Աստղային քարտեզագիրք
From Wikipedia, the free encyclopedia
From Wikipedia, the free encyclopedia
Աստղային քարտեզագիրք, (ատլաս), երկնքի այս կամ այն տիրույթի պատկերը հարթության վրա ներկայացնող աստղային քարտեզների հավաքածու։
Քարտեզների վրա աստղերը պատկերված են շրջաններով, որոնց շառավիղները համեմատական են աստղերի տեսանելի պայծառություններին։ Սովորաբար աստղային քարտեզներն ունենում են կոորդինատական ցանց։
Աստղային երկնքի քարտեզը գիշերային երկնքի քարտեզն է։ Աստղագետները սրանք բաժանում են ցանցերի, որ ավելի հեշտ օգտագործվեն։ Օգտագործվում են, որպեսզի տիեզերական մարմինները, ինչպիսին աստղերն են, համաստեղությունները և գալակտիկաները, ճանաչվեն և գտնվեն։ Մարդիկ դրանք օգտագործել են նավիգացիայի համար անհիշելի ժամանակներից։ Նշենք, որ աստղային երկնքի քարտեզը տարբերվում է աստղային քարտեզագրքից, որը հսկայական օբյեկտների տպատեքստ կամ սյունատում է մասնավորության նպատակի համար։ Աստղերի գծապատկերներ կազմելու համար օգտագործվող գործիքներ են աստրոլյաբիան և պլանիսֆերան։
Ամենահին հայտնի աստղային երկնքի քարտեզ, քանդակված է եղել մամոնտի փղաժանիքի փղոսկրի վրա, որ հայտնագործվեց 1979 թվականին Գերմանիայում։ Այս արտեֆակտն 32,500 տարեկան է և քանդակումներ ունի, որոնք նման են համաստեղությունների, որոնցից է Օրիոնը[1]։ Ֆրանսիայում Լասկոյի քարանձավների պատերին պատկերը նման է Պլեադայի(հուն․՝ յոթ քույրեր) աստղափնջին։ Սա եղել է 33,000-ից 10,000 տարի առաջ։ Հետազոտող Մայքլ Ա. Ռափփենգլյուքը առաջարկել է նաև մի տարբերակ, որ պատկերվածները՝ հարձակվող բիզոն, մի մարդ թռչնի գլխով և թռչնի գլուխ փայտի կտորի վրա, միասին կարող են խորհրդանշել ամառային եռանկյունին, որն այդ ժամանակ մայր չմտնող գոյացում էր[2]։ Մեկ այլ աստղային քարտեզ, ստեղծված ավելի քան 21,000 տարի առաջ, գտնվել է Մարոկկոյի Տիզնիտ քաղաքում։ Եզն այս վահանակում կարող է լինել Տավրոս համաստեղությունը, որի վրա կարելի նաև տեսնել Պլեադայի ուրվագծերը[3]։
Նեբրա երկնային սկավառակը, 30 սմ լայնությամբ բրոնզապատ ակավառակը, որ թվագրված է Ք.ա. 1600 թ.-ին, ներառում է ոսկե նշաններ, որոնք խորհրդանշում են արևը կամ լիալուսինը, լուսնային մահիկ, որոշ աստղեր, Պլեադան ներառված, և հնարավոր է նաև Ծիր Կաթինը։
Հստակորեն թվագրված հնագույն աստղային քարտեզը հայտնվել է Հին Եգիպտոսի աստղագիտության մեջ Ք.ա. 1534 թ.-ին[4]։ Հնագույն աստղային քարտեզները կազմվել էին Միջագետքի Բաբելոնյան աստղագետների կողմից մ.թ.ա. երկրորդ հազարամյակի վերջում, Քասսիտյանների օրոք (ca. մ.թ.ա. 1531–1155)[5]: Հնագույն չինական աստղագիտական գրառումենրը թվագրված են մինչ Վարրինգների ղեկավարման շրջանը(մ.թ.ա. 476–221)։ Հնագույն չինական երկնքի գրաֆիկական պատկերումը թվագրված է մ.թ.ա. 430-ին, թեև այն ցույց չի տալիս անհատ աստղեր։
