From Wikipedia, the free encyclopedia
Սալորաչիրը չորացած սալոր է, որն առավել տարածված է եվրոպական սալորի ծառից։ Սալորի ոչ բոլոր տեսակներից ու սորտերից կարող են ստանալ սալորաչիր[1]։ Սալորաչիրը սալորի սորտերի ամուր մսով պտուղն է (սալոր), որն ունի լուծվող պինդ նյութերի բարձր պարունակություն և չորացման ընթացքում չի խմորվում[2]։ Թարմ սալորի համար «սալորաչիր» տերմինի օգտագործումը հնացած է, բացառությամբ այն դեպքերի, երբ կիրառվում է չորացման համար աճեցված սալորի տեսակների վրա[3]։
Սալորաչրերի մեծ մասը ֆրիսթոն տեսակներ են (կուտը հեշտ է հեռացնել), մինչդեռ թարմ սպառման համար աճեցված սալորի մեծ մասը կպչուն է (կուտն ավելի դժվար է հեռացնել)։
Սալորաչիրը 64% ածխաջրեր է, ներառյալ սննդային մանրաթել, 2% սպիտակուց, վիտամին K-ի հարուստ աղբյուր և բ վիտամինների և սննդային հանքանյութերի չափավոր աղբյուր։ Դիետիկ մանրաթելերի սորբիտոլի պարունակությունը, հավանաբար, ապահովում է լուծողական ազդեցություն՝ կապված սալորաչիրի օգտագործման հետ։
Չորացման համար աճեցվում է սալորի ավելի քան 1000 սորտ։ Միացյալ Նահանգներում աճեցվող հիմնական սորտը «Կատարելագործված ֆրանսիական» սալորաչիրն է։ Այլ սորտերի թվում են «Սուտեր», «Տուլար հսկա»,«Մոյեր», «Կայսերական», «իտալական» և «կանաչապատ»։ Թարմ սալորաչիրը շուկա է դուրս գալիս ավելի շուտ, քան թարմ սալորը և սովորաբար չափսերով ավելի փոքր է։ Առևտրային աճեցված սալորաչրի սորտերի զգալի մասը ինքնաբերրի են և առանձին փոշոտող ծառերի կարիք չունեն[4]։
2001 թվականին Միացյալ Նահանգներում սալոր աճեցնողներին Սննդի և դեղերի վարչության կողմից լիազորված էր սալորաչրին կոչել «չոր սալոր»[5]։ Ելնելով այն ընկալումից, որ սալորաչիրը թեթևացնում է փորկապությունը (ընկալվում է որպես նվաստացուցիչ), որոշ դիստրիբյուտորներ դադարեցրին փաթեթավորման պիտակների վրա օգտագործել «սալորաչիր» բառը՝ հօգուտ «չորացրած սալորի»[6]։
Սալորաչիրը պարունակում է սննդային մանրաթելեր (քաշի մոտ 7%-ը), որոնք կարող են լուծողական ազդեցություն ունենալ[7]։ Նրանց սորբիտոլի պարունակությունը նույնպես կարող է պատասխանատու լինել դրա համար, եզրակացություն, որը ձեռք է բերվել Սննդի անվտանգության եվրոպական մարմնի կողմից 2012թ[8]։ Զեկույցը ցույց է տվել նաև, որ սալորաչիրն արդյունավետորեն նպաստում է ընդհանուր բնակչության աղիների նորմալ աշխատանքի պահպանմանը, եթե այն սպառվում է օրական առնվազն 100 գրամ (3,5 ունցիա) քանակությամբ[8]։
Սալորաչիրը բաղկացած է 31% ջուր, 64% ածխաջրեր, ներառյալ 7% սննդային մանրաթել, 2% սպիտակուց և 1% -ից պակաս ճարպ։ Սալորաչիրը վիտամին Կ-ի չափավոր աղբյուր է (օրական արժեքի 57%-ը) և մի քանի Բ վիտամինների և սննդային հանքանյութերի չափավոր աղբյուր (4-16% )։
Սալորաչիրը և սալորաչրի հյութը պարունակում են ֆիտոքիմիկատներ, ներառյալ ֆենոլային միացություններ (հիմնականում որպես նեոքլորոգեն թթուներ և քլորոգեն թթուներ) և սորբիտոլ[7]։
Սալորաչիրն օգտագործվում է ինչպես քաղցր, այնպես էլ ախորժակային կծու ուտեստներ պատրաստելու համար[8]։
Ի տարբերություն անվանման, խաշած սալորը կամ սալորաչիրը չեն օգտագործվում շաքարավազի սալոր պատրաստելու համար, որը կարող է լինել ընկույզ, սերմեր կամ կոշտ շաքարով պատված համեմունքներ, որոնք նաև կոչվում են կոմֆիտներ[9]։
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.