Էդուարդ ֆոն Հարտման
From Wikipedia, the free encyclopedia
Էդուարդ ֆոն Հարտման (գերմ.՝ Eduuard von Hartmann, փետրվարի 23, 1842(1842-02-23)[1][2][3][…], Բեռլին, Գերմանական միություն[4] - հունիսի 5, 1906(1906-06-05)[1][2][3][…], Բեռլին, Գերմանական կայսրություն), գերմանացի փիլիսոփա, իռացիոնալիզմի և վոլյունտարիզմի ժամանակակից դպրոցների նախորդներից։
Արագ փաստեր Էդուարդ ֆոն ՀարտմանEduuard von Hartmann, Ծնվել է ...
Ծնվել է | փետրվարի 23, 1842(1842-02-23)[1][2][3][…] Բեռլին, Գերմանական միություն[4] |
---|---|
Մահացել է | հունիսի 5, 1906(1906-06-05)[1][2][3][…] (64 տարեկան) Բեռլին, Գերմանական կայսրություն |
Գերեզման | Columbiadamm Cemetery |
Քաղաքացիություն | Պրուսիայի թագավորություն |
Ուղղություն | Իռացիոնալիզմ |
Մասնագիտություն | փիլիսոփա և գրող |
Գործունեության ոլորտ | փիլիսոփայություն[5], հոգեբանություն, Պեսիմիզմ և Անգիտակցական |
Ալմա մատեր | Ռոստոկի համալսարան |
Տիրապետում է լեզուներին | գերմաներեն[1][5][6] |
Ազդվել է | Լայբնից Գոթֆրիդ Վիլհելմ, Արթուր Շոպենհաուեր, Գեորգ Վիլհելմ Ֆրիդրիխ Հեգել, Ֆրիդրիխ Շելինգ և Չարլզ Դարվին |
Ամուսին(ներ) | Ագնես Թաուբերտ և Ալմա ֆոն Հարթման |
Eduard von Hartmann Վիքիպահեստում |
Փակել
Հետևել է Շելլինգին ու Շոպենհաուերին։ Բոլոր գոյերի հիմքն է համարել անգիտակցական հոգևոր սկիզբը, որն ստեղծում է կամքի ու գաղափարի բացարձակ միասնությունը («Անգիտակցականի փիլիսոփայությունը», 1869)[7]։