Ֆարնեզեի Ատլասը Հելլենականության դարաշրջանի արձանի երկրորդ-դարյան նմանակն է, որը խորհրդանշում է Տիտան Ատլասին, ով պահում է երկրագունդը իր ուսերին։ Սա հնագույն պահպանված հին հույների համաստեղությունների մասին նկարագրությունն է, և ներառում է ցանցաշրջաններ, որոնք տալիս են կոորդինատային դիրքեր։ Պրեցեսսիայի պատճառով, համաստեղությունների դիրքերը ժամանակի ընթացքում աստիճանաբար փոխվում է։ Հիմնվելով այս տեղեկությունների վրա, համաստեղությունները ցանկագրվել են մոտ մ.թ.ա. 125 ± 55 թվականին։ Այս դեպքը ցույց է տալիս, որ օգտագործվել էր հույն աստղագետ Հիպարքոսի աստղային ցանկը[6]։
Հնագույն պահպանված ձեռագիր աստղային քարտեզը բացահայտվել էր Մոգաոյի քարանձանվներում Մետաքսի ճանապարհի մոտ՝ Դունհուան աստղային քարտեզը։ Սա 210 սմ երկարությամբ և 24.4 սմ լայնությամբ գալար է, որը ցույց է տալիս երկինքը 40° հարավային լայնությունից մինչև 40° հյուսիսային լայնություն և հյուսիսային բևեռամերձ երկինքը։ Ընդհանուր պատկերված են 1,345 աստղեր, խմբված են 257 աստերիզմների։ Այս քարտեզի թվագրումը ոչ հստակ է, բայց գնահատվում է մոտ Ք.հ. 705–10 թթ.[7][8][9]:
Սոնգ դինաստիայի օրոք, չինացի աստղագետ Սու Սոնգը գրեց Xin Yixiang Fa Yao (Նոր դիզայն Արմիլարյան Ժամացույցի համար) գիրքը, որը ներառում էր 5 քարտեզ 1,464 աստղերով։ Սա թվագրված էր 1092 թ.-ին։ 1193 թվականին, աստղագետ Հուան Շանը պատրաստեց մի պլանիսֆերա բացատրող տեքստով։ Այն փորագրված էր քարի վրա 1247 թվականին, և այս քարտեզը դեռ գոյություն ունի Ուեն Միաոյի տաճարում[8]։
Մուսուլմանական աստղագիտությունում, առաջին աստղային քարտեզը պետք է շատ զգույշ նկարված լիներ, որը երևում է պարսիկ աստղագետ Աբդ ալ-Ռահման ալ-Սուֆիի Ֆիքսված աստղերի գիրք աշխատությունում։ Այս գիրքը 2-րդ դարի Պտղոմեոսի Ալմահեստ աստղացանկի VII.5 և VIII.1 մասերի թարմացումն է։ Ալ-Սուֆիի աշխատությունը ներառում էր համաստեղությունների պատկերազարդումներ և ավելի պայծառ աստղերը պատկերված էին կետերի տեսքով։ Բնօրինակը չի պահպանվել, բայց 1009 թ.-ի պատճենը պահվում է Օքսֆորդի համալսարանում[7][8]։
Ենթադրվում է, որ հնագույն եվրոպական աստղային քարտեզը ձեռագիր մագաղաթ De Composicione Spere Solide-ն է։ Այն ներկայացվել է Վիեննայում, Ավստրիայում 1440 թվականին և կազմված էր երկու մասից, որը պատկերում էր երկնային հյուսիսային կիսագնդի համաստեղությունները։ Սա գուցե ծառայել է որպես եվրոպական հնագույն աստղային քարտեզի նախատիպ, 1515 թ.-ի փայտի վրա փորագրված դիմանկարների շարք ներկայացված Ալբերտ Դյուրերի կողմից Նուրեմբերգում, Գերմանիա[10]։
Եվրոպական բացահայտումների դարաշրջանի ընթացքում, ուղևորություններ դեպի հարավային կիսագունդ օգնեցին բացահայտել նոր համաստեղություններ։ Սրանք հասել են երկու դանիացի ծովագնացների գրառումներից։ Նրանք Պիետեր Դիրկզցուն Քեյսերը և Ֆրեդերիկ դե Հոութմանն էին, ովքեր 1595 թվականին միասին ճանապարհորդեցին դեպի Ինդոնեզիա։
Տպագրված աստղային երկնքի քարտեզներ ռուսերենով
Առավել հայտնի տպագրված աստղային երկնքի քարտեզներ անգլերենով
Անվճար PDF քարտեզներ.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.