kitab suci tiyang islam From Wikipedia, the free encyclopedia
Kuran, Al-Qur'an utawa Qur'an (Basa Arab: القرآن) punika kitab sucinipun agama Islam. Umat Islam pitados bilih Kuran punika pucuk lan panutuping wahyu Allah kanggé manungsa. Piwulang punika dipunwulangaken marang Muhammad kanthi lantaran Malaékat Jibril.
|
Manawi dipunrunut saking ngèlmu basa, Kuran punika tegesipun "wewacan" utawi "kang diwaca bola-bali." Ukara punika saking qara'a (قر أ) ingkang tegesipun "maca". Panggianing ukara punika saged dipunmangertosi ing ayat 17 lan 18 Surat Al-Qiyaamah.
Dr. Subhi Al Salih ngandharake tegesé Kuran kanthi makaten:
"Kalam Allah kang awujud mukjizat kang lumantar Muhammad kang tinulis ing mushaf (lembaran) lan diriwayatake kanthi mutawatir (terus nyambung kanthi bener) lan yèn maca awujud ngibadah."
Déné Muhammad 'Ali ash-Shabuni ngandharake kanthi ukara:
"Kuran iku kalam Allah kang tanpa tandhing, tinurunake marang Muhammad pungkasaning para nabi lan rasul, kanthi lantaran malaékat Jibril.as lan tinulis ing mushaf-mushaf kang banjur tekan kita kabèh kanthi mutawatir, lan yèn maca lan nyinaoni bakal dianggep ngibadah, kanthi diwiwiti surat Al-Fatihah lan ditutup surat An-Nas"
kanthi katrangan kados ing nginggil punika, Kuran dipunbedakaken kaliyan kitab sadèrèngipun Muhammad, yaiku Kitab Torèt utawa Injil.
|
Ing kitab suci punika ugi wonten katrangan bilih Kuran uga gadhah dasanama utawi sebutan-sebutan sanèsipun. Ing basa Indonésia dipunwastani Sinonim utawi persamaan tembung.
Kuran ugi wonten gayutipun kaliyan kitab saderingipun (Torèt, Zabur, Injil, lan lembaran Ibrahim).
Kuran punika sinusun saking 114 pérangan kang sinebut surat utawa surah.Saben surat dipuncacah malih dados sawatara ayat. Surat kang paling dawa inggih punika Al Baqarah (286 ayat) lan paling cekak Surat Al kautsar (3 ayat). Sedayanipun wonten 6236 ayat. Angka punika wonten ingkang béda ing antawisipun ahli satunggal lan satunggalipun, nanging wosipun sami. Umumipun namung prakara sulaya cara ngetangipun kemawon. Surat-surat kang dawa dipunperang malih kanthi sebutan ruku'. Ruku' iku kumpulaning ayat kang ngrembag prakawis tinamtu.
Manawi dipilah saking panggènan tumurunipun, Kuran dipunpilah dados kalih: Surat-surat makkiyah lan Madaniyah. Surat Makkiyah inggih punika surat kang wahyune tumurun nalika ing Mekah, déné Madaniyah tumurun ing Madinah. Umumipun, surat Madaniyah langkung dawa tinimbang Makkiyah.
Ing pamilahan liyané, Al qur'an dipunpilah dados 30 pérangan kanthi dawaning wos ingkang sami. Pérangan-pérangan punika sinebut jus. Pamilahan punika kanggé nggampilake manawi badhé maos Kuran ing wektu satunggal wulan (30 dina).
Wonten malih pamilahan kanthi ngrujuk dawa-cekakeipun:
Saderengipun nyenggol utawa nyekel mushaf Kuran, sawijining muslim supados ngresiki badanipun lan kang wigati wudhu langkung rumiyin. Perkawis punika linandhasan tradisi lan interpretasi literal saking surat Al Waaqi'ah ayat 77 dumugi 79.
Kuran tumurun kanthi dangunipun 23 taun. Mangsa punika dipilah malih dados kalih: Mekah lan Madinah. Jaman wonten Mekah wekdalipun 13 taun, déné Madinah 10 taun, Dados genep ing 23 taun.
Miturut saking kalangan Singah, sawatawis sufi, kaliyan sawatawis ulama Sunni, Ali ingkang nata lembaran-lembaran (mus'haf) Kuran kanthi lengkap sasampunipun Muhammad séda. Ing kalangan Sunni, limrahipun, rerangkèn mus'haf punika karakit saé kanthi sesarengan. Sasampunipun 70 sahabat séda ing Perang Yamama, khalifah Abu Bakar mutusaken supados wonten Kuran ingakng rinakit kanthi saé. Ing jaman punika, limrahipun tiyang-tiyang sami nyimpen perthalan-perthalan Kuran, kapisah lan boten runtut. Para hafidz (tiyang ingkang apal Kuran) banjur dipunkempalaken, kalebu Zaid bin Tsabit. Tiyang-tiyang punika banjur ngumpulaken lembaran-lembaran ingkang sumebar ing sadhengah sahabat lan karakit dados satunggal.[1]
Ing warsa 650, nalika Islam rumambah ing sakiwa tengenipun lempongan Arab, utamanipun ing Pèrsi, Levant, lan Afrika Lor; Khalifah katelu, Utsman bin Affan, mréntahaken supados wonten ana Kuran ingkang baku. Perkawis punika gegandhèngan saking pangucapan Kuran kanthi céngkok ingkang bènten kaliyan ingkang dipunucapaken ing Madinah lan Makkah. Utsman ngandharaken supados cèngkok ingkang dipun-ginakaken punika saking céngkok Suku Kurès amargi Muhammad saking suku punika. Limang hafidz damel turunan saking mushaf pisanan ing jaman Abu Bakar ingkang kasimpen déning Hafsah binti Umar. Mushaf punika banjur kondhang kanthi jejuluk Mushaf Utsmani ingkang dados lelandhesan tiyang Islam sadonya dugi dinten sapunika.[2][3]
Wujud Kuran ingkang katedhak punika, ing kalangan sarjana modhèren, limrahipun dipunanggep cathethan ngendikanipun Muhammad. Déné, kanggé muslim, Kuran punika tumurun saking Allah. Punapa kémawon ingkang kapacak ing Kuran asring dados pirembugan ing antaranipun para sarjana, utamanipun gegandhèngan kaliyan sajarah Kuran ingkang dianggep saged kemawon keplesed nulis nalika dipunrangkum.[4][5]
Upaya kanggé mangertosi menapa kang wonten ing Kuran tinulad ing sawatara basa lan tinafsir kanthi manéka warna cara. nanging, tapsir punika namung saderma upayaning manungsa lan boten pikantuk nggantos tèks aslinipun.
Tarjamah utawi salin basa Kuran utawi salin basa kang literal lan ora disartani interpretasi kang tebih. Salin basa punika boten dianggep taksih dèrèng bisa diwaos kanthi menapa wontenipun. Kedah tiyang tinamtu kang nguwaosi ngèlmu-ngèlmu agama lan basa arab kang bener supados mangertos saestu kandhutanipun.
Salin basa ing Basa Indonésia ing antawisipun:
Salin basa ing Basa Jawa:
Tepsir Kuran kang kondhang antawisipun:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
