Աբբաս I Սեֆի
From Wikipedia, the free encyclopedia
Աբբաս I կամ Շահ-Աբբաս (պարս.՝ شاه عباس بزرگ, հունվարի 27, 1571, Հերաթ - հունվարի 19, 1629(1629-01-19)[1][2], Մազանդարան, Իրան), Իրանի արքա (շահ) 1588-ից մինչև 1629 թվական, Սեֆյանների արքայատոհմից։ Համարվում է Սեֆյան Իրանի հզորագույն իշխաններից մեկը։ Հայտնի է հայերի նկատմամբ իր կազմակերպած բռնագաղթով։
Արագ փաստեր Շահ, Իշխանություն ...
Աբբաս I | |
---|---|
Շահ | |
Իշխանություն | 1587 – 1629 |
Ծնվել է՝ | հունվարի 27, 1571 |
Ծննդավայր | Հերաթ |
Մահացել է՝ | հունվարի 19, 1629(1629-01-19)[1][2] (57 տարեկան) |
Վախճանի վայր | Մազանդարան |
Imamzadeh Habib ibn Musa (Kashan) | |
Երկիր | Սեֆյան Պարսկաստան |
Նախորդ | Մուհամեդ Խուդաբենդե |
Հաջորդող | Սեֆի I |
Տոհմ | Սեֆյաններ |
քաղաքական գործիչ, միապետ և Նահանգապետ | |
Հայր | Մուհամեդ Խուդաբենդե |
Մայր | Մահդի Ուլիա |
Երեխաներ | Մուհամեդ Բաքար Միրզա և Սուլթան Մուհամեդ Միրզա |
Հավատք | շիա իսլամ |
Փակել