Հեգեմոնիա

Հեգեմոնիա, որևէ պետության, քաղաքական, տնտեսական կամ ռազմական գերակշիռ կամ վերահսկող ղեկավար դերը մյուսների նկատմամբ (օրինակ, Աթենքը և Սպարտան վիճարկում էին Հին Հունաստանում գերիշխանության հաստատումը)։ Հին Հունաստանում (մ.թ.ա. 8 - մ.թ. 6-րդ դար) հեգեմոնիան նշանակում էր քաղաք-պետության քաղաքական-ռազմական գերակայությունը այլ քաղաք-պետությունների նկատմամբ^[1]։ Գերիշխող դիրք գրաված պետությունը նաև կոչվում է հեգեմոն^[2]։

Հին Հունաստանը Թեբեի գերիշխանության ներքո, (մ.թ.ա. 371–362 թթ․)

Ծանոթագրություններ

1. Chernow, Barbara A.; Vallasi, George A., eds. (1994). The Columbia Encyclopedia (Fifth ed.). New York: Columbia University Press. էջ 1215. ISBN 0-231-08098-0.
2. Oxford English Dictionary: "A leading or paramount power; a dominant state or person"

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 6, էջ 330)։