Լատգեյլ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Լատգեյլ, նաև Լետգալներ կամ Լետտեր[1] (լատիշ․՝ latgaļi, letgaļi, leti, լիվ.՝ lett, էստ․՝ latgalid, 11-րդ դարի ռուսական աղբյուրներում լետգոլ և լոտիգոլ, լատին․՝ Lethi, Letthigalli, Letgalli), արևելյաբալթյան ցեղ, որը բնակեցվել է ժամանակակից Լատվիայի արևելքում։ Կենտրոնական դիրք է զբաղեցրել այլ ժողովուրդների նկատմամբ՝ հաստատվելով Արևմտյան Դվինա գետի ստորին հոսանքներում՝ ձուլելով տեղի մերձբալթյան-ֆիննական բնակչությանը (լիվեր, էստոնացիներ)։ Երկար ժամանակ նրանք դավանում էին հեթանոսություն։
Ենթադրվում է, որ լատգալ անունը տվել է ամբողջ լատվիացի ժողովրդին (latvieši, լատվիացիներ)[2]։ Լատգալացիները բնակվում էին ժամանակակից Լատվիայի արևելյան մասում՝ Դվինայի աջ ափի երկայնքով։ Արևմուտքում սահմանակից էին լիվերին, հարավում՝ սելերին (սելոններ) և սեմիգալիներին, արևելքում՝ կրիվիչներին, հյուսիսում՝ էստոնացիներին։ 10-12-րդ դարերում լատգալների մոտ առաջացել է վաղ ֆեոդալական ազնվականությունը։ Վաղ ֆեոդալական շրջանից լատգալները տարածվել են լիվերի տարածքներում։