The End

The End-ը ամերիկյան լեգենդար ռոք խումբ The Doors-ի երգն է որը գրվել է Ջիմ Մորիսոնի կողմից։ Իրականում Ջիմը երգը գրել էր այն բանից հետո երբ նա բաժանվեց իր ըներուհի Մարի Վերբելոուից^[2], սակայն ամսիների ընթացքում որը խումբը անցկացրեց Whisky a Go Go-ում երգը զարգացավ և հասավ 12 րոպեանոց երկարության, և ընդգրկվեց խմբի առաջին ստուդիական ալբոմում։ Խումբը կատարում էր երգը որպես համերգների փակման երգ։ Առաջին անգամ երգը լույս է տեսել 1967 թվականի հունվարին։ Երգը ձայնագրվել է ստուդիայում առանց օվերդուբի^[3]։ Երկու տարբերակ է ձայնագրվել և երկրորդը ընտրվել է^[4]։

«The End»
The Doorsի երգը «The Doors» ալբոմից
Թողարկված	4 հունվար, 1967
Ձայնագրված	Օգոստոս 1966
Ժանր	Ռոք, ասիդ ռոք, առտ ռոք
Լեզու	անգլերեն
Տևողություն	11:40 (ալբոմային տարբերակ) 6:28 (Ապոկալիպսիսը հիմաի տարբերակ)
Լեյբլ	Elektra
Հեղինակ	The Doors
Կոմպոզիտոր	Ջիմ Մորիսոն
Պրոդյուսեր	Փոլ Ա. Ռոթշիլդ, The Doors
The Doors ալբոմի երգացանկ
"Break On Through (To the Other Side)" "Soul Kitchen" "The Crystal Ship" "Twentieth Century Fox" "Alabama Song" "Light My Fire" "Back Door Man" "I Looked at You" "End of the Night" "Take It as It Comes" "The End"

"Սա վերջն է, գեղեցիկ ընկեր /
Սա վերջն է, իմ միակ ընկեր վերջն է"^[1]

Բառերը

1969 թվականին Մորիսոնը նշել է։

Ամեն անգամ երբ ես լսում եմ այդ երգը, դա մի նոր իմաստ է ստանում ինձ համար։ Սկզբում այն պարզապես հասարակ հրաժեշտի երգ էր։... Նվիրված մի աղջկա, բայց ես տեսնում եմ հիմա և հասկանում թե դա ինչպես կարող էր լինել հրաժեշտ մանկությանը։ Ես իրոք չգիտեմ։ Ինձ թվում է որ այն բավականին բարդ է և իր տեսակի մեջ այնքան բազիմաստ, որ դա կարող էր լինել ամեն ինչ որ դու ցանկանում ես^[5]։

Լիզզի Ջեյմսին տված հարցազրույցի ժամանակ Ջիմը բացատրել է "Իմ միակ ընկեր, սա վերջն է" տողի իմաստը։

Երբեմն ցավը չափազանց մեծ է որպեսզի դու այն քննես, կամ տանես։... Սակայն այդ ամենը նրան չի դարձնում վատը - կամ վտանգավոր։ Բայց մարդիկ ավելի շատ վախենում են մահվանից քան ցավից։ Տարօրինակ է որ նրանք վախենում են մահվնաից։ Կյանքը ավելի շատ է ցավ պատճառում քան մահը։ Մահվան պահին, ցավը վերջանում է։ Այո - ես կարծում եմ որ դա ընկեր է...^[6]

Համարյա 12 րոպեանոց երգի մեջտեղի մասում, սկսվում է արտասանական խոսքի հատվածը այս խոսքերով, "Մարդասպանը արթնացել է արշալույսից առաջ..." և երգի այդ հատվածը հասնում է իր դրամատիկական գագաթնակետին հետևվյալ խոսքերով, "Հայրիկ/Այո որդիս/Ես ցանկանում եմ սպանել քեզ/Մայրիկ, ես ցանկանում եմ..." (մյուս խոսքերը բղավվում են շատ անհասկանալի կերպով)^[7]։ Ռեյ Մանզարեկը այդ խոսքերը բացատրում է հետևյալ կերպով։

