Heiðni
From Wikipedia, the free encyclopedia
Heiðni er mest notað um oft frekar óskipulagða trú og trúarbrögð fyrri tíma sem nú eru flest horfin. Á Íslandi er það fyrst og fremst notað um trú norrænna manna áður en þeir tóku upp kristna trú. Heiðni á Íslandi er oftast kölluð ásatrú en það er tiltölulega ungt hugtak sem kom ekki fram fyrr en á 19. öld.
Ásatrú er þó ekki bundin við æsi eina heldur hvaða goð eða vættir sem er innan norrænnar goðafræði og þjóðtrúar, svo sem landvættir, álfa, dísir, vani, jötna, dverga og aðrar máttugar verur eða forfeður. Margir ásatrúarmenn líta frekar á ásatrú sem sið eða lífsstíl heldur en bein trúarbrögð, trúa á mátt sinn og megin og jafnframt á lífið sjálft.[1]
Áður fyrr kölluðu kristnir menn flesta sem voru annarrar trúar heiðingja. Þannig ritar Guðbrandur Þorláksson í þýðingu sinni á Musculis bænabók 1597: „en ekki í hjá Gyðingum, Tyrkjum eður öðrum heiðingjum“.[2] Í samtímafrásögnum af Tyrkjaráninu er iðulega talað um þá sem heiðingja.[2]