From Wikipedia, the free encyclopedia
ლეონ ვიქტორ აუგუსტ ბურჟუა ( დ. 21 მაისი, 1851 – გ. 29 სექტემბერი, 1925) — ფრანგი სახელმწიფო მოღვაწე. მისმა იდეებმა გავლენა მოახდინა რადიკალურ პარტიაზე საკითხების ფართო სპექტრთან დაკავშირებით. მან ხელი შეუწყო პროგრესულ დაბეგვრას, კერძოდ, პროგრესულ საშემოსავლო გადასახადსა და სოციალური დაზღვევის სქემების ამუშავებას. [12] ეკონომიკურ თანასწორობასთან ერთად გააფართოვა საგანმანათლებლო შესაძლებლობები და თანამშრომლობითი სოლიდარობა. საგარეო პოლიტიკაში მან მოუწოდა ძლიერ ერთა ლიგას მშვიდობის შენარჩუნებისაკენ სავალდებულო საარბიტრაჟო გზით, კონტროლირებადი განიარაღებით, ეკონომიკური სანქციებით და სავარაუდოდ, საერთაშორისო სამხედრო ძალით.
ლეონ ბურჟუა | |
---|---|
| |
დაბადების თარიღი | 29 მაისი, 1851[1] [2] [3] [4] |
დაბადების ადგილი | former 9th arrondissement of Paris |
გარდაცვალების თარიღი | 29 სექტემბერი, 1925[1] [2] [3] [5] [6] [7] [8] [9] (74 წლის) |
გარდაცვალების ადგილი | Épernay |
მოქალაქეობა | საფრანგეთი |
განათლება | პარიზის უნივერსიტეტის იურიდიული ფაკულტეტი |
ჯილდოები | ნობელის პრემიის ლაურეატები მშვიდობის განმტკიცებაში[10] [11] , საპატიო ლეგიონის ორდენის ოფიცერი, წმინდა ალექსანდრე ნეველის ორდენის კავალერი, რუმინეთის ვარსკვლავის ორდენი და წმინდა ანდრია პირველწოდებულის ორდენი |
ბურჟუა დაიბადა პარიზში 1851 წელს. თეორიული და პრაქტიკული გამოცდილება მიიღო სამართალმცოდნეობაში. საზოგადოებრივი სამუშაოების განყოფილების დაქვემდებარებულ ოფისში (1876) მუშაობის შემდეგ, იგი გახდა ტარნის დეპარტამენტის (1882) და ზემო გარონას პრეფექტი (1885) , შემდეგ კი პარიზში დაბრუნდა შინაგან საქმეთა სამინისტროში სამსახურის დასაწყებად. იგი პოლიციის პრეფექტი გახდა კრიტიკულ მომენტში ჯულ გრევის თანამდებობიდან გადაყენების შემდეგ 1887 წლის ნოემბერში. მომდევნო წელს შევიდა პალატაში, რადგან აირჩიეს მარნას დეპუტატად , ჯორჯ ბულანჟის წინააღმდეგ, და შეუერთდა რადიკალ მემარცხენეებს. იგი იყო შინაგან საქმეთა მინისტრის რწმუნებული 1888 წელს ჩარლზ ფლოტის მინისტრობის დროს, რომელმაც თანამდებობა დატოვა 1889 წელს, რის შემდეგაც დაბრუნდა რეიმსის პალატაში. პიერ ტიარდის მინისტრობისას წარმატებას მიაღწია და გახდა შინაგან საქმეთა მინისტრი. 1890 წელს საზოგადოებრივი ინსტრუქციის მინისტრის, ჩარლზ ლუი დე საულესს დე ფრეიკინეტის კაბინეტში მუშაობისას მან მიიღო კვალიფიკაცია საგანმანათლებლო საკითხებში და რამდენიმე რეფორმა განახორციელა საშუალო განათლების მიმართულებით. ბურჟუა იყო ებრაელი. [13]
მან შეინარჩუნა თავისი თანამდებობა ემილ ლუბეტის კაბინეტში 1892 წელს და იყო იუსტიციის მინისტრი ალექსანდრე რიბოტის დაქვემდებარებაში, როდესაც პანამის სკანდალები კაბინეტის მთავარ სირთულეს წარმოადგენდა. ის ენერგიული ზეწოლით გაუმკლავდა პანამის სასამართლო დევნას. იმდენად აქტიური იყო მისი ზეწოლა, რომ მას ბრალად ედებოდა ერთ-ერთი ბრალდებულის მეუღლეზე არამიზანმიმართული ზეწოლა, რათა უზრუნველყო მტკიცებულება. ბრალდების დასაკმაყოფილებლად, მან თანამდებობა დატოვა 1893 წლის მარტში, მაგრამ კვლავ დაიბრუნა პოზიცია და პენსიაზე გავიდა მხოლოდ ფრეისინეტის მინისტრობის დროს.