Նա ռոք ն ռոլլի միջոցով խոսում էր Էդիպյան բարդույթի մասին, որը ժամանակին Ֆրոյդյան հոգեբանությունում լայնորեն քննարկվող թեմա էր։ Նա չէր ասում թե նա ցանկանում էր անել դա իր հարազատ մոր և հոր հետ։ Նա մի փոքր Հունական դրամա էր ներկայացնում։ Դա թատրոն էր^[8]։

Ջոն Դենսմորը իր Riders on the Storm ինքնակենսագրական գրքում, նշում է թե ինչպես Ջիմը բացատրեց երգի բառերի իմաստը։

Մի անգամ Ջիմը ասաց ինձ ձայնագրման ժամանակ, և նրա աչքերը արցունքոտ էին, և նա բղավեց ստուդիայում "Ինչ որ մեկը հասկանում է ինձ" և ես ասացի այո ես հասկանում եմ, դրանից անմիջապես հետո մենք երկար զրույց սկսեցինք։ Ջիմը անդընդհատ ասւմ էր որ սպանել հորը, և բռնաբարել մորը տողերը նշանակում էին սպանիր այն բոլոր հասկացությունները որոնք կան քո մեջ սակայն քոնը չեն, նրանք օտար հասկացություններ են որոնք քո անձին չեն պատկանում, նրանք պետք է մահանան։ Բռանաբարել մորը տողը շատ հիմքային է, և այն նշանակում է վերադարձ դեպի էությունը, ինչը որ իրական է, բռնաբարել մորը հենց քեզ ծնունդ տվող մորը, մոր - ծնունդը, իրական է, դու կարող ես շոշափել այն, դա բնությունն է, այն չի կարող ստել քեզ։ Այսպիսով այն ինչ Ջիմը ասում է Էդիպյան հատվածի վերջում, որը նույն բանն է ինչ որ դասական ստեղծագործությունն է ասում, սպանիր օտար հասկացությունները, վերադարձիր իրականությանը, օտար հասկացությունների վերջ և անձնական հասկացությունների սկիզբ^[9]։

Ինչպես նշում է հայտնի Mojo ամսագիրը։

Խաթարված հասկացողությամբ, երգիչը՝ Մորիսոնը գտնվել էր գետնին պառկած և մրթմրթում էր իր Էդիպյան մղձավանջի խոսքերը "բռնաբարել մորը, սպանել հորը": Հետո հանկարծակի նա վեր է կենում և հեռուստացույցը նետում է կառավարման սենյակի պատուհանի վրա։ Պրոդյուսեր Ռոթչայլդը նրան տուն է ուղարկում ինչպես կուղարկեին չարաճճի դպրոցական տղային։ Բայց Մորիսոնը վերադառնում է գիշերվա կեսին, ներխուժում է ներս, իր պատռված զգեստով պոկում է կրակմարիչը պատից և ողողում է ամբողջ ստուդիան դրա փրփուրով։ Արթնացած Ռոթչայլդը հետ է գալիս և մերկ ու փրփուրով ծածկված Մորիսոնին համոզում է լքել ստուդիան ևս մեկ անգամ, խորհուրդ տալով ստուդիայի տիրոջը վնասը գանձել Elektra լեյբլ ընկերությունից։

"Fuck" բառի ծագումնաբանությունը և օգտագործումը բացատրվում է Մայքլ Հիքսի կողմից հետևյալ կերպով։

