მეროე
From Wikipedia, the free encyclopedia
მეროე — უძველესი ნაქალაქარი სუდანში, ნილოსის აღმოსავლეთ ნაპირზე, ქალაქ შენდის სიახლოვეს, ხართუმიდან 200 კმ-ით ჩრდილო-აღმოსავლეთით. ძეგლის სიახლოვეს მდებარეობს სოფლების ჯგუფი, რომლებსაც ბაგრავიაჰს უწოდებენ. საუკუნეთა განმავლობაში, მეროე ქუშის სამეფოს დედაქალაქი იყო. მეროეს ქუშიტურმა სამეფომ სახელი მიიღო კუნძულ მეროესგან, რომელიც თანამედროვე ბუტანას რეგიონს წარმოადგენდა და რომელსაც მდინარე ნილოსი და ცისფერი ნილოსი საზღვრავდა.
მეროეს არქეოლოგიური ძეგლები* | |
---|---|
იუნესკოს მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლი | |
ქვეყანა | ![]() |
ტიპი | კულტურული |
კრიტერიუმები | ii, iii, vi, v |
სია | |
რეგიონი** | აფრიკა |
კოორდინატები | 16°56′11″ ჩ. გ. 33°42′39″ ა. გ. |
გაწევრიანების ისტორია | |
გაწევრიანება | 2011 (35-ე სესია) |
ნომერი | 1336 |
* იხ. ინგლ. სახელი UNESCO-ს სიაში. ** იუნესკოს მიერ კლასიფიცირებული რეგიონი. |
ქალაქი მეროე ბუტანას კიდეზე იყო გაშენებული. აღნიშნულ რეგიონში კიდევ ორი მეროეული ქალაქი მდებარეობდა — მუსავარატ-ეს-სუფრა და ნაქა.[1][2]
ქალაქის ტერიტორია შემოსაზღვრულია სამი ჯგუფისგან შემდგარი ორასზე მეტი პირამიდისგან, რომელთა უმრავლესობაც დღეს ნანგრევებს წარმოადგენს. მათი განსხვავებული ზომებისა და პროპორციების გამო, ისინი იდენტიფიცირდება როგორც ნუბიური პირამიდები.
2011 წლის ივნისიდან ძეგლი შესულია იუნესკოს მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლთა სიაში.