1895 წლის ნოემბერში მან ჩამოაყალიბა საკუთარი კაბინეტი, განსაკუთრებით რადიკალური, რომელმაც კრახი განიცადა საკონსტიტუციო კრიზისის შემდეგ, რომელიც გამოიწვია სენატის მუდმივმა უარმა ხმის მიცემასთან დაკავშირებით. ის იყო გამოჩენილი ფრანკმასონი [14] [15] და მისი კაბინეტის რვა წევრიც, ასევე, იყო ფრანკმასონი. [16]
ბურჟუას მიერ მართულ სამინისტროში თვლიდნენ, რომ ხალხის მხარდაჭერა მათ საშუალებას მისცემდა გადაელახათ ზედა პალატის წინააღმდეგობა. თუმცა, საზოგადოება გულგრილი აღმოჩნდა და სენატმა გაიმარჯვა. დარტყმამ დააზიანა ბურჟუას კარიერა, როგორც სახელმწიფო მოღვაწის. 1898 წელს მან ჩამოაყალიბა საგანმანათლებლო კურსები მოზრდილებისათვის. ხანმოკლე მინისტრობის შემდეგ, ჰააგის მშვიდობის კონვენციაზე ღირსეულად და ეფექტიანად წარმოაჩინა თავისი ქვეყანა, ხოლო 1903 წელს დაინიშნა მუდმივი საარბიტრაჟო სასამართლოს წევრად.
მან გარკვეულწილად აირიდა სამინისტროების პოლიტიკური ბრძოლები. 1902 და 1903 წლებში აირჩიეს პალატის პრეზიდენტად. 1905 წელს მან შეცვალა საჰერცოგი დოდიფრეტ-პასკიერი. იმ დროისათვის ბუჟუა მარნას განყოფილების სენატორის პოზიციას იკავებდა. ხოლო 1906 წლის მაისში, იგი გახდა საგარეო საქმეთა მინისტრი. ის იყო პასუხისმგებელი ალხესირასში გამართული ფრანგული დიპლომატიის კონფერენციის მიმართულების შემუშავებაზე. იგი იყო დელეგატი 1883 და 1907 წლებში ჩატარებულ ჰააგის ორივე კონფერენციაზე. ბურჟუა ასევე პარიზის სამშვიდობო კონფერენციის დელეგატი გახდა და მტკიცედ დაუჭირა მხარი იაპონიის თანასწორობის წინადადებას, როგორც „სამართლიანობის უდავო პრინციპს“. [17]
პირველი პირველი მსოფლიო ომის შემდეგ, იგი გახდა ერთა ლიგის საბჭოს პრეზიდენტი და მოიპოვა ნობელის პრემია მშვიდობის დარგში მისი მუშაობისთვის 1920 წელს.
სოციალ - რესპუბლიკელი ბურჟუა ეძებდა შუალედს სოციალიზმსა და კაპიტალიზმს შორის, რომელსაც მან „სოლიდარობა“ უწოდა. იგი თვლიდა, რომ მდიდრებს აქვთ სოციალური დავალიანება გაჭირვებულთა მიმართ, რომელიც მათ უნდა გადაეხადათ საშემოსავლო გადასახადით, რითაც სახელმწიფოსთვის საჭირო რესურსები მიეცემოდა, რათა განეხორციელებინა სოციალური ზომები სიღარიბეში მცხოვრებ პირთათვის. თუმცა, სენატი ეწინააღმდეგებოდა მის წინადადებას, ხოლო ოპოზიცია თანდათან ძლიერდებოდა, რის შედეგადაც ბურჟუამ პრემიერ-მინისტრის პოსტი დატოვა .
ბურჟუა პარიზის ბუნებათმცოდნეობის მუზეუმის საზოგადოების მეგობრობის ერთ-ერთი დამაარსებელია. იგი პირველი პრეზიდენტი იყო 1907 წლიდან 1922 წლამდე. [18]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.