Jón Grunnvíkingur
From Wikipedia, the free encyclopedia
Jón Ólafsson, nefndur Jón Ólafsson úr Grunnavík eða Jón Grunnvíkingur (1705 – 1779) var íslenskur fræðimaður sem dvaldist mestan hluta ævinnar í Kaupmannahöfn.
Jón var sonur séra Ólafs Jónssonar prests á Stað í Grunnavík í Jökulfjörðum og konu hans Þórunnar Pálsdóttur. Faðir hans lést úr Stórubólu 1707 og fór Jón nokkru síðar í fóstur til vinar hans, Páls Vídalín, sem ól hann upp, kom honum í Hólaskóla og styrkti hann síðan til náms við Kaupmannahafnarháskóla. Jón sigldi til Kaupmannahafnar haustið 1726 til þess að gerast skrifari Árna Magnússonar prófessors og var í þjónustu Árna þrjú síðustu æviár hans. Jón tók guðfræðipróf frá Hafnarháskóla 1731. Hann varð fyrsti styrkþegi Árnasjóðs og vann mestan hluta ævinnar við fræðistörf í Árnasafni í Kaupmannahöfn.
Hann vann að mikilli íslenskri orðabók með alfræðiefni sem enn hefur ekki birst, skrifaði um menntamál og ýmisleg efni og safnaði tóbaksvísum.
Jón er meðal annars þekktur fyrir að hafa skrifað upp Heiðarvígasögu eftir minni, en eina þekkta handrit Heiðarvígasögu varð eldinum að bráð í brunanum í Kaupmannahöfn 1728. Til þess notaðist hann við minnispunkta sína sem voru aðallega orðatiltæki og orðasambönd úr sögunni. Hann skrifaði einnig lýsingu á brunanum skömmu eftir atburðinn. Jón Helgason, prófessor, skrifaði doktorsrit sitt um Jón Grunnvíking.[1]
Jón Grunnvíkingur kemur fyrir sem sögupersóna í Íslandsklukkunni eftir Halldór Laxness og nefnist þar: Jón Grindvicensis (latína: Grindavíkur Jón).
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