Այս շրջանում Մորիսոնը վոկալային մասեր մտցրեց երգի մեղեդական սոլո հատվածի մեջ։ Օրգանի և կիթառի սոլոների միջև նա մոտեցավ միկրոֆոնին և արտասանեց երկու կարճ նաղադասություններ որոնք օգտագործվում են "When the Music's Over" երգի միջին հատվածում "Պարսկական գիշեր, սիրելիս/Տես լույսը, սրելիս": Ակնթարթորեն երբ երգը փոխում էր իր մոտիվը, նա մոտեցրեց միկրոֆոնը իր բերանին և բղավեց "fuck" բառը մի քանի անգամ։ Ինչ որ երեք կամ ավել չափ ունեցող ռիթմով (հաչոցի նմանվող այն ձայնը որը կարելի է լսել երգի համերգային կատարումների ժամանակ հենց այս հատվածում)։ Սա ոչ թե ինքնաբուղ վուլգարիզմը ցուցադրում էր, այլ ավելի շուտ խմբի մեկ այլ՝ "The End" երգից մեջբերում։ Մորիսոնը բղավում էր "fuck" կրկին և կրկին ինչպես ռիթմային գործիք, որը հենց դրա համար էր մտածվել։ Ռիթմային գործիքը ծատ ավելի վատ է լսվում "The End" երգի ստուդիական միքսում։ Հիմա երբ այն օգտագործվել է "Light My Fire"երգում, այն շատ երկրպագուների, որոնք եկել էին խմբի ամենաճանաչված երգը լսելու, շոկային իրավիճակում է գցել^[10]։

Pop Chronicles ամսագիրը նշում է որ երաժշտական քննադատները երգը համարում են Սոփոկլսեյան և Ջոյսյան^[7]։

"The End"-ը ընդգրկվել է Rolling Stone ամսագրի բոլոր ժամանակների 500 լավագույն երգերի ցանկում զբաղեցնելով 336-րդ հորիզոնականը^[11]։ Երգի կիթառային սոլոն նաև զբաղեցրել է 93 հորիզոնականը Guitar World ամսագրի 100 լավագույն կիթառային սոլոների ցանկում^[12]։

Անձնակազմ

• Ջիմ Մորիսոն - վոկալ
• Ռեյ Մանզարեկ - դաշնամուր
• Ռոբի Կրիգեր - կիթառ
• Ջոն Դենսմոր - հարվածային գործիքներ

Ծանոթագրություններ

1. Picture.
2. Farley, Robert (2005 թ․ սեպտեմբերի 25). «Doors: Mary and Jim to the end». St. Petersburg Times. Վերցված է 2012 թ․ հուլիսի 3-ին.
3. Կաղապար:Cite DVD
4. Various Mojo Magazine (2007). Irvin, Jim; Alexander, Phil (eds.). The Mojo collection: the ultimate music companion; brought to you by the makers of Mojo magazine (4th ed.). Edinburgh: Canongate Books. էջ 75. ISBN 1-84767643-X. ISBN 978-1-84767-643-6.
5. Hopkins, Jerry (2007). Wenner, Jann; Levy, Joe (eds.). The Rolling Stone Interviews (Jim Morrison). New York: Back Bay Books. էջ 496. ISBN 0-31600526-6. ISBN 978-0-316-00526-5.
6. James, Lizze (1981). «Jim Morrison: Ten Years Gone». Detroit: Creem Magazine. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ մայիսի 27-ին. Վերցված է 2012 թ․ նոյեմբերի 8-ին.
7. Show 43 - Revolt of the Fat Angel: Some samples of the Los Angeles sound [Part 3] : UNT Digital Library
8. The Doors; Fong-Torres, Ben (2006). The Doors. New York: Hyperion. էջ 61. ISBN 1-40130303-X. ISBN 978-1-4013-0303-7.
9. Densmore, John (2009). Riders on the Storm. My Life with Jim Morrison and the Doors. New York: Random House. էջ 88. ISBN 0-30742902-4. ISBN 978-0-307-42902-5.
10. Hicks, Michaël (1999). Sixties Rock. Garage, Psychedelic, and Other Satisfactions. Bloomington: Indiana University Press. էջեր 87-88. ISBN 0-25202427-3. ISBN 978-0-252-02427-6.
11. Staff (2010). «500 Greatest Songs of All Time. 336 | The Doors, 'The End'». Rolling Stone. Վերցված է 2013 թ․ հոկտեմբերի 20-ին.
12. Staff (2008 թ․ հոկտեմբերի 30). «100 Greatest Guitar Solos: 51-100». Guitar World. Վերցված է 2013 թ․ հոկտեմբերի 20-ին.