សង្គ្រាមបារាំង-ថៃ
From Wikipedia, the free encyclopedia
សង្គ្រាមបារាំង-ថៃ (ខែតុលា ឆ្នាំ១៩៤០ ដល់ថ្ងៃទី ២៨ ខែមករា ឆ្នាំ១៩៤១ ថៃ: กรณีพิพาทอินโดจีน ; បារាំង: Guerre franco-thaïlandaise ) ត្រូវបានប្រយុទ្ធគ្នារវាងប្រទេសថៃ និង វីឈីបារាំង លើតំបន់មួយចំនួននៃឥណ្ឌូចិនបារាំង ។
ការចរចាជាមួយបារាំងមិនយូរប៉ុន្មានមុនសង្គ្រាមលោកលើកទី២ បានបង្ហាញថា រដ្ឋាភិបាលបារាំងមានឆន្ទៈក្នុងការផ្លាស់ប្តូរសមស្របនៅក្នុងព្រំដែនរវាងប្រទេសថៃ និងឥណ្ឌូចិនបារាំង ប៉ុន្តែបានត្រឹមតែបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ។ បន្ទាប់ពីការដួលរលំនៃប្រទេសបារាំង នៅឆ្នាំំំំ១៩៤០ ឧត្តមសេនីយប្លែក ពិបូលសង្គ្រាម (ដែលគេនិយមហៅថា "ពិបូល") នាយករដ្ឋមន្រ្តីនៃប្រទេសថៃបានសម្រេចចិត្តថាការបរាជ័យរបស់បារាំងបានផ្តល់ឱកាសឱ្យជនជាតិថៃកាន់តែល្អប្រសើរក្នុងការដណ្តើមយកទឹកដីរដ្ឋដែលគ្រប់គ្រងដោយប្រទេសដែលត្រូវបានប្រគល់ឱ្យបារាំងមកវិញ។ ក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទចុល្លាង្ករណ៍ ។
ការកាន់កាប់របស់យោធាអាល្លឺម៉ង់នៃទីក្រុងបារាំងមេត្រូប៉ូលីតាន បានធ្វើឲ្យបារាំងកាន់កាប់កម្មសិទ្ធិនៅបរទេសរបស់ខ្លួនរួមទាំងឥណ្ឌូចិនរបស់បារាំងផងដែរ។ ការគ្រប់គ្រងអាណានិគមឥឡូវនេះត្រូវបានកាត់ផ្តាច់ពីជំនួយខាងក្រៅ និងការផ្គត់ផ្គង់ខាងក្រៅ។ បន្ទាប់ពីការឈ្លានពានរបស់ជប៉ុនលើឥណ្ឌូចិនរបស់បារាំង នៅខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៤០ បារាំងត្រូវបានបង្ខំឱ្យអនុញ្ញាតឱ្យជប៉ុនបង្កើតមូលដ្ឋានយោធា។ អាកប្បកិរិយាដែលហាក់ដូចជាអនុគ្រោះនេះបានលួងលោមរបបពិបូលឱ្យមានជំនឿថាបារាំងនឹងមិនទប់ទល់នឹងការប្រឈមមុខដាក់គ្នាខាងយោធាជាមួយថៃឡើយ។
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
ទំព័រគំរូ:Franco-Thai War ទំព័រគំរូ:Campaignbox South-East Asia ទំព័រគំរូ:Campaignbox Vichy France Military in World War II |