Ֆլումինենսե

	Ֆլումինենսե
Մականուն(ներ)	Ռիոյի եռագույններ (պորտ.՝ Tricolor Carioca); Մեծ Ֆլու (պորտ.՝ Fluzão); Ռազմիկների թիմ (պորտ.՝ Time de Guerreiros)
Հիմնադրում	1902
Երկիր	Բրազիլիա
Քաղաք	Ռիո դե Ժանեյրո
Մարզադաշտ	Մարականա, Ռիո դե Ժանեյրո
Տարողունակություն	78 838
Նախագահ	Պետեր Սիմսեն
Մարզիչ	Աբել Բրագա
Լիգա	ԿՈՆՄԵԲՈԼ՝ 26; ԲՖՖ՝ 10
Տան դաշտ	Մրցակցի դաշտ

Ֆլումինենսե (պորտ.՝ Fluminense Football Club), բրազիլական ֆուտբոլային ակումբ Ռիո դե Ժանեյրոյում։ Ակումբն իր նահանգի չորս ավանդական գրանդներից մեկն է «Ֆլամենգոյի» (Ֆլու Ֆլա կլասիկո՝ ամենահայտնիներից մեկը ֆուտբոլում), «Բոտաֆոգոյի» («Կլասիկո Վովո»՝ ամենահինը Բրազիլիայում, 1905 թվականից) և «Վասկո դա Գամայի» հետ միասին, ինչպես նաև Բրազիլիայի ուժեղագույն ակումբներից մեկը, Տասներեքի ակումբի հիմնադիրը, որ Բրազիլիայի ամենաժողովրդական ու տիտղոսակիր ակումբների կազմակերպությունն է։ Հետազոտական ինստիտուտների (Ibope и Datafolha^[2]) ուսումնասիրությունների տվյալներով, որոնց հրատարակել են իրենց հետազոտության արդյունքները 2004 և 2006 թվականներին համապատասխանաբար, «Ֆլումինենսեին» երկրպագում է 2 միլիոն 200 հազար մարդ (12-րդը Բրազիլիայում, ամենաքիչը Ռիոյի չորս գրանդների շարքում․ երրորդ տեղն զբաղեցրած «Բատաֆոգոյի» երկրպագուների թիվը 2,7 միլիոն է)։ Սակայն ողջ Բրազիլիայում և այլ երկրներում (օրինակ՝ Ուրուգվայում) «Ֆլումինենսեի» երկրպագուների թիվը հասնում է մոտ 9 միլիոնի։

Արագ փաստեր Մականուն(ներ), Հիմնադրում ...

Փակել

«Ֆլումինենսեն» հիմնադրվել է 1902 թվականի հոկտեմբերի 17-ին անգլիացի Արթուր Կոքսի կողմից։ Ակումբն իր հիմնադրման օրվանից իրեն ներկայացնում է որպես արիստոկրատական։

1932 թվականին «Ֆլուն» եղել է առաջին բրազիլիական ակումբը, որ դարձել է պրոֆեսիոնալ։

1963 թվականի դեկտեմբերի 15-ին կայացած «Ֆլումինենսե» և «Ֆլամինգո» ակումբների խաղի (Ֆլու Ֆլա) ժամանակ հավաքվել է 194 603 հանդիսատես, ինչը համարվում է աշխարհի ռեկորդ ակումբների խաղերի հաճախելիության թվով։ Եվս երեք անգամ (1969, 1976 և 1984 թվականներին) ավելի քան 150000 հանդիսատես է հավաքվել դիտելու Ֆլու-Ֆլան։

1960-ականների վերջին և 1970-ական թվականների սկզբին թիմում խաղում էր Կարլոս Ալբերտո Տորեսը, 70-ականների կեսերին՝ Ռիվելինոն։ Ռիվելինոյի ժամանակ թիվն ստացավ «Maquina» մականունը (պորտուգալերենից թարգմանաբար՝ «մեքենա»)՝ արտացոլելով այն ոճը, որով նա երկու անգամ անընդմեջ հաղթել է Ռիոյի առաջնությունում։ 1984 թվականին չեմպիոնական թիմի գլխավոր աստղը եղել է պարագվայցի Խուլիո Սեսար Ռոմերոն, որին երկրպագուները կոչել են Ռոմերիտո։ 1970 թվականին «Ֆլումինենսեն» հաղթել է Ռոբերտան գավաթի խաղարկությունում, որը հետագայում ճանաչվել է Բրազիլիայի առաջնության նմանօրինակ։ 1985 թվականի Ռոմերիտոն ճանաչվել է Հարավային Ամերիկայի լավագույն ֆուտբոլիստ։

1990-ական թվականների սկզբին թիմը զգալի ճգնաժամի մեջ էր․ ակումբն անցել էր Սերիա C, սակայն 1990-ական թվականների վերջին ու 2000-ականների սկզբին ակումբը բարելավեց իր դիրքերը և վերադարձավ Սերիա Ա։

Համարվում է, որ մինչև վերջերս թիմի «արիստոկրատիկ» երկրպագուները թիմից պահանջում էին չեմպիոնական տիտղոսներ նվաճել միայն իրենց նահանգի ներսում, իսկ Բրազիլիայի առաջնությանը թիմը վերաբերվում էր արհամարհանքով։ Ներկայում «Ֆլուն» Կարիոկի լիգայի համառեկորդակիր է չեմպիոնական տիտղոսների թվով (30 տիտղոս), քանի որ 2008 թվականին այս ցուցանիշին է հասել նաև թիմի հավերժական մրցակից «Ֆլամենգոն»։

2008 թվականի հունիսի 4-ին «Ֆլումինենսեն», իր դաշտում 3:1 հաշվով հաղթելով արգենտինական «Բոկա Խունիորս» ակումբին (առաջին հանդիպումն ավարտվել է 2:2 հաշվով), իր պատմության մեջ առաջին անգամ նա դուրս է եկել Լիբերտադորեսի գավաթի խաղարկության եզրափակիչ։ Էկվադորի ԼԴՈՒ Կիտո ակումբի դեմ խաղում թիմը զիջել է հաղթանակը։ 2009 թվականի դեկտեմբերին «Ֆլումինենսեն» Հարավամերիկյան գավաթի խաղարկության եզրափակչում զիջել է նույն հակառակորդին։ Գրեթե ամբողջ մրցաշրջանում թիմը պայքարում էր Սերիա Ա-ում իր տեղը պահելու համար, ինչն ի վերջո հաջողվել է միայն առաջնության վերջում։

2010 թվականին «Ֆլու»-ն իր պատմության մեջ երկրորդ անգամ դարձել է Բրազիլիայի չեմպիոն։ Սակայն 2010 թվականի վերջին Բրազիլիայի ֆուտբոլի կոնֆեդերացիան որոշել է չեմպիոնական տիտղոսներին հավասարեցնել Բրազիլիայի հին գավաթը (1959-1968) և Ռոբերտան գավաթը (1967-1970)։ Այդ պատճառով էլ, հաշվի առնելով «Ֆլուի» հաղթանակը 1970 թվականին Ռոբերտան գավաթի խաղարկությունում, եռագույնները պաշտոնապես Բրզիլիայի եռակի չեմպիոններ են։ Հաջորդ մրցաշրջանում ակումբը երրորդ տեղն է զբաղեցրել լիգայում։ 2002 թվականին «Ֆլուն» կրկին դառնում է ուժեղագույնը։ Սակայն 2013 թվականի մրցաշրջանում