From Wikipedia, the free encyclopedia
Կիլոնովա (անգլ.՝ kilonova), անցողիկ աստղագիտական իրադարձություն, որը տեղի է ունենում կոմպակտ երկուական համակարգում, երբ երկու նեյտրոնային աստղերը և սև խոռոչը միաձուլվում են[1]։ Ենթադրվում է, որ այս միաձուլումներն առաջացնում են գամմա-ճառագայթների պոռթկումներ և արձակում են վառ էլեկտրամագնիսական ճառագայթում, որը կոչվում է «կիլոնովա»[2][3]: Կիլոնովայի գրավիտացիոն ալիքի ազդանշանի AT2017gfo-ի չափած բարձր գնդաձևությունը վաղ դարաշրջաններում ստացվել է նրա սպեկտորի սև մարմնից:[4][5]
Ենթակատեգորիա | Գերնոր աստղեր | |
---|---|---|
Կոչվել է ի պատիվ | r-process | |
Սկսած | 2010 | |
Հետևանք | գրավիտացիոն ալիքներ |
Նեյտրոնային աստղերի միաձուլումից առաջացած ջերմային անցողիկ իրադարձությունների առկայությունն առաջին անգամ ներկայացրել են Լին և Պաչինսկին 1998 թվականին[1]։ Միաձուլման արտանետումից առաջացող ռադիոակտիվ փայլը սկզբում կոչվում էր մինի-գերնովա, քանի որ այն 1⁄10-ից մինչև 1⁄100-ով գերազանցում էր տիպիկ գերնոր աստղի պայծառությանը՝ զանգվածային աստղի ինքնապայթեցմանը[6]։ Կիլոնովա տերմինը հետագայում ներմուծել են Մեցգերը և այլք։ 2010 թվականին[7] հայտնաբերված առաջին կիլոնովան GRB 130603B, Swift Gamma-Ray Burst Explorer և KONUS/WIND տիեզերանավի վրա գտնվող գործիքների միջոցով ներկայացվել է որպես կարճ գամմայի ճառագայթման պոռթկում, այնուհետև դիտարկվել է Hubble տիեզերական աստղադիտակի միջոցով պայթյունից 9 և 30 օր հետո[8]։
2017 թվականի հոկտեմբերի 16-ին LIGO և Virgo համագործակցությունները հայտարարել են գրավիտացիոն ալիքների GW170817 և էլեկտրամագնիսական ճառագայթման մասին GRB 170817A և AT 2017gfo[9] և ցույց են տվել, որ աղբյուրը երկուական նեյտրոնային աստղերի միաձուլումն էր[10]։ Այս միաձուլմանը հաջորդել է կարճ GRB GRB 170817A, իսկ հետո ավելի երկարատև ճառագայթում, որը տեսանելի է եղել շաբաթներ շարունակ օպտիկական և ինֆրակարմիր էլեկտրամագնիսական սպեկտորում AT 2017gfo, որն էլ գտնվում էր համեմատաբար ավելի մոտ գալակտիկայում՝ NGC 4993-ում:[11] AT 2017gfo-ի դիտարկումներով հաստատվել է, որ դա կիլոնովայի վերջնական դիտարկումն էր[12]։ Գրավիտացիոն ալիքի AT2017gfo-ի սպեկտրային մոդելավորումը բացահայտել է r-գործընթացի տարրերը՝ ստրոնցիումը և իտրիումը, որոնք վերջնականապես կապում են ծանր տարրերի ձևավորումը նեյտրոն աստղերի միաձուլմանը[13][14]։ Հետագա մոդելավորումը ցույց էր տվել, որ ծանր տարեր արտանետող բոլիդը վաղ դարաշրջաններում խիստ գնդաձև էր[4][15]։ Ենթադրվում է, որ «Այս աշխատանքի շնորհիվ աստղագետները կարող էին օգտագործել կիլոնովաները տիեզերական ընդլայնումը չափելու համար: Քանի որ կիլոնովաների պայթյունները գնդաձև էին, աստղագետները կարող էին համեմատել գերնոր աստղի պայթյունի ակնհայտ չափը նրա իրական չափի հետ, որը երևում էր գազի շարժման միջոցով և այդպիսով կարող էին չափել տիեզերական ընդլայնման արագությունը տարբեր հեռավորությունների վրա[16]։
Երկու կոմպակտ օբյեկտների միաձուլումը գրավիտացիոն ալիքների ուժեղ աղբյուր է GW-ին[7]։ Նեյտրոնային աստղերի միաձուլումից ջերմային անցումների հիմնական մոդելը ներկայացվել է Լի-Սին Լիի և Բոհդան Պաչինսկու կողմից 1998 թվականին։[1] Իրենց աշխատանքում նրանք ենթադրեցին, որ նեյտրոնային աստղերի միաձուլման ռադիոակտիվ արտանետումները ջերմային անցողիկ արտանետումների սնուցման աղբյուր են, որոնք հետագայում կոչվեցին կիլոնովա[17]։
Կիլոնովայի մասին առաջին դիտողական առաջարկը եղել էր 2008 թվականին GRB 080503[19]գամմա-ճառագայթների պոռթկումից հետո, որտեղ թույլ օբյեկտը մեկ օր անց հայտնվեց օպտիկական լույսի ներքո և արագորեն մարեց։ Այնուամենայնիվ, այլ գործոնները, ինչպիսիք են գալակտիկայի բացակայությունը և ռենտգենյան ճառագայթների հայտնաբերումը, չէին համընկնում կիլոնովայի վարկածի հետ։ Մեկ այլ կիլոնովա առաջարկվել է 2013 թվականին՝ կապված GRB 130603B կարճատև գամմա ճառագայթների պոռթկման հետ, որտեղ հեռու գտնվող կիլոնովայից թույլ ինֆրակարմիր ճառագայթումը հայտնաբերվել է Hubble տիեզերական աստղադիտակի միջոցով[8]:
2017 թվականի հոկտեմբերին աստղագետները հայտնեցին, որ ըստ AT 2017gfo-ի դիտարկումների՝ երկու նեյտրոնային աստղերի միաձուլումից հետո սա կիլոնովա առաջին անվտանգ դեպքն էր[12]։
2018 թվականի հոկտեմբերին աստղագետները հայտնեցին, որ GRB 150101B՝ 2015 թվականին հայտնաբերված գամմա ճառագայթման պայթյունի իրադարձության մասին, այն կարող էր նման լինել պատմական գրավիտացիոն ալիքին GW170817-ին։ Երկու իրադարձությունների` գամմա ճառագայթների, օպտիկական և ռենտգենյան ճառագայթների նմանությունները, համարվում են «ապշեցուցիչ» արդյունքներ, և այս ուշագրավ նմանությունները հուշում են, որ երկու առանձին և անկախ իրադարձությունները կարող են նեյտրոնային աստղերի միաձուլման արդյունք լինել։ Հետևաբար, կիլոնովայի իրադարձությունները կարող են ավելի բազմազան և տարածված լինել տիեզերքում, քան նախկինում ներկայացնում էին հետազոտողները[20][21][22][23]։ Ենթադրվում է, որ GRB 160821B՝ 2016 թվականի օգոստոսին հայտնաբերված գամմա-ճառագայթների պոռթկումը նույնպես պայմանավորված է կիլոնովայով,քանի որ իր տվյալներով նման էր AT2017gfo-ին:[24]
Ենթադրվում էր, որ կիլոնովան նաև առաջացրել է GRB 211211A գամմա ճառագայթների երկարատև պոռթկումներից, որը հայտնաբերվել եր 2021 թվականի դեկտեմբերին Swift-ի պայթյունի ազդանշանային աստղադիտակի (BAT) և Fermi գամմա ճառագայթների պայթյունի մոնիտորներով (GBM)[25][26]։ Այս հայտնագործությունները մարտահրավերներ էին նետել նախկինում գերակշռող տեսություններին, ըստ որի երկարատև գամա ճառագայթման պայթյունները GRB գալիս էին բացառապես գերնոր աստղերի՝ կյանքի վերջին պայթյուններից[27]։ GRB 211211A տևեց 51 վայրկյան[28][29] GRB 191019A (2019)[30] և GRB 230307A (2023),[31][32] համապատասխանաբար մոտ 64 և 35 վայրկյան տևողությամբ, այստեղ ևս ենթադրվում է, որ դրանք պատկանում են նեյտրոնային աստղերի միաձուլումից ստացված երկար GBR-ների դասին[33]։
2023 թվականին նկատվել է, որ GRB 230307A-ն կապված է թելուրիումին և լանտանիդներին[34]։
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.