From Wikipedia, the free encyclopedia
უიტნი ელიზაბეთ ჰიუსტონი (ინგლ. Whitney Elizabeth Houston; დ. 9 აგვისტო, 1963, ნიუარკი, ნიუ-ჯერსი — გ. 11 თებერვალი, 2012, ბევერლი-ჰილზი, კალიფორნია, აშშ) — ამერიკელი მომღერალი, მსახიობი, პროდიუსერი და მოდელი. 2009 წელს „გინესის მსოფლიო რეკორდების“ მიერ დასახელდა, როგორც ყველა დროის ყველაზე მეტი ჯილდოთი აღნიშნული მომღერალი.[1] იგი აგრეთვე ყველა დროის ერთ-ერთი გაყიდვადი შემსრულებელია, 200 მილიონი გაყიდული დისკით.[2][3] გამოცემული აქვს შვიდი სტუდიური და ორი საუნდტრეკული ალბომი, რომლებიც აღინიშნა ალმასის, მრავალი გზის პლატინის, პლატინის ან ოქროს სერტიფიცირებით. ჰიუსტონის მოხვედრამ მუსიკალურ ჩარტებში და აქტიური გამოჩენა MTV-ის ეთერში, დაწყებული სიმღერით „How Will I Know“,[4], შთააგონა სხვა აფრო-ამერიკელი შემსრულებელი ქალებიც.[5][6]
 | ამ სტატიას ან სექციას ვიკიფიცირება სჭირდება ქართული ვიკიპედიის ხარისხის სტანდარტების დასაკმაყოფილებლად. იმ შემთხვევაში, თუ არ იცით, თუ რა არის ვიკიფიცირება, იხ. დახმარების გვერდი. სასურველია ამის შესახებ აცნობოთ იმ მომხმარებლებსაც, რომელთაც მნიშვნელოვანი წვლილი მიუძღვით სტატიის შექმნაში. გამოიყენეთ: {{subst:ვიკიფიცირება/info|უიტნი ჰიუსტონი}} |
 | ვიკიპედიის სტანდარტების დასაკმაყოფილებლად, ეს სტატია ხელახლა დაწერას საჭიროებს. |
| უიტნი ჰიუსტონი | |
|---|---|
 Welcome Home Heroes with Whitney Houston, 1991 | |
| დაბადების სახელი | უიტნი ელიზაბეთ ჰიუსტონი |
| დაბადების თარიღი |
1963 აგვისტო, 9 ნიუარკი, ნიუ-ჯერსი, აშშ |
| გარდაცვალების თარიღი |
11 თებერვალი, 2012 (48 წლის) ბევერლი-ჰილზი, კალიფორნია, აშშ |
| გარდაცვალების მიზეზი | დახრჩობა ნარკოტიკული ინტოქსიკაციისგან |
| დაკრძალულია | ფეირვიუს სასაფლაო, უესტფილდი, ნიუ-ჯერსი, აშშ |
| ეროვნება | ამერიკელი |
| საქმიანობა |
|
| აქტიური | 1977–2012 |
| რელიგია | ბაპტიზმი |
| მეუღლე(ები) |
ბობი ბრაუნი (იქ. 1992; გ. 2007) |
| შვილ(ებ)ი | ბობი კრისტინა ჰიუსტონ ბრაუნი |
| მშობლები |
მამა: ჯონ რასელ ჰიუსტონ უმცროსი დედა: ემილი დრინკერდი |
| ნათესავები |
გერი გარლანდი (ნახევარძმა) დაიენ უორვიკი (დეიდაშვილი) დიდი უორვიკი (დეიდაშვილი) |
| ჟანრ(ებ)ი | |
| ინსტრუმენტ(ებ)ი | |
| ლეიბლ(ებ)ი |
|
| ასოციაციები |
|
| საიტი | whitneyhouston.com |
უიტნი ერთადერთი შემსრულებელია, რომლის ზედიზედ შვიდი სინგლი „ბილბორდში“ #1 პოზიციაზე მოხვდა. ელტონ ჯონის შემდეგ იგი მეორე შემსრულებელი და ერთადერთი შემსრულებელი ქალია, რომელსაც მიღებული აქვს „ბილბორდ 200“-ის ორი #1 ჯილდო ალბომებისთვის.[7] მისი სადებიუტო ალბომი იქცა ისტორიაში ქალი შემსრულებლის ყველაზე გაყიდვად დისკად.[8] Rolling Stone-მა მას უწოდა 1986 წლის საუკეთესო ალბომი და დაასახელა 254-ედ „ყველა დროის 500 საუკეთესო ალბომის სიაში“.[8] მეორე ალბომი, Whitney (1987), იქცა პირველ ქალი შემსრულებლის პირველ ალბომად, რომელიც „ბილბორდ 200“-ში გამოსვლისთანავე #1 გახდა.[8]
ჰიუსტონის სამსახიობო დებიუტი შედგა რეიჩელ მერონის როლში, რომანტიკულ თრილერში „პირადი მცველი“ (1992). მან აგრეთვე ჩაწერა სიმღერა ფილმის საუნდტრეკისთვის, დოლი პარტონის „I Will Always Love You“, რომელმაც მიიღო ოსკარი და იქცა ქალი შემსრულებლის მიერ გამოშვებულ ყველაზე გაყიდვად სინგლად. საუნდტრეკით, რომელმაც მიიღო გრემი წლის ალბომისთვის, Nielsen SoundScan-ის დაკვირვებით, ჰიუსტონი იქცა პირველ შემსრულებლად, რომელმაც ერთ კვირაში ალბომის მილიონზე მეტი ასლი გაყიდა.[8] იმავე ალბომით იგი არის ყველა დროის ყველაზე გაყიდვადი ალბომების ყველაზე პოპულარული ქალი შემსრულებელიც (#4 პოზიციაზე). უიტნი გამოჩნდა სხვა ფილმებშიც, როგორიც იყო „გამოსვლის მოლოდინში“ (1995) და „მღვდლის ცოლი“ (1996). უკანასკნელის საუნდტრეკი იქცა ისტორიაში ყველაზე გაყიდვად გოსპელურ ალბომად.[9]
2012 წლის 11 თებერვალს, ჰიუსტონი იპოვეს გარდაცვლილი ბევერლი-ჰილტონის ნომერში (ბევერლი-ჰილზი, კალიფორნია). ოფიციალური გამოძიების შედეგად დადგინდა, რომ იგი ტრაგიკულად დაიხრჩო აბაზანაში, ხოლო ხელშემწყობ მიზეზებად დასახელდა გულის შეტევა და კოკაინის გამოყენება.[10] მისი გარდაცვალების ამბავი დაემთხვა გრემის 2012 წლის დაჯილდოებას და ფართოდ იქნა განხილული ამერიკულ და საერთაშორისო პრესაში.[11]
უიტნი დაიბადა 1963 წლის 9 აგვისტოს ნიუ-ჯერსის შტატის ქალაქ ნიუარკში.[12] მამა ჯონ ჰიუსტონი სახმედრო მსახური იყო (დ. 1920 წლის 13 სექტემბერი — გ. 2003 წლის 2 თებერვალი), დედა – გოსპელის მომღერალი სისი ჰიუსტონი[13]. მისი უფროსი ძმა მაიკლი მომღერალია, ხოლო უმცროსი, გერი გარლენდი – კალათბურთელი[14][15]. მშობლები იყვნენ აფრო-ამერიკელები. დედით, უიტნი იყო დაიონ უორვიკის და დი დი უორვიკის ბიძაშვილი. მისი ნათლია იყო დარლინ ლავი[16], ხოლო – საპატიო დეიდა[17], რომელიც მომავალმა მომღერალმა 8 ან 9 წლის ასაკში სტუდიაში გაიცნო. უიტნი ბაპტისტური ტრადიციით გაზარდეს, მაგრამ ამავე დროს იგი „50-იანელების“ ტრადიციებსაც ეზიარა. 1967 წელს, ნიუარკში მომხდარი არეულობის შემდეგ, ოჯახი გადავიდა საშუალო კლასის რაიონში, ისტ-ორენჯში (ნიუ-ჯერსი). გოგონა ამ დროს ოთხი წლის იყო.[18]
11 წლის ასაკში უიტნიმ სიმღერა დაიწყო სოლისტად გოსპელის ახალგაზრდულ გუნდში, ნიუარკის ბაპტისტურ ეკლესიაში და დაეუფლა პიანინოსაც.[19] პირველი სიმღერა, რომელიც ეკლესიაში შეასრულა, იყო „Guide Me, O Thou Great Jehovah“.[20] მოზარდობის ასაკში დადიოდა წმინდა დომინიკის აკადემიაში, კათოლიკე გოგონათი სკოლაში, რომელიც კოლდუელში, ნიუ-ჯერსიში მდებარეობდა. იქ მან გაიცნო შემდგომში ყველაზე ახლო მეგობარი რობინ კროუფორდი, რომელსაც უწოდებდა „დას, რომელიც არასოდეს ჰყოლია“.[21] სკოლის ასაკში დედის ხელმძღვანელობით განაგრძობდა ვოკალური ხელოვნების შესწავლას.[5] დედამ აგრეთვე გააცნო ჩაკა ხანის, გლედის ნაიტის და რობერტა ფლეკის სიმღერები – სამივემ შემდგომში იქონია გავლენა მის, როგორც შემსრულებლის, სტილზე.[22]
მოზარდობის წლების ნაწილი უიტნიმ გაატარა ღამის კლუბებში, დედასთან ერთად გამოსვლებით. იგი ხოლმე სცენაზეც გამოდიოდა და სისისთან ერთად მღეროდა. 1977 წელს, 14 წლის ასაკში, Michael Zager Band-ის სინგლის „Life's a Party“ ჩაწერაში მონაწილეობდა[23], ხოლო 1978 წელს, 15 წლის ასაკში, ასრულებდა ბეკ-ვოკალს ჩაკა ხანთან და ლუ როულზთან.[24]
ადრეულ 1980-იანებში დაიწყო მუშაობა ფოტომოდელად - მას შემდეგ, რაც კარნეგი-ჰოლში იგი ერთ-ერთმა ფოტოგრაფმა დედასთან ერთად სცენაზე იხილა. ფოტოსურათები იბეჭდებოდა ჟურნალში Seventeen[25] და იქცა ერთ-ერთ პირველ შავკანიან ქალად, რომელიც ჟურნალის გარეკანზე მოხვდა.[26] შემდგომში გამოჩნდა ჟურნალების Glamour, Cosmopolitan და Young Miss გარეკანებზე, ისევე, როგორც სასმელის Canada Dry რეკლამაში[24]. თავისი გარეგნობით და „მეზობელი გოგონას“ იმიჯით იქცა იმ დროის ერთ-ერთ პოპულარულ მოზარდ მოდელად.[24] მოდელის კარიერის მიუხედავად, განაგრძობდა მუსიკალურ კარიერას და იმუშავა პროდიუსერების, მაიკლ ბაინჰორნის, ბილ ლესუელის და მარტინ ბისის ზედამხედველობით, ალბომზე One Down, რომელიც ჯგუფ Material-ის სახელით გამოიცა. ამ პროექტისთვის ჩაიწერა ბალადა უიტნის ვოკალით, „Memories“, ჰიუ ჰოპერის (Soft Machine) სიმღერის ვერსია. რობერტ კრისტგოუ (The Village Voice) წერდა, რომ ეს იყო „ერთ-ერთი ჩინებული ბალადა, რომელიც ოდესმე მოგისმენიათ“.[27] ჰიუსტონი აგრეთვე გამოჩნდა წამყვანი ვოკალისტის სახით პოლ ჯაბარას ალბომზე Paul Jabara and Friends (Columbia Records, 1983).[28]
მიუხედავად იმისა, რომ ბევრი უიტნის სთავაზობდა ხმისჩამწერ სააგენტოსთან კონტრაქტს (მაიკლ ზეგერი 1980 წელს და Elektra Records 1981 წელს), დედა მას აიძულებდა, შეთავაზებაზე უარი ეთქვა, ვინაიდან გოგონას თავდაპირველად სკოლა უნდა დაემთავრებინა.[23][29] 1983 წელს იგი დედასთან ერთად ნიუ-იორკის კლუბში იხილა ჯერი გრიფითმა, Arista Records-ის წარმომადგენელმა, რომელიც შთაბეჭდილების ქვეშ იყო და დაარწმუნა ლეიბლის დირექტორი კლაივ დეივისი, თავად მოესმინა ჰიუსტონი სცენაზე. უკანასკნელიც იმდენად შთაგონებული იყო, რომ უიტნის უმალვე შესთავაზა მსოფლიო მასშტაბის კონტრაქტი, რომელსაც მომღერალმა ხელი მოაწერა. წლის ბოლოს გაიმართა ჰიუსტონის დელედებიუტი - იგი დეივისთან ერთად The Merv Griffin Show-ში გამოჩნდა.[30]
1983 წელს ჰიუსტონმა გააფორმა კონტრაქტი, მაგრამ ალბომზე მუშაობა ჯერ არ დაუწყია.[1] ლეიბლში სურდათ, დარწმუნებულიყვნენ, რომ მომღერალს სხვა ლეიბლი არ მიითვისებდა, ხოლო დეივისი არჩევდა კარგ მასალას და პროდიუსერებს სტუდიური დებიუტისთვის. ზოგიერთმა პროდიუსერმა უარით გაისტუმრა, ვინაიდან სხვა ვალდებულებებიც ჰქონდათ.[31] ამ პერიოდში უიტნიმ ჩაწერა დუეტი ტედი პენდერგრასთან „Hold Me“, შეტანილი უკანასკნელის ალბომში Love Language.[32] სინგლის სახით გამოცემულმა სინგლმა უიტნის მოუპოვა საუკეთესო ხუთეულში მოხვედრილი პირველი ჰიტი[33], რომელიც ასევე შევიდა მის 1985 წლის სადებიუტო ალბომში.
პროდიუსერების, მაიკლ მესერის, კაშიფის, ჯერმეინ ჯექსონის და ნარადა მაიკლ უოლდენის თანაშემწეობით ჩაწერილი სადებიუტო Whitney Houston გამოვიდა 1985 წლის თებერვალში. Rolling Stone-ში მომღერალს დადებითად აფასებდნენ და უწოდებდნენ „უკანასკნელ წლებში ერთ-ერთ საოცარ ახალ ხმას“, ხოლო The New York Times-მა ალბომს უწოდა „გამორჩეული ვოკალური ნიჭის შთამბეჭდავი, მუსიკალურად კონსერვატიული წარდგენა“.[34][35] Arista Records-მა ალბომის მხარდასაჭერად აშშ-ში, გაერთიანებულ სამეფოში და ევროპის ქვეყნებში გამოსცა სამი სინგლი. ბრიტანეთში მომღერლის პირველად გამოცემული სინგლი იყო საცეკვაო ფანკური „Someone for Me“, რომელსაც წარმატება არ ჰქონია, ხოლო „All at Once“ ნიდერლანდების და ბელგიის მსგავს ქვეყნებში სინგლების ხუთეულის პირველ ადგილზე მოხვდა.[36]
აშშ-ში ემოციური ბალადა „You Give Good Love“ იყო ალბომის პირველი სინგლი, რომელიც მიზნად ისახავდა შავკანიანებს შორის ჰიუსტონის წარმატების მოპოვებას.[37] აშშ-ის ფარგლებს მიღმა იგი ჰიტი არ ყოფილა, მაგრამ თავად შტატებში „ბილბორდის“ #3 პოზიციამდე მიაღწიაა და მხარდამჭერი ტურნეს ფარგლებში მომღერალმა განაგრძო აშშ-ის კლუბებში გამოსვლები. მან აგრეთვე დაიწყო ღამის სხვადასხვა შოუებში გამოსვლა, რომლებშიც, როგორც წესი, შავკანიანი შემსრულებლები არ ჩნდებოდნენ. „Saving All My Love for You“, ჯაზური ბალადა, შემდეგი სინგლი იყო, რომელიც აშშ-შიც და ბრიტანეთშიც #1 ადგილს იკავებდა. ამ პერიოდში უიტნი მონაწილეობდა მხარდამჭერი შემსრულებლის სახით ჯეფრი ოსბორნის ამერიკული ტურნეს ფარგლებში. რიტმ-ენდ-ბლუზური სადგურებისთვის გამოვიდა პრომო-სინგლი „Thinking About You“, რომელიც რიტმ-ენდ-ბლუზურ ჩარტში #10 პოზიციამდე მივიდა. ამ დროს MTV-ს მკაცრად აკრიტიკებდნენ იმის გამო, რომ შავკანიანების ვიდეოებს ყურადღებას ნაკლებად აქცევდა.[38] მესამე აშშ სინგლი, „How Will I Know“, #1 იყო და თანმხლებმა ვიდეომ ჰიუსტონი MTV-ის მაყურებელს გააცნო. შემდგომი სინგლებით ამ და სხვა ალბომებიდან უიტნი იქცა პირველ აფრო-ამერიკელ ქალ შემსრულებლად, რომელიც MTV-ის ეთერში ასეთი სიხშირით ჩნდებოდა.[26]
1986 წელს, გამოცემიდან ერთი წლის შემდეგ, Whitney Houston „ბილბორდის“ 200-ეულის სათავეში ლიდერობდა და პირველი ადგილი ზედიზედ 14 კვირის განმავლობაში ეკავა.[39] უკანასკნელი სინგლი, ჯორჯ ბენსონის 1977 წლის „The Greatest Love of All“-ის ვერსია, იქცა იმ დროისთვის უიტნის ყველაზე პოპულარულ ჰიტად, როდესაც ცხელ ასეულში სამი კვირის განმავლობაში პირველი ადგილი ეკავა. ასეთი შედეგებით, Whitney Houston იქცა ქალი შემსრულებლის პირველ ალბომად, რომლის სამი სინგლი #1 გახდა. ჰიუსტონი აღიარებული იქნა წლის შემსრულებლად, ხოლო ალბომი „ბილბორდის“ წლის საბოლოო სიაში #1 იყო და ჰიუსტონიც, ასეთი შედეგებით, იქცა პირველ ქალ შემსრულებლად ამ მიღწევებით.[39] ამასთან, Whitney Houston სოლო-შემსრულებლების კარიერის ისტორიაში ყველა გაყიდვადი დისკიც იყო.[40] ამას მოჰყვა მსოფლიო კონცერტების სერია Greatest Love Tour. ალბომი საერთაშორისო მასშტაბით წარმატებული იყო და მხოლოდ აშშ-ში მოიპოვა 13 გზის პლატინა, ხოლო მსოფლიოში 25 მილიონი ასლის სახით გაიყიდა.[41]
გრემის 1986 წლის დაჯილდოებაზე უიტნი ნომინირებული იყო სამ ჯილდოზე, მათ შორის – წლის ალბომის კატეგორიაში.[42] საუკეთესო ახალი შემსრულებლის კატეგორიაში მომღერალი ვერ მოხვდა, ვინაიდან მანამდე უკვე ჰქონდა ჩაწერილი დუეტი ტედი პენდერგრასთან.[43] საუკეთესო ქალი პოპ-ვოკალისტის ჯილდო ჰიუსტონმა მიიღო „Saving All My Love for You“-სთვის.[44] სიმღერამ, შესრულებულმა გრემის დაჯილდოების ცერემონიის ფარგლებში და ნაჩვენებმა ტელეეთერში, მომღერალს მოუპოვა ემის ჯილდოც - გადაცემაში გამორჩეული შესრულებისთვის.[45]
1986 და 1987 წლებში უიტნიმ ამერიკული მუსიკის და MTV-ის დაჯილდოებაზე სულ შვიდი ჯილდო მიირო.[46][47] ალბომის პოპულარობა გაგრძელდა, როდესაც გაიმართა გრემის 1987 წლის ცერემონია, სადაც „Greatest Love of All“-მა წლის ჩანაწერის კატეგორიაში გაიმარჯვა. სადებიუტო ალბომი ნახსენებია Rolling Stone-ის ყველა დროის 500 საუკეთესო ალბომის და როკ-ენ-როლის დიდების დარბაზის რჩეული 200-ეულის სიებში.[48][49] მუსიკალურ ინდუსტრიაში ჰიუსტონის მოხვედრა USA Today-ს თანახმად, ითვლებოდა უკანასკნელი 25 წლის აღსანიშნავ პერიოდად.[50] მისი წარმატების შემდეგ პოპულარულ მუსიკაში გზა გაიკვალა მრავალმა შავკანიანმა მომღერალმა ქალმა, რომელთა შორის იყვნენ ჯენეტ ჯექსონი და ანიტა ბეიკერი.[51][52]
დიდი მოლოდინი ახლდა ჰიუსტონის მეორე ალბომის Whitney 1987 წლის ივნისში გამოსვლას. მასზე პროდიუსერების სახით კვლავ მესერი, კაშიფი და უოლდენი მუშაობდნენ, ისევე, როგორც ჯელიბინ ბენიტესი. თუმცა, კრიტიკოსები აღნიშნავდნენ, რომ მასალა ამ ალბომზე წინა დისკისას ჰგავდა. Rolling Stone-მა დაამატა: „ვიწრო მიმართულება, რომლითაც ეს ნიჭიერი შემსრულებელი მიჰყავთ, გამაღიზიანებელია“.[53] მიუხედავად ასეთი შეფასებების, კომერციულად დისკი წარმატებული იყო. უიტნი იქცა მუსიკის ისტორიაში პირველ ქალ შემსრულებლად, რომლის ალბომი „ბილბორდის“ 200-ეულში გამოსვლისთანავე პირველ ადგილზე მოხვდა, ისევე, როგორც პირველ შემსრულებლად, რომლის ალბომი გამოსვლისთანავე აშშ-შიც და ბრიტანეთშიც #1 პოზიციას იკავებდა და, ამასთან, მსოფლიოს სხვა ქვეყნების ათეულებშიც იმავე ადგილზე მოხვდა. პირველი სინგლი „I Wanna Dance with Somebody (Who Loves Me)“ მსოფლიო ჰიტად იქცა, დაიმკვიდრა თავი „ბილბორდის“ ცხელი ასეულის სათავეში, ხოლო სინგლები მოხვდნენ ავსტრალიის, გერმანიის, ბრიტანეთის და სხვა ქვეყნების ჩარტების სათავეებში. „ბილბორდის“ ცხელ ასეულში პირველ ადგილს იკავებდნენ „Didn't We Almost Have It All“, „So Emotional“ და „Where Do Broken Hearts Go“, შესაბამისად მომღერალ ჰქონდა ზედიზედ შვიდი #1 ჰიტი - მანამდე ექვს-ექვსი ჰიტის რეკორდი ჰქონდათ The Beatles-ს და ბი ჯიზს.[54][55] ჰიუსტონი იქცა პირველ ქალ მომღერლად, რომლის ერთი ალბომიდან გამოსული ოთხი სინგლი #1 გახდა. აშშ-ში, 9 მილიონი გაყიდული ასლისთვის, ალბომს 9 გზის პლატინის სტატუსი მიენიჭა, ხოლო მსოფლიოში იგი 20 მილიონი ასლის სახით გაიყიდა.[56]
გრემის 30-ე დაჯილდოებაზე, 1988 წელს, ჰიუსტონი ნომინირებული იყო სამ ჯილდოზე, მათ შორის - წლის ალბომზე და მიიღო მეორე გრემი - საუკეთესო პოპ-ვოკალისტი ქალისთვის („I Wanna Dance with Somebody (Who Loves Me)“).[57][58] 1988 და 1989 წლებში ალბომმა მიიღო ამერიკული მუსიკის ორი, ხოლო 1988 წელს - Soul Train-ის ერთი ჯილდო, წლის რიტმ-ენდ-ბლუზური ალბომისთვის.[59][60][61] ალბომის გამოსვლის შემდეგ დაიწყო მსოფლიო ტურნე Moment of Truth World Tour, რომელიც შევიდა 1987 წლის ყველაზე შემოსავლიანი ტურნეები ათეულში.[62] 1986–87 წლების ტურნეების და ორი სტუდიური ალბომის წარმატებით, Forbes-ის თანახმად, ჰიუსტონი გახდა მერვე ყველაზე შემოსავლიან შემსრულებლებს შორის.[63] იგი აგრეთვე იქცა ყველაზე შემოსავლიან აფრო-ამერიკელ ქალბატონად და ბილ კოსბის და ედი მერფის შემდეგ მესამე ყველაზე შემოსავლიან არტისტად.[63]
ჰიუსტონი მხარს უჭერდა ნელსონ მანდელას და ანტი-აპართეიდულ მოძრაობას. სამოდელო კარიერის პერიოდში უარს ამბობდა ნებისმიერ ისეთ სააგენტოსთან თანამშრომლობას, რომელსაც საქმე აპართეიდულ სამხრეთ აფრიკასთან ჰქონდა.[64][65] 1988 წლის 11 ივნისს, ტურნეს ევროპული ნაწილის დროს, იგი სხვა მუსიკოსებთან ერთად უემბლიზე, იმ პერიოდში პატიმრობაში მყოფ მანდელას 70-ე დაბადების დღის აღსანიშნავად გამოვიდა.[64] ღონისძიებას 72 000-ზე მეტი მსმენელი ესწრებოდა, ხოლო სატელევიზიო ეთერში მას თვალყურს ადევნებდა მილიარდზე მეტი. კონცერტმა შეაგროვა 1 მილიონ აშშ დოლარზე მეტი საქველმოქმედო ორგანიზაციებისთვის და მიიპყრო ყურადღება აპართეიდისადმი.[66] შემდეგ უიტნი დაბრუნდა აშშ-ში და მედისონ-სკვერ-გარდენზე, ნიუ-იორკში, აგვისტოში გამოვიდა. აღნიშნული, საქველმოქმედო კონცერტის შედეგად, შეგროვდა მილიონ დოლარზე მეტი შავკანიანთა კოლეჯების გაერთიანებული ფონდისთვის.[67] იმავე წელს ჰიუსტონმა NBC-სთვის, 1988 წლის ზაფხულის ოლიმპიადის აღსანიშნავად, ჩაწერა „One Moment in Time“, რომელიც აშშ-ის ხუთეულში მოხვდა და წარმატებული ბრიტანეთშიც და გერმანიაშიც.[68][69][70] მსოფლიო ტურნე გრძელდებოდა და, Forbes-ის თანახმად, უიტნი კვლავ შედიოდა 1987–88 წლების ყველაზე შემოსავლიან შემსრულებლებში.[71][72]
1989 წელს მომღერალმა დააარსა საბავშვო ფონდი, არაკომერციული ორგანიზაცია, რომელიც ეხმარება დაავადებულ ან უსახლკარო ბავშვებს.[73] პირველი ორი ალბომის წარმატებით უიტნი საერთაშორისო ვარსკვლავად იქცა, რომელიც, მაიკლ ჯექსონის შემდეგ, ყველა მსმენელისთვის ცნობილი იყო. თუმცა, კრიტიკოსების ნაწილი თვლიდა, რომ იგი „იყიდებოდა“.[6] მისი აზრით, სიმღერის სტილს ამ ალბომზე აკლდა ემოცია, რომელიც საკონცერტო შესრულებებს ახლდა.[25]
1989 წელს, Soul Train-ის დაჯილდოებაზე, როდესაც ჰიუსტონი დასახელდა, რამდენიმე დამსწრე მაყურებელმა უკმაყოფილება გამოხატა.[74][75] კრიტიკისგან უიტნიმ ასე დაიცვა თავი: „თუკი გსურს, გქონდეს ხანგრძლივი კარიერა, ამის გზა არსებობს და ამ გზით წავედი. სულაც არ მრცხვენია.“[25] მესამე ალბომი, I'm Your Baby Tonight, გამოვიდა 1990 წლის ნოემბერში. ჰიუსტონი თავად იყო მისი პროდიუსერი და თავად შეარჩია პროდიუსერები. ალბომზე მასთან ერთად მუშაობდნენ ლ. ა. რიდი, Babyface, ლუთერ ვენდროსი და სტივი უანდერი. ამ ალბომში სიმღერები მერყეობდა მძლავრი რიტმებიდან ემოციურ ბალადებამდე. შეფასებები არაერთგვაროვანი იყო, თუმცა Rolling Stone წერდა, რომ ეს იყო მომღერლის „საუკეთესო და ერთიანი ალბომი“[76], ხოლო Entertainment Weekly, ჰიუსტონის ურბანული მიმართულებით დაინტერესების ფონზე, დისკს უწოდებდა ზედაპირულს.[77]
ალბომში შეტანილია რამდენიმე ჰიტი, მათ შორის - პირველი ორი სინგლი „I'm Your Baby Tonight“ და „All the Man That I Need“, მოხვედრილი „ბილბორდის“ სათავეში; „Miracle“ (#9); „My Name Is Not Susan“ (#1); „I Belong to You“ (აშშ-ის რიტმ-ენდ-ბლუზურ ჩარტში - #1), რომელმაც ჰიუსტონს გრემის ნომინაცია მოუპოვა და მეექვსე სინგლი, დუეტი სტივი უანდერთან, „We Didn't Know“ (#1 რიტმ-ენდ-ბლუზურ ჩარტში). თავად ალბომი „ბილბორდის“ ჩარტში #3 პოზიციამდე მივიდა და აშშ-ში 4 გზის პლატინით აღინიშნა, ხოლო მსოფლიო მასშტაბით 12 მილიონი ასლის ოდენობით გაიყიდა.
1990 წელს ჰიუსტონი ვაშინგტონში გამართულ ახალგაზრდა ლიდერების კონფერენციაზე სპიკერის სახით გამოვიდა. იგი პირადად შეხვდა პრეზიდენტ ჯორჯ ბუშს და დაკავშირებულ საკითხებზე ესაუბრა.
სპარსეთის ყურის ომის პერიოდში, 1991 წლის 27 იანვარს, მომღერალი გამოვიდა სუპერ-ბოულზე და შეასრულა „The Star Spangled Banner“.[78] მოგვიანებით გავრცელდა ინფორმაცია, რომ ჰიუსტონი გამოსვლისას ფონოგრამას იყენებდა[79]. დენ კლორესმა, უიტნის წარმომადგენელმა განაცხადა: „ეს Milli Vanilli-ს შემთხვევა არ არის. ცოცხლად ასრულებდა, მაგრამ მიკროფონი გამორთული იყო. ასეთი იყო ტექნიკური გადაწყვეტილება, გამომდინარე ხმაურიდან. ასეთ ღონისძიებებზე ასეთი რამ სტანდარტული მოვლენაა.“[80] გამოვიდა სინგლი და ოფიციალური ვიდეო სიმღერის შესრულებით. დისკი აშშ-ის ცხელი ასეულის პირველ ოცეულში მოხვდა და ჰიუსტონი აქცია ერთადერთ შემსრულებლად, რომელმაც აშშ-ის ჰიმნის ინტერპრეტაციით ასეთი წარმატება მოიპოვა (ჯო ფელისიანოს ვარიანტი 1968 წლის ნოემბერში ჩარტში #50 პოზიციამდე ავიდა).[81][82] სინგლის გაყიდვიდან შემოსავალი მომღერალმა გადაურიცხა წითელ ჯვარს და შემდგომში მოხვდა ორგანიზაციის დირექტორთა საბჭოში.[78][83][84]
მომღერლის მიერ ჩაწერილი აშშ-ის ჰიმნის ვერსია კრიტიკოსების მიერ აღიარებული იქნა და ითვლება ერთ-ერთ ნიმუშად სხვა მომღერლებისთვის.[79][85] Rolling Stone წერდა, რომ „შესრულებაში გადმოცემულია მძლავრი პატრიოტიზმი. დაუვიწყარია“. შესრულება შევიდა ეროვნული საფეხბურთო ლიგის 25 მუსიკალური მომენტის სიის პირველ პოზიციაზე. VH1 აღნიშნავდა მას, როგორც ტელევიზიისთვის ერთ-ერთ ყველაზე გავლენიან ეპიზოდს.[86][87] 11 სექტემბრის ტერაქტის შემდეგ იგი ხელახლა გამოვიდა Arista Records-ზე და სინგლის მთლიანი შემოსავალი მიიღეს მეხანძრეებმა და თავდასხმების მსხვერპლებმა. ამჯერად სიმღერა ცხელი ასეულის #6 პოზიციაზე მოხვდა და RIAA-სგან პლატინის სტატუსი მიიღო.[88]
მოგვიანებით, 1991 წელს, მომღერალმა HBO-ს თანამონაწილეობით ორგანიზება გაუწია კონცერტს Welcome Home Heroes, რომელიც მიეძღვნა სპარსეთის ყურის ომის მონაწილე სამხედროებს და მათ ოჯახებს. უფასო კონცერტი გაიმართა ნორფოლკის სამხედრო-საზღვაო ბაზაზე, 3500 სამხედრო პირის და მათი მეუღლეების წინაშე. ტრანსლირებისას HBO-მ კონცერტს ტექნიკური შეზღუდვები მოხსნა და მისი ხილვა ნებისმიერს შეეძლო.[89] არხმა, ამრიგად, თავისი არსებობის ისტორიაში პირველად მიიღო ყველაზე მაღალი რეიტინგები ნახვების მიხედვით.[90] მოგვიანებით დაიწყო მსოფლიო ტურნე I'm Your Baby Tonight.
1980-იან წლებში ჰიუსტონს ჰქონდა რომანების ამერიკელ ფეხბურთელ რენდელ კანინგემთან და მსახიობ ედი მერფისთან.[91] რიტმ-ენდ-ბლუზური მომღერალი ბობი ბრაუნი უიტნიმ 1989 წელს, Soul Train-ის დაჯილდოებაზე გაიცნო. სამწლიანი ურთიერთობა 1992 წლის 18 ივლისს აღინიშნა ქორწინებით.[92] 1993 წლის 4 მარტს წყვილს ეყოლა ერთადერთი შვილი, ბობი კრისტინა,[93]. შემდგომში ბრაუნს ჰქონდა ბევრი უსიამოვნება კანონთან, რაც ზოგ შემთხვევაში ციხეში მოხვედრით დასრულდა.[92]
ალბომების კომერციული წარმატების შემდეგ, გაჩნდა კინოში მუშაობის შეთავაზებები. სხვადასხვა მსახიობს შორის, რომელიც ეკრანზე მომღერლის პარტნიორი უნდა ყოფილიყო, მოიაზრებოდნენ რობერტ დე ნირო, კუინსი ჯოუნსი და სპაიკ ლი, თუმცა უიტნი ფიქრობდა, რომ ჯერ არ იყო კინოკარიერისთვის მზად. [91] მისი პირველი როლი იყო ფილმში „პირადი მცველი“ (1992), კევინ კოსტნერის თანამონაწილეობით. ჰიუსტონმა განასახიერა რეიჩელ მერონი, ვარსკვლავი, რომელსაც ემუქრება შეშლილი თაყვანისმცემელი და, იძულებულია, აიყვანოს პირადი მცველი. USA Today-მ 2007 წელს „პირადი მცველი“ დაასახელა უკანასკნელი 25 წლის ერთ-ერთ დასამახსოვრებელ კინომოვლენად.[94] ვინაიდან მომღერალი ამის გარეშეც პოპულარული იყო, ფილმის მაყურებელთა აუდიტორიას მისი მსმენელებიც დაემატნენ.[95]
ამავე დროს, ფილმის რეკლამაში ჰიუსტონის სახის დაფარვის გამო, წარმოიშვა უსიამოვნება და პრესაში გამოითქვა ვარაუდი, რომ რასებს შორის ურთიერთობას ამ რეკლამაში სპეციალურად მალავდნენ. 1993 წელს Rolling Stone-თან ინტერვიუში მომღერალი ამბობდა: „ყველამ იცის, ვინ არის უიტნი ჰიუსტონი – შავი ვარ. ამას ვერ დავმალავ.“[22] ამასთან, ფილმმა მიიღო რეზის ჯილდოს ნომინაცია, როგორც ყველაზე ცუდმა მსახიობმა. The Washington Post წერდა: „ჰიუსტონი სხვას არაფერს აკეთებს, უბრალოდ ჰიუსტონს თამაშობნს, უვნებელია, თუკი ასე შეიძლება ითქვას ამ სულელური მცდელობის შესახებ“[96]. The New York Times-ში აღნიშნული იყო, რომ კოსტნერთან თამაშისას მომღერალს აკლდა ვნების გამოხატვა.[97] ასეთი არაერთგვაროვანი შეფასებებიუს მიუხედავად, ფილმი კინოგაქირავებაში წარმატებული იყო, აშშ-ში 121 მილიონ, ხოლო მსოფლიოში - 140 მილიონ აშშ დოლარზე მეტი შემოსავალი შეაგროვა. თავისი დროისთვის „პირადი მცველი“ ყველა დროის 100 შემოსავლიან ფილმს შორის ერთ-ერთი იყო, თუმცა ამ ასეულში აღარ არის, ვინაიდან ფილმის გამოსვლის შემდეგ გაიზარდა ბილეთების ფასებიც.[98]
წარმატებული იყო ფილმის საუნდტრეკიც. უიტნიმ თავად გაუწია პროდიუსერობა და ჩაწერა ექვსი სიმღერა ამ ალბომისთვის. Rolling Stone წერდა, რომ იგი „სხვა არაფერია, თუ არა სასიამოვნო, გემოვნებიანი და მოკრძალებული“.[99] საუნდტრეკის წამყვანი სინგლი იყო „I Will Always Love You“, რომელიც 1974 წელს ჩაწერა დოლი პარტონმა. ჰიუსტონის ვერსია მრავალმა კრიტიკოსმა დადებითად შეაფასა, აღწერა რა, როგორც მისი „სახასიათო სიმღერა“ ან „აღსანიშნავი შესრულება“. Rolling Stone და USA Today მას შთამბეჭდავ შესრულებას (tour-de-force) უწოდებდნენ.[100][101] სინგლი „ბილბორდის“ ცხელ ასეულში პირველ პოზიციაზე რეკორდული, 14 კვირის განმავლობაში იმყოფებოდა. რეკორდი მან რიტმ-ენდ-ბლუზურ ჩარტშიც დაამყარა - 11 კვირით, ხოლო Adult Contemporary-ში პირველ ადგილზე ხუთი კვირის განმავლობაში იმყოფებოდა.[102]
სინგლი RIAA-მ ოთხმაგი პლატინით აღნიშნა და ჰიუსტონი აქცია პირველ შემსრულებელ ქალად, რომლის სინგლმა RIAA-ს ისტორიაში ასეთ წარმატებას მიაღწია, ხოლო მთლიანად შტატებში იგი შემსრულებელი ქალის ყველა დროის გაყიდვად სინგლად იქცა.[103][104][105] სიმღერა მსოფლიო მასშტაბითაც წარმატებული იყო, თითქმის ყველა ქვეყანაში #1 გახდა და 20 მილიონი გაყიდული ასლით შემსრულებელი ქალის ყველა დროის გაყიდვადი სინგლი გახდა.[106][107] საუნდტრეკული ალბომი „ბილბორდის“ 200-ეულში ზედიზედ 20 კვირის განმავლობაში პირველ პოზიციას იკავებდა და Nielsen SoundScan-ის დაკვირვებით, იყო Arista-ზე გამოცემული ყველაზე წარმატებული და სწრაფად გაყიდვადი დისკი.[108] 1992 წლის შობის პერიოდში იგი Nielsen SoundScan-ის დაკვირვებით, კვირაში მილიონზე მეტი ასლის ოდენობით გაიყიდა.[109][110] შემდგომი სინგლებით „I'm Every Woman“ (ჩაკა ხანი) და „I Have Nothing“, რომლებიც ხუთეულებში მოხვდნენ, ჰიუსტონი გახდა პირველი შემსრულებელი ქალი, რომლის სამი სინგლი ჩარტების 11 პოზიციას შორის იყო მიმოქცეული.[111][112][113] თავად ალბომი მხოლოდ აშშ-ში 17 გზის პლატინის სტატუსით აღინიშნა[114], მსოფლიოში კი 44 მილიონი ასლის სახით გაიყიდა[115] და The Bodyguard მოახვედრა ქალ შემსრულებლებს შორის მსოფლიოს 10 ყველაზე გაყიდვადი ალბომის სიაში, უსწრებდა რა შანაია ტუეინის Come On Over-ს.[116]
1994 წელს ჰიუსტონმა მიიღო სამი გრემი, მათ შორის - წლის ალბომისთვის და წლის ჩანაწერისთვის. გარდა ამისა, ამერიკული მუსიკის დაჯილდოებაზე მას გადაეცა რვა ჯილდო, მათ შორის დამსახურებებისთვის[117], ისევე, როგორც „ბილბორდის“ 11, Soul Train-ის 3 (წლის შემსრულებლის ჩათვლით)[118], NAACP-ს იმიჯის 5 (წლის შემსრულებლის ჩათვლით),[119][120][121], რეკორდული მსოფლიო მუსიკის 5[122] და BRIT-ის ერთი ჯილდო.[123] პროექტის წარმატების შემდეგ უიტნიმ გამართა The Bodyguard World Tour (1993–94). Forbes-ის თანახმად, კონცერტების, ფილმის და ჩანაწერების შემოსავალმა მას მოუპოვა მესამე ადგილი გასართობი ინდუსტრიის 1993–94 წლის ყველაზე შემოსავლიანი ქალების სიაში (ოპრა უინფრის და ბარბრა სტრეიზანდის შემდეგ).[124] იგი მოხვდა Entertainment Weekly-ს წლის პიროვნებების სიის ხუთეულში[125], ხოლო Premiere-მა დაასახელა ჰოლივუდის 100 ყველაზე გავლენიან პიროვნებას შორის.[126]
1994 წლის ოქტომბერში მომღერალი გამოვიდა თეთრ სახლში, სამხრეთ აფრიკაში ახლადარჩეული პრეზიდენტ ნელსონ მანდელას პატივსაცემად.[127][128] ტურნეს ბოლოს იგი აგრეთვე გამოვიდა სამი კონცერტით სამხრეთ აფრიკაში, კვლავ მანდელას წინაშე, ამჯერად - 200 000 მსმენელის თანდასწრებით. იგი გახდა პირველი თანამედროვე მომღერალი, რომელმაც განახლებულ და აპართეიდის რეჟიმისგან გათავისუფლებულ ქვეყანაში იმღერა.[129] კონცერტი HBO-მ პირდაპირ ეთერში გადასცა, ხოლო მისი შემოსავალი სამხრეთ აფრიკულ ფონდებს მოხმარდა. ღონისძიებას ეწოდა ერის „უდიდესი მედიამოვლენა ნელსონ მანდელას ინაუგურაციის დროიდან“.[130]
1995 წელს ჰიუსტონმა ითამაშა მეორე ფილმში, „ამოსუნთქვის მოლოდინში“, რომელშიც პარტნიორობას უწევდნენ ანჯელა ბასეტი, ლორეტა დევინი და ლელა როშონი. ფილმი აღწერს ოთხი აფრო-ამერიკელი მომღერლის პირადი ურთიერთობების პრობლემებს. უიტნი განასახიერებს მთავარ პერსონაჟ სავანა ჯექსონს, დაქორწინებულ მამაკაცზე შეყვარებულ ტელეპროდიუსერს. როლი მან აირჩია, ვინაიდან თვვლიდა, რომ ფილმში შავკანიანი ქალების სახე განსხვავებულად იყო ნაჩვენები - პროფესიონალი და მზრუნველი დედების სახით.[131] მას შემდეგ, რაც ფილმმა კინოგაქირავებაში პირველი ადგილი დაიკავა, აშშ-ში 67, ხოლო მსოფლიო მასშტაბით – 81 მილიონი აშშ დოლარი შეაგროვა,[132] ნათელი გახდა, რომ ფილმი, ძირითადად განკუთვნილი შავკანიანი მოსახლეობისთვის, შეიძლება წარმატებული იყოს. მას აგრეთვე გაუკვალა გზა მსგავსი თემატიკის სხვა ფილმებს, მაგალითად „სტელას გატაცებას“ და ტაილერ პერის ფილმებს, რომლებიც 2000-იანებში პოპულარული იყო.[133][134][135] „ამოსუნთქვის მოლოდინში“ აგრეთვე აღსანიშნავია იმით, რომ მასში შავკანიანი ქალბატონები წარმოდგენილები არიან, როგორც მკვეთრი საშუალო კლასის წარმომადგენლები და არა სტერეოტიპები.[136] მსახიობთა შემადგენლობის შეფასებები ძირითადად დადებითი იყო. The New York Times წერდა: „მისს ჰიუსტონმა მოიშორა თავდაცვითი სიამაყე, რომლის გამო მისი პერსონაჟი „პირადი მცველიდან“ ასეთი ბუნდოვანი ჩანდა.“[137] მომღერალი ნომინირებული იყო NAACP-ის ჯილდოზე მხატვრული ფილმის საუკეთესო მსახიობი ქალის კატეგორიაში, მაგრამ ჯილდო იმავე ფილმისთვის ანჯელა ბასეტს გადაეცა.[138]
ფილმის თანმხლები საუნდტრეკის მუსიკის ავტორია Babyface, რომელსაც თავდაპირველად ჩაფიქრებული ჰქონდა, რომ ყველა სიმღერას უიტნი შეასრულებდა. თუმცა, ჰიუსტონმა უარი განაცხადა. მას სურდა, რომ „ეს ყოფილიყო ალბომი სხვადასხვა შემსრულებელი ქალბატონით, განსხვავებული ხმებით“, ამიტომ, ძლიერი ქალების შესახებ გზავნილის პასუხად, შეკრიბა მთელი რიგი სხვა ვოკალისტი ქალების.[131] მათ შორის იყვნენ მერი ჯეი ბლაიჯი, ბრენდი, ტონი ბრექსტონი, არეთა ფრანკლინი და პატი ლაბელი. თავად ჰიუსტონის „Exhale (Shoop Shoop)“ მოხვდა ჩარტის #1 პოზიციაზე, შემდეგ კი მეორეზე იმყოფებოდა 11 კვირის განმავლობაში, ხოლო რიტმ-ენდ-ბლუზური ჩარტის სათავეში რვა კვირის განმავლობაში დარჩა. სისი უაინენსთან ჩაწერილი „Count On Me“ ასევე მოხვდა აშშ-ის ათეულში, ხოლო კიდევ ერთი სიმღერა, „Why Does It Hurt So Bad“, 30-ეულში შევიდა. ალბომი გამოსვლისთანავე ჩარტის პირველ პოზიციაზე მოხვდა, აშშ-ში მიიღო შვიდი გზის პლატინის სტატუსი, შვიდი მილიონი გაყიდული ასლისთვის.[56] თავად საუნდტრეკს წილად მაღალი შეფასებები ხვდა.[139] და შემდგომში იქცა ყველა დროის ერთ-ერთ საუკეთესო საუნდტრეკად.[140] წლის ბოლოს მომღერლის მიერ დაარსებულ საბავშვო ფონდს გადაეცა VH1-ის ჯილდო საქველმოქმედო საქმიანობისთვის.[141]
1996 წელს ჰიუსტონმა მონაწილეობა მიიღო საშობაო კომედიაში „მღვდლის ცოლი“, დენზელ ვაშინგტონთან ერთად. ფილმში, რომელიც 1948 წლის „ეპისკოპოსის მეუღლის“ განახლებული ვერსიაა, იგი ასრულებს მღვდლის მეუღლეს, რომელიც გოსპელურ გუნდში მღერის. როლისთვის მომღერალმა მიიღო 10 მილიონი აშშ დოლარი და იმ დროისთვის ჰოლივუდის მსახიობებს შორის შემოსავლით ერთ-ერთი მოწინავე იყო.[142] თავად ფილმი წილად საშუალო წარმატება ხვდა, აშშ-ის კინოგაქირავებაში 50 მილიონი დოლარის შემოსავლით.[143] თუმცა, იმ დროისთვის მომღერლის მიერ კინოში განსახიერებულ პერსონაჟებს შორის ამ როლს ყველაზე დადებით შეფასებები ხვდა წილად. The San Francisco Chronicle წერდა, რომ ჰიუსტონი „თავად ჰგავს ანგელოზს და ამჟღავნებს ღვთაებრივ ნიჭს - ერთდროულად არის სათნოც და კეკლუციც“. გამოცემა აგრეთვე აღნიშნავდა: „იგი ავრცელებს ნაზ სითბოს, განსაკუთრებით, როდესაც უფალს უმღერის თავისი ჩინებული ხმით“.[144] უიტნი კიდევ ერთხელ იყო ნომინირებული NAACP-ის ჯილდოზე და გაიმარჯვა მსახიობი ქალის კატეგორიაში.[145]
ფილმის თანმხლები საუნდტრეკი ჰიუსტონმა ჩაწერა მერვინ უორენთან ერთად. ამ დისკში, The Preacher's Wife: Original Soundtrack Album, შევიდა ექვსი გოსპელური სიმღერა, ჩაწერილი ატლანტაში, ბაპტისტურ ეკლესიაში. მომღერალმა აგრეთვე ჩაწერა დუეტი გოსპელის ლეგენდა შირლი სიზერთან. დისკი გაიყიდა ექვსი მილიონი ასლის ოდენობით, ხოლო ჰიტებად იქცა „I Believe in You and Me“ და „Step by Step“, რამაც საუნდტრეკს ყველა დროის ყველაზე გაყიდვადი გოსპელური ალბომის სტატუსი მოუპოვა.[146] დისკს ძირითადად დადებითად აფასებდნენ. კრიტიკოსები, მაგალითად USA Today-დან, აღნიშნავდნენ ჰიუსტონის ემოციურ სიღრმეს,[147], ხოლო The Times აღნიშნავდა, რომ „35 კაციან გუნდთან ერთად ნამღერის მოსმენისას კვლავ ხვდები, თუ რისთვის არსებობს ჰიუსტონის ფენომენალური ვოკალი“.[148] 1997 წელს, ამერიკული მუსიკის დაჯილდოებაზე, მომღერალმა მიიღო კიდევ ერთი ჯილდო ამ საუნდტრეკისთვის - საყვარელი თანამედროვე ზრდასრული შემსრულებლის კატეგორიაში.
1997 წელს ჰიუსტონის კომპანია შეიცვალა სახელწოდება და გახდა BrownHouse Productions. მას შეუერთდა დებრა მარტინ ჩეიზი. მიზანს წარმოადგენდა ეკრანზე აფრო-ამერიკელთა ისეთი პრობლემების ჩვენება, რომლებიც მანამდე არავის უნახავს, ისევე, როგორც ტელე და კინოეკრანზე აფრო-ამერიკელთა უკეთ წარმოჩენა.[149] მათი პირველი პროექტი იყო როჯერსის და ჰამერსტაინის „კონკიის“ ახალი ვარიანტი. თანაპროდიუსერის ამპლუასთან ერთად, ჰიუსტონმა შეასრულა ჯადოსანი ნათლიის როლი. ფილმში აგრეთვე გამოჩნდნენ ჯეისონ ალეგზანდერი, ვუპი გოლდბერგი და ბერნადეტ პიტერსი. 1993 წელს ჰიუსტონს უკვე შესთავაზეს კონკიის როლი, მაგრამ მან მონაწილეობის მიღება სხვა პროექტების გამო ვერ შეძლო.[150] ფილმი აღსანიშნავია მსახიობთა მრავალრასობრივი გუნდით და არასტერეოტიპური იდეით.[151] ABC-ზე ფილმს უყურებდა 60 მილიონამდე მაყურებელი, რამაც კომპანიას უკანასკნელი 16 წლის განმავლობაში უმაღლესი რეიტინგი მოუპოვა.[152] ფილმმა მიიღო ემის შვიდი ნომინაცია, რომელთა შორის იყო საუკეთესო ვარიეტე, მიუზიკლი ან კომედია, თუმცა მან გაიმარჯვა საუკეთესო მხატვრული დადგმის კატეგორიაში[153].
ჰიუსტონმა და ჩეიზმა აგრეთვე მოიპოვეს დოროთი დენდრიჯის შესახებ ფილმის გადაღების უფლება. მთავარი, ოსკარზე საუკეთესო მსახიობი ქალის ნომინაციაზე წარდგენილი პირველი აფრო-ამერიკელი ქალის როლი თავად უიტნის უნდა შეესრულებინა. მას სურდა, რომ ამბავი მოთხრობილი ყოფილიყო ღირსეულად და პატივისცემით.[149] თუმცა, ჰოლი ბერი ასევე ფლობდა ფილმის გადაღების უფლებას და მისი ვერსია პირველი გამოვიდა.[154] წლის ბოლოს ჰიუსტონმა თავის მუსიკალურ კერპებს, არეთა ფრანკლინს, დაიანა როსს და დაიონ უორუიკს Classic Whitney: Live from Washington, D.C.-ზე გამოსვლისას მიუძღვნა მათივე სიმღერები. ამ საქველმოქმედო ღონისძიებამ ბავშვთა დაცვის ფონდს 300.000 აშშ დოლარი მოუპოვა.[155] ჰიუსტონმა აგრეთვე 1998 წლის Soul Train-ის დაჯილდოებაზე მიიღო კუინსი ჯოუნსის სახელობის ჯილდო - კარიერული მიღწევებისთვის.[156][157]
1990-იან წლებში ფილმებსა და საუნდტრეკებზე მუშაობის შემდეგ, რვაწლიანი შესვენების შემდეგ 1998 წლის ნოემბერში გამოვიდა კრიტიკოსების მიერ შემდგომში აღიარებული სტუდიური დისკი My Love Is Your Love. მიუხედავად იმისა, რომ თავდაპირველად ეს უნდა ყოფილიყო საუკეთესო ჰიტების კომპილაცია, მაგრამ ხმისჩამწერი სესიების შედეგად დაგროვდა სრულყოფილი ალბომის მასალა. იგი იწერებოდა ექვსი კვირის განმავლობაში, როდნი ჯერკინზის, უაიკლეფ ჟანის და მისი ელიოტის პროდიუსერობით. ალბომმა „ბილბორდის“ სათავეში მეცამეტე პოზიციამდე მიაღწია.[158] წინა დისკებთან შედარებით, მასში იყო ჰიპ-ჰოპის, რეგის და სხვა ჟანრების აღრევა, ტრადიციულ ბალადურ სტილთან ერთად.[159]
1998 წლიდან 2000 წლის პირველ თვეებამდე ალბომიდან გამოიცა რამდენიმე სინგლი, ქცეული ჰიტად: „When You Believe“ (აშშ # 15, ბრიტ # 4) დუეტი მერაია კერისთან, ფილმიდან „ეგვიპტის უფლისწული“, საერთაშორისო ჰიტი და ოსკარის მფლობელი საუკეთესო ორიგინალური სიმღერისთვის[160]; „Heartbreak Hotel“ (აშშ # 2, ბრიტ # 25), ფეით ევანზის და კელი პრაისის მონაწილეობით, MTV-ს მუსიკალური ვიდეოების ჯილდოს მფლობელი საუკეთესო რიტმ-ენდ-ბლუზური ვიდეოს კატეგორიაში[161] და #1 აშშ-ის რიტმ-ენდ-ბლუზურ ჩარტში შვიდი კვირის განმავლობაში; „It's Not Right but It's Okay“ (აშშ # 4, ბრიტ # 3), რომელმაც ჰიუსტონს მოუპოვა მეექვსე გრემი საუკეთესო რიტმ-ენდ-ბლუზური შესრულებისთვის;[162] „My Love Is Your Love“ (აშშ # 4, ბრიტ # 2), 3 მილიონი გაყიდული ასლით;[163] და „I Learned from the Best“ (აშშ # 27, ბრიტ # 19).[164][165] ეს სინგლები აგრეთვე საერთაშორისო მასშტაბის ჰიტებად იქცნენ და ყველა, გარდა „When You Believe“-ის, იყო #1 ცხელი კლუბური საცეკვაო სიმღერების ჩარტში. თავად ალბომი ამერიკაში ოთხი მილიონი ასლის ოდენობით გაიყიდა, მიიღო 4 გზის პლატინის სტატუსი. მსოფლიოში გაყიდვებმა 11 მილიონ ასლამდე მიაღწია.[41]
ალბომს წილად ხვდა ჰიუსტონის კარიერაში გამორჩეული მიმოხილვები. Rolling Stone წერდა, რომ იგი მღეროდა „კბენით“[166], ხოლო The Village Voice მას უწოდებდა „უიტნის ყველაზე დახვეწილს და ყველაზე დამაკმაყოფილებელს“.[167] 1999 ჰიუსტონი მონაწილეობდა კონცერტში VH-1's Divas Live '99, რომელშიც აგრეთვე გამოჩნდნენ ბრენდი, მერი ჯეი ბლაიჯი, ტინა ტერნერი და შერი. იმავე წელს დაიწყო მომღერლის 70 კონცერტიანი ტურნე My Love Is Your Love World Tour. მისი ევროპული ეტაპი წლის ყველაზე შემოსავლიან არენებზე გათვლილ ტურნედ იქცა.[168] 1999 წლის ნოემბერში უიტნი დასახელდა საუკუნის კომერციულად ყველაზე წარმატებულ R&B შემსრულებლად (51 მილიონი გაყიდული დისკით), ხოლო The Bodyguard: Original Soundtrack Album საუკუნის ყველაზე გაყიდვად საუნდტრეკად იქცა.[169] ჰიუსტონმა აგრეთვე მიიღო ათწლეულის შემსრულებლის, შესანიშნავი შემოქმედებითი წვლილის (Soul Train-ის დაჯილდოება, 2000) და MTV ევროპის ჯილდო საუკეთესო R&B-სთვის.[170][171][172][173][174]
2000 წლის მაისში გამოვიდა კომპილაციური Whitney: The Greatest Hits. ეს ორმაგი დისკი მოხვდა აშშ-ის ჩარტის #5 პოზიციაზე, ხოლო ბრიტანეთში #1 იყო.[165][175] ამასთან, ალბომი მოხვდა სხვა ქვეყნების ათეულებში.[176] მიუხედავად იმისა, რომ ბალადური სიმღერები მასში ორიგინალური სახით დარჩა, კომპილაციაში აგრეთვე მოხვდა უფრო რიტმული სიმღერების რემიქსები. ალბომში შევიდა ახალი სიმღერებიც – „Could I Have This Kiss Forever“ (ენრიკე იგლესიასის მონაწილეობით), „Same Script, Different Cast“ (დებორა კოქსის მონაწილეობით), „If I Told You That“ (ჯორჯ მაიკლიმონაწილეობით) და „Fine“, ისევე, როგორც ჰიტები, რომლებიც არ მოხვედრილა მის კომპილაციებში – „One Moment in Time“, „The Star Spangled Banner“ და „If You Say My Eyes Are Beautiful“, დუეტი ჯერმეინ ჯექსონთან 1986 წლის Precious Moments-იდან.[177] აგრეთვე გამოვიდა თანმხლები VHS და DVD, რომლებშიც მოხვდა სიმღერების მუსიკალური ვიდეოები, ისევე, როგორც იშვიათი საკონცერტო ჩანაწერები – მაგალითად, 1983 წლის დებიუტი The Merv Griffin Show-ში – და ინტერვიუები.[178] კომპილაციამ აშშ-ში სამმაგი პლატინის სტატუსი მიიღო, მსოფლიოში კი 10 მილიონი ასლის ოდენობით გაიყიდა.[179][180]
მიუხედავად იმისა, რომ 1980-იანებში და 1990-იანებში მომღერალს „კარგ გოგონად“ თვლიდნენ, 1990-იანების მიწურულს იგი შეიცვალა. ინტერვიუებზე რამდენიმე საათით აგვიანებდა, ისევე, როგორც ფოტოსესიებსა და რეპეტიციებზე. ხოლმე კონცერტებს და გადაცემებში გამოსვლებს საერთოდ აუქმებდა.[181][182] გაცდენილი კონცერტების და წონის კარგვის ფონზე, აღმოცენდა ჭორები მეუღლესთან ერთად მისი ნარკოდამოკიდებულების შესახებ. 2000 წლის 11 იანვარს ჰავაის აეროპორტში საბაჟოზე როგორც მისი, ასევე ბობი ბრაუნის ტვირთში აღმოაჩინეს მარიხუანის პარტია, თუმცა ორივე თვითმფრინავში ჩაჯდა, სანამ დაცვის სამსახურის წევრები გამოჩნდებოდნენ. მოგვიანებით მათი ამ მიზეზით დევნა შეწყდა[183], მაგრამ ცნობები წყვილის ნარკოტიკებით გატაცების შესახებ თავს კვლავ იჩენდნენ. ორი თვის შემდეგ როკ-ენ-როლის დიდების დარბაზში შეიყვანეს კლაივ დეივისი. ამ ღონისძიებაზე ჰიუსტონიც უნდა გამოსულიყო, მაგრამ იგი არ გამოჩენილა.[184]
მოგვიანებით უიტნი უნდა გამოსულიყო ოსკარის დაჯილდოებაზე, მაგრამ მისი გამოსვლა გააუქმა თავად მუსიკალურმა ხელმძღვანელმა და დიდი ხნის მეგობარმა ბერტ ბექარაქმა. მომღერლის წარმომადგენელმა განაცხადა, რომ ჰიუსტონის გადაწყვეტილების მიზეზი იყო ყელის პრობლემები. წიგნში The Big Show: High Times and Dirty Dealings Backstage at the Academy Awards ავტორი სტივ პონდი განმარტავს, რომ „ჰიუსტონს ხმა უკანკალებდა, იგი იყო დაბნეული და დაძაბული, ხოლო ქცევა იყო მერყევი“. იგი აგრეთვე აღნიშნავს, რომ უიტნის უნდა ემღერა „Over the Rainbow“, თუმცა ალბათ სხვა სიმღერას შეასრულებდა.[185] მოგვიანებით მომღერალმა თავად აღიარა, რომ ღონისძიებიდან იგი უბრალოდ მოხსნეს.[186] წლის ბოლოს მისი მენეჯმენტი დატოვა რობინ კროუფორდმა, დიდი ხნის მეგობარმა და თანაშემწემ.[184]
2001 წლის აგვისტოში მომღერალმა გააფორმა მუსიკის ისტორიაში ერთ-ერთი მომგებიანი კონტრაქტი, ლეიბლებთან Arista/BMG. ეს იყო წინა კონტრაქტის 100 მილიონიანი შეთანხმებით გაგრძელება. უიტნის უნდა გამოეშვა კიდევ ექვსი სტუდიური ალბომი.[187][188][189] მოგვიანებით იგი გამოვიდა Michael Jackson: 30th Anniversary Special-ს ფარგლებში. გამხდარი ფიგურის გამო აგორდა ხმები მის ნარკოტიკებზე დამოკიდებულების შესახებ. ჰიუსტონის წარმომადგენელმა განაცხადა: „უიტნის აქვს ოჯახური სირთულეები, ასეთ დროს მას კვება უჭირს.“[190] მეორე საღამოს მომღერალი კვლავ უნდა გამოსულიყო, მაგრამ გამოსვლა გადადო.[191] 11 სექტემბრის ტერაქტთან დაკავშირებით რამდენიმე კვირაში მისი „The Star Spangled Banner“ ხელახლა გამოიცა, საქველმოქმედო მიზნით, პოლიციის და მეხანძრეთა ბრიგადების დასახმარებლად.[192] ამჯერად სიმღერა ცხელ ასეულში #6 იყო, წინა პოზიციაზე უფრო მაღლა.[164]
2002 წელს უიტნის ჰქონდა დავა John Houston Enterprise-თან. მიუხედავად იმისა, რომ კომპანია მამამისმა დააარსა, შვილის კარიერის სამართავად, მას სინამდვილეში ხელმძღვანელობდა კომპანიის პრეზიდენტი კევინ სკინერი. სკინერმა შეიტანა სარჩელი კონტრაქტის დარღვევის შესახებ და ითხოვდა 100 მილიონი აშშ დოლარის ოდენობის ანაზღაურებას. მისი თქმით, უიტნის ჰქონდა კომპანიის ვალი 100 მილიონის ოდენობით, რომელიც თავის დროზე მოხმარდა Arista-სთან კონტრაქტის მიღებას და სხვადასხვა იურიდიულ დავას.[193] საქმე სკინერმა წააგო. ჰიუსტონმა განაცხადა, რომ მის მამას ამასთან საერთო არაფერი ჰქონდა. მიუხედავად იმისა, რომ კევინმა მიზნის მიღწევას სხვა გზით სცადა, ჯონ ჰიუსტონი სასამართლო დარბაზში არ გამოჩენილა.[194] იგი გარდაიცვალა 2003 წლის თებერვალში.[195] 2004 წლის 5 აპრილს მოსარჩლეს უარი ეთქვა საქმის შემდგომ განხილვაზე და მას ფულადი კომპენსაციის სახით არაფერი მიუღია.[196]
2002 წელს უიტნისთან ინტერვიუ ჩაიწერა დაიენ სოიერმა. ეს საუბარი ემსახურებოდა ჰიუსტონის მომავალი სტუდიური ალბომის რეკლამას. ეთერში მომღერალმა ღიად ისაუბრა ნარკოტიკების გამოყენებასა და ქორწინებაზე, ისევე, როგორც სხვა თემებზე. ნარკოტიკების შესახებ ხმები მან განმარტა: „უპირველეს ყოვლისა, გავარკვიოთ. კრეკი იაფია. მის მისაღებად ზედმეტად ბევრ ფულს ვაკეთებ. გასაგებია? კრეკს არ მოვიხმარ. კრეკი საშინელებაა.“[186] ეს ფრაზა, „crack is wack“, სინამდვილეში აღებული იყო კედლის ნახატიდან, რომელიც კით ჰერინგმა 1986 წელს მანჰეტენში შექმნა.[197] თუმცა, მომღერალმა აღიარა, რომ იყენებდა სხვა საშუალებებს, მაგალითად, კოკაინს.[186]
2002 წლის დეკემბერში მან გამოუშვა მეხუთე სტუდიური ალბომი Just Whitney. ამ ალბომზე პროდიუსერების მუშაობდნენ ჯერ კიდევ მისი მეუღლე ბობი ბრაუნი, მისი ელიოტი და Babyface. ეს იყო პირველი შემთხვევა, როდესაც უიტნის არ ეხმარებოდა კლაივ დეივისი, რომელიც BMG-ის მენეჯერებმა გაათავისუფლეს. გამოცემისთანავე Just Whitney-ის მიმოხილვები მრავალფეროვანი იყო.[198] ალბომი Billboard 200-ში #9 პოზიციაზე მოხვდა და მანამდე უიტნის კარიერაში პირველი კვირის გაყიდვების ისტორიაში ყველაზე მაღალი მაჩვენებელი ჰქონდა.[199] ალბომიდან გამოცემული ოთხი სინგლი ცხელ ასეულში არ მოხვედრილა, მაგრამ საცეკვაო ჩარტში სხვადასხვა ადგილს იკავებდა. აშშ-ში Just Whitney-მ პლატინის სტატუსი მიიღო, მსოფლიოში კი გაიყიდა 3 მილიონი ასლის ოდენობით.[200]
2003 წლის ივნისში, ისრაელში ჩასვლისას მომღერალმა განაცხადა: „ასე თავი არასოდეს მიგრძვნია. თითქოს შინ ვარ, ბრწყინვალედ ვგრძნობ თავს.“[201]
2003 წლის ბოლოს ჰიუსტონმა გამოსცა პირველი საშობაო ალბომი One Wish: The Holiday Album, ტრადიციული საშობაო სიმღერების საკუთარი ვერსიებით. დისკი ჩაიწერა მერვინ უორენის და გორდონ ჩემბერსის მონაწილეობით. სინგლი „One Wish (for Christmas)“ მოხვდა მოზრდილთა თანამედროვე ჩარტის ოცეულში, ალბომი კი აშშ-ში ოქროს სტატუსით აღინიშნა.
2003 წლის დეკემბერში ბობი ბრაუნი, მას შემდეგ, რაც მეუღლეს ცემით დაემუქრა და გაარტყა, დაჯარიმებული იქნა.[202]
ვინაიდან ყოველთვის ანიჭებდა უპირატესობას საკონცერტო გამოსვლებს, 2004 წლის დიდი ნაწილი ჰიუსტონმა გაატარა ევროპაში, შუა აღმოსავლეთში, აზიასა და რუსეთში ტურნეებით. 2004 წელს მოულოდნელად გამოვიდა მსოფლიო მუსიკის დაჯილდოებაზე, კლაივ დეივისისადმი მიძღვნილ სეგმენტში. ღონისძიების შემდეგ მან და კლაივმა განაცხადეს, რომ სტუდიაში ახალ ალბომზე იმუშავებდნენ.[203]
2004 წლის დასაწყისში ბობი ბრაუნმა საკუთარი რეალური გადაცემა, Being Bobby Brown წამოიწყო. მასში დეტალურად იყო ნაჩვენები ბრაუნების სახლში მიმდინარე მოვლენები. მიუხედავად იმისა, რომ პროექტი ბობის ეკუთვნოდა, უიტნი მასში მნიშვნელოვან როლს თამაშობდა. ზოგიერთი სცენა, ნაჩვენები გადაცემაში, მიზანშეუწონელი იყო. The Hollywood Reporter-ის აზრით, ეს იყო ტელევიზიისთვის შექმნილი ყველაზე აუტანელი სერიალი.[204] თუმცა, მიუხედავად უარყოფითი შეფასებებისა, ტელეარხმა Bravo-მ (რომელზეც პროექტი გადიოდა) საკუთარ ისტორიაში უმაღლეს რეიტინგები მიიღო.[205] მეორე სეზონი მისთვის არ დაუმატებიათ, ვინაიდან უიტნის აღარ სურდა მასში გამოჩენა, ხოლო ბრაუნი და Bravo ვერ შეთანხმდნენ შემდგომი სეზონის გეგმებზე.[206]
წლების განმავლობაში კამათის შემდეგ უიტნი დაშორდა ქმარს 2006 წლის სეპტემბერში.2007 წლის 1 თებერვალს უიტნიმ სასამართლოს სთხოვა რომ პროცესი დაეჩქარებინა.პროცესი დამთავრდა 2007 წლის 24 აპრილს და წყვილის შვილზე ბობი კრისტინაზე სრული მეურვეობა მიიღო.4 მაისს უიტნიმ ატლანტას სახლი გაყიდა.რამდენიმე კვირის შემდეგ ბრაუნმა გაასაჩივრა გადაწყვეტილება,ბობი კრისტინას მეირვეობაზე და ასევე მოითხობა ცოლქმური მხარდაჭერა ჰიუსტონისგან.ბრაუნმა განაცხადა რომ ფინანსური და ემოციური პრობლემების გამო ვერ უპასუხა სათადარიგოთ უიტნის გაყრის პეტიციას.სასამართლომ ბრაუნის მოთხოვნა არ დააკმაყოფილა და სრული მეორვეუბა შეუნარჩუნა უიტნის მათ შვილზე.2007 წლის მარტში კლაივ დეივისმა განაცხადა რომ ის და უიტნი იწყებდნენ ახალ ალბომზე მუშაობას.2007 წლის ოქტომბერში არისტა რექორდსმა გამოუშვა უიტნის ისმღერების კრებული შეერთებული შტატების გარეთ.
უიტნი 7 წლის განმავლობაში ინტერვიუებს არ იძლეოდა და 2009 წელს 7 წლის განმავლობაში პირველად მისცა ინტერვიუ ოპრა უინფრის.ინტერვიუ შეაფასეს როგორც ათწლეულის ყველაზე სწორად გათვალისწინებული და გათვლილი ინტერვიუ.უიტნიმ აღიარა რომ ყოფილ მეუღლესთან ბობისთან ერთად ის ნარკოტიკებს იღებდა.მან განაცხადა რომ ფილმის "პირადი მცველამდეც" იღებდა ნარკოტიკებს მაგრამ ძალიან მცირე რაოდენობით, მაგრამ ფილმის წარმატებისა და ბობი კრისტინას გაჩენის შემდეგ თანდათან უფრო გახშირდა მათი მოხმარება.ამბობდა რომ 1996 წლისთვის ნარკოტიკებს უკვე ყოველდღურად იღებდნენ და იმასაც რომ საკუთარ თავს ნელ ნელა კარგავდა.
უიტნიმ ახალი ალბომი 2009 წლის აგვისტოში გამოუშვა.ალბომმა ბილბორდ 200-ის ჩარტებში პირველი ადგილი დაიკავა და გახსნის კვირას 305 000 ასლი გაყიდა,უიტნის საუთესო გახსნის პირველი კვირის მაჩვენებელი.უიტნი ჩნდებოდა ევროპის სატელევიზიო შოუებში ალბომის პრომოტირებისთვის-გერმანიაში,საფრანგეთში.ასევე სტუმრად მიიწვის როგორც მენტორი გაერთიანებული სამეფოს იქს ფაქტოში.ის შეხვდა მონაწილეებს და უამრავი რჩევა მისცა.მან შეასრულა ტრეკი "Million Dollar Bill" იქს ფაქტორის სცენაზე.
ასევე გამოვიდა იტალიის იქს ფატროში და მიიღო კარგი შეფასებები კრიტიკოსებისგან.ნოემბერში ამერიკის მუსიკის დაჯილდოებაზე შეასრულა ბალადა "I Didn't Know My Own Strength".უიტნის სახელის გამოცხადების თანავე მთელი დარბაზი ფეხზე წამოდგა და შეეგება მონატრებულ პოპ ვარსკვლავს.მოგვიანებით მიიღო მონაწილეობა ცეკვავენ ვარკსვლავების მეცხრე სეზონის ფინალში.ალბომმა მიიღო პლატინის(უმაღლესი) ხარისხი.შეერთებულ შტატებში 1 მილიონზე მეტი ასლი გაიყიდა.
ალბომის მხარდასაჭერად უიტნიმ წამოიწყო საგასტრულე ტურნე Nothing but Love World Tour.10 წლის განმავლობაში ეს იყო უიტნის პირველი მსოფლიო ტურნე.თუმცა ცუდმა შეფასებებმა და რამდენიმე გადადებულმა კონცერტმა მედიის უარყოფითი შეფასება დაიმსახურა.მან გააუქმა კონცერტები ყელის პრობლემების და ავადმყოფობის გამო.მაგრამ უამრავ ქვეყანაში კონცერტები ტრიუმფალურად ჩატარდა.
2010 წლის იანვარში უიტნიმ მიიღო NAACP Image Awards-ისგან 2 ნომინაცია.მან მოიგო ჯილდო საუკეთესო მუსიკალური ვიდეოსთვის-I Look To You. 16 იანვარს მიიღო The BET Honors-ის ჯილდო 25 წლის განმავლობაში მისი მიღწევებისა და მუსიკის განვითარებისთვის შეტანილი წვლილისთვის.დაჯილდოება ჩატარდა ვორნერის თეატრში ვაშინგტონში.ჯენიფერ ჰადსსონმა და უიტნის დიდი ხნის მეგობარმა გოსპელი მომღერალმა კიმ ბუერლმა მის პატივსაცემად უიტნის ცნობილი სიმღერები შეასრულეს.2010 წლის გაზეთ Mirror-ში დაიწერა რომ უიტნი აპირებდა მისი რიგით მერვე სტუდიური ალბომის გამოშვებას და უნდოდა ემუშავა will.i.am -თან 2011 წლის BET Celebration of Gospel -ის დაჯილოვებაზე იმღერა კიმ ბურელთან ერთად.2011 წელს შეასრულა კლაივ დეივისის გრემის After Party-ზე,რომელსაც კლაივ დეივისი ყოველწლიურად მართავს.უიტნიმ კვლავ დაიწყო მკურნალობა რეაბილიტაციის ცენტრში ალკოჰოლისა და ნარკოტიკების პრობლებთან დაკავშირებით.უიტნის წარმომადგენელმა თქვა რომ ეს უიტნის საბოლოოდ გამოჯანმრთელების პროცესის ნაწილი იყო 2011 წლის სექტემბერში ჰოლივუდის რეპორტერმა განაცხადა რომ უიტნი ითამაშებდა ჯორდინ სპარკთან და მაიკ ეპთან ერთად 1976 წლის ფილმის "სპარკლ"-ის რიმეიქში.უიტნი ასევე იყო ფილმის აღმასრულებელი პროდიუსერი.ფილმის პრემიერა გაიმართა 2012 წლის 17 აგვისტოს.
2012 წლის 9 თებერვალს უიტნი ესტუმრა მომღერალ ბრენდის და მონიკა კლაივ დაივისი წვეულების რეპეტიებზე.ამავე დღეს გამოჩნდა კელი ფრაისთან ეთად სცენაზე ჰოლივუდში, კალიფორნიაში და შეასრულა სიმღერა "Jesus Loves Me"-(იესოს ვუყვარვარ) რომელიც მისი ნამღერი და გამოსვლა აღმოჩნდა.
2 დღის შემდეგ 11 თებერვალს ბევერლი ჰილტონის სასტუმროში ტრაგედია დატრიალდა.უიტნი უგონო მდგომარეობაში იპოვეს საუთარ ნომერში(434) აბაზანაში.ბევერლი ჰილსის პარამედიკოსები 3 საათსა და 30 წუთზე უკვე ადგილზე იყვნენ და მომღერალს გულის მასაჟები ჩაუტარდა,უიტნი გარდაცვლილად გამოცხადდა 2 საათსა და 55 წუთზე.პოლიციამ განაცხადა რომ სხეულზე კრიმინალური კვალი არ იყო.2012 წლის 22 მარტს გამოქვეყნდა დასკვნა- რომელიც ამბობდა-ფსიქოტროპული წამლებისა (რომელსაც ექიმის რეცეპტით იღებდა) და ალკოჰოლის ურთიერთქმედებამ მომღერლის გაგუდვა გამოიწვია. მისი გარდაცვალების შემდეგ, დოლი პარტონმა – „I WilL Always Love You”-ს ავტორმა, განაცხადა: „მე ყოველთვის უღრმესი მადლობელი დავრჩები უიტნისი, რომ მან ჩემი სიმღერა ასე შეუფასებლად შეასრულა და მე გულის ყველაზე ღრმა წერტილიდან ვეუბნები უიტნის: I will always love you, Whitney!“ კომენტარი გააკეთა უამრავმა მომღერალმა, ცნობილმა ადამიანმა... ყველაზე დიდმა ტელევიზიებმა: CNN, MSNBC, FOX, MTV-იმ შეცვალეს თავისი პროგრამები და ნონ–სტოპ რეჟიმით აჩვენებდნენ ყველაფერს, რაც უიტნის უკავშირდებოდა; ალაპარაკებდნენ ყველას, ვისაც ოდნავ მაინც ჰქონდა შეხება ამ ლეგენდარულ მომღერალთან. უიტნის გარდაცვალების ამბავი რომ გაუგია, მნახველების თქმით, ბობი ბრაუნი (ყოფილი მეუღლე) დაუფარავ ემოციებს გამოხატავდა, ტიროდა და საშინელ მდგომარეობაში იყო. თუმცა, მან არ მოხსნა მისისიპის კოცერტი, რომელიც ამ ამბიდან რამდენიმე საათში იწყებოდა. კონცერტზე დამსწრეთა თქმით, ბობი ტირილს ვერ იკავებდა, ცაში კოცნას გზავნიდა და ჩურჩულებდა: "I love you, Whitney". რომელიც ამბობდა რომ უიტნი სიკვდილი გამოწვეული იყო გულის შეტევითა და შემდგომ დახრჩობით.პასუხმა აჩვენა რომ მის ორგანიმძში ნაპოვნი იქნა ნარკოტიკების ალქოჰოლისა და ანტიდეპრესანტების კვალი.
უიტნი ჰიუსტონი 2012 წლის 18 თებერვალს დაკრძალეს ნიუ ჰოუფის ბაფტისტურ ეკლესიაში ნიუ არკში,ადგილი სადაც უტნი ადრეულ ასაკში ეკლესიი გუნდში მღეოდა.ცერემონია 4 საათი გაგრძელდა.შემსრულებლებთა შორის იყვნენ სტივი უანდერი,სისი ვაინანსი,ალიშა ქისი,არ ქელი.დაკრძალვას ესწრებოდნენ კევინ კოსტნერი,კლაივ დეივისი,მერაია ქერი,ოპრა უინფრი.რიკი მაინორი,დიონ ვორვიკი,რეი ბატსონი რომელიც უიტნის დავცის თანამშრომელი იყო ბოლო 11 წლის განმავლობაში.არეტა ფრანკლინსაც უნდა ემღერა ცერემონიალზე მაგრამ ავადმყოფობის გამო მოსვლა ვერ მოახერხა.უიტნი დაკრძალეს კვირას 19 თებერვალს ფეირვიუს სასაფლაოზე ვესტდილდში,ნიუ ჯერსში მისი მამის გვერდით რომელიც დაიღპა 2003 წელს.ნიუ ჯერსის გუბერნატორის კრის კრისთის ბრძანებით დროშები დაეშვა ნიუ ჯერსში უიტნი ჰიუსტონის პატივსაცემად.
უიტნი ჰიუსტონი გარდაცვალებას უსაზღვრო რეაქციისა და მწუხარების გარეშე არ ჩაუვლია .მწუხარეას ღიად აფიქსირებდნენ სელებრითების სოციალურს ქსელისა და სხვადასხვა ინტერვიუს საშუალებით.
"უიტნი ჰიუსტონის დაკარგვა მტკინვეულია. მახსენდება პირველი შეხვედრა უიტნისთან, როდესაც 15 წლის ვიყავი. ის უდავოდ ლეგენდა იყო. ის იყო არა მარტო თავდაჯერებული, გაწონასწორებული, საოცრად ლამაზი და ინტელექტუალური, აგრეთვე გულწრფელი და კეთილი. ის ყოველთვის პოულობდა დროს, რომ ყველასთვის ეგრძნობინებინა რაოდენ მნიშვნელოვანნი იყვნენ ისინი მისთვის. მე, ისევე როგორც ყველა მომღერალს ყოველთვის მინდოდა რომ მისნაირი ვყოფილიყავი. მისი ხმა იყო უნაკლო. ძლიერი, მაგრამ დამამშვიდებელი,ემოციური და კლასიკური. ჩემი ცხოვრების უამრავი მოგონება უიტნი ჰიუსტონის სიმღერებს უკავშირდება. ის ყოველი ჩვენგანისთვის დედოფალია" - ბიონსე ნოულზი.
"უიტნი განუმეორებელი შთაგონების წყარო იყო ჩემთვის. ძალიან სამწუხაროა, რომ ნარკოტიკები, ცუდი ადამიანები ან ცუდი გავლენა ხალხს სიკვდილისკენ უბიძგებს... ნარკოტიკებმა უიტნის ოცნებები შეიწირა. მან შეიწირა მისი სიყვარული და დედობის გრძნობა. როდესაც ვფიქრობ ელვის პრესლიზე, მერლინ მონროზე, მაიკლ ჯექსონზე და ემი უაინჰაუსზე, სულ მახსენდება უიტნიც, რომელიც სრულიად უმიზეზოდ დავკარგეთ. ნეტა ეს იყო სტრესის? რა ხდება როდესაც ყველაფერი გაქვს?" - სელინ დიონი.
"ამაზე ახლა უბრალოდ არ შემიძლია ვისაუბრო. ეს უბრალოდ შემაძრწუნებელი და დაუჯერებელია. მე არ მჯეროდა, რასაც ვკითხულობდი ტელევიზორის ეკრანზე. ჩემი გული მთლიანად ეკუთვნის უიტნის ოჯახს" - არეტა ფრანკლინი.
გულგატეხილი და თვალცრემლიანი ვარ ჩემი მეგობრის, შეუდარებელი მის უიტნი ჰიუსტონის გარდაცვალების გამო." - მერაია ქერი.
"ჩვენ კიდევ ერთი ლეგენდა დავკარგეთ. დიდი სიყვარული და ჩემი ლოცვა მიმართულია უიტნის ოჯახისაკენ. ის ყოველთვის მოგვენატრება" - კრისტინა აგილერა. "მე აბსოლუტურად შეძრწუნებული ვარ. მას ჰქონდა ხმა, რომელსაც შეეძლო ერთი უბრალო ტექსტი, მელოდია ზღაპრად გადაექცია" - ლიონელ რიჩი.
"ღმერთო ჩემო, ოღონდ უიტნი ჰიუსტონი არა! ყველა დროის საუკეთესო მომღერალი!" - ნიკი მინაჟი.
"ხვალ გრემის ცერემონიაზე, ერთადერთი ადამიანი ვინც ჩვენს ფიქრებში იქნება, იქნება უიტნი ჰიუსტონი" - ადამ ლევინი.
"ძალიან დამწუხრებული ვარ უიტნის გამო. ჩვენ დავკარგეთყველა დროის საუკეთესო მომღერალი" - საიმონ კოუელი.
"ახლა გამაგებინეს ტრაგიკული ამბავი იმის შესახებ, რომ უიტნი ჰიუსტონი გარდაიცვალა. მე ვილოცებ მისი გოგონასა და მისი საყვარელი ადამიანებისთვის" - კიმ კარდაშიანი.
"ახლა გავიგე ახალი ამბები. ერთ-ერთი საუკეთესო ხმის პატრონი გარდაიცვალა.RIP Whitney Houston. ჩემი სიყვარულს და ლოცვას ვუგზავნი მის ოჯახს" - ჯასტინ ბიბერი.
ვარსკვლავები გამოხატავენ მწუხარებას სოციალური ქსელის, "თვითერის" საშუალებითაც:
"არ მჯერა რომ დავკარგეთ ჩვენი კიდევ ერთი უდიდებულესობა. დედოფალიუიტნი ჰიუსტონი. ღმერთმა დაგლოცოს შენს გზაზე, რადგან ახლა ყველაზემაღალთან (ნაგულისხმევია ღმერთი) ხარ." - ბასტა რაიამსი.
უიტნი ჰიუსტონი არის ყველაზე მეტი ჯილდოს მფლობელი ქალი მსოფლიოში და შესულია გინესის რეკორდების წიგნში.მან დაამყარა რეკორდი როგორც ყველაზე მეტი ამერიკული მუსიკის ჯილდოს მფლობელი ქალი,ასევე ერთადერთი ქალი რომელმაც ერთ ღამეში 8 ამერიკული მუსიკის ჯილდო მიიღო(ეს მიღწევა აქვს მხოლოდ მაიკლ ჯექსონს) .უიტნი 1993 წელს მიიღო ყველაზე მეტი ჯილდო ერთ ღამეში ბილბორდის დაჯილდოებაზე ჯამში 11.ასევე მოიგო ყველაზე მეტი მსოფლიო მუსიკის ჯილდო ერთ ღამეში 5 ჯილდო 1994 წელს .
2003 წელს უიტნიმ მესამე ადგილი დაიკავა VH1's -ის სიაში ვიდეო ეპოქის 50 საუკეთესო ქალი .უიტნის სადებიუტო ალბომი მსოფლიოს 500 დიდებულ ალბომებს შორისაა ასევე როკ ენ როლი 200 -ს შორის..უიტნი არის ერთ ერთი ყველაზე გაყიდვადი მომღერალი მსოფლიოში( 200 მილიონი ასლი) .ასევე ამერიკაში ყველაზე გაყიდვად ქალ მომღერლების ოთხეულშია.
მთავარი სტატია: უიტნი ჰიუსტონის დისკოგრაფია და უიტნი ჰიუსტონის ვიდეოგრაფია.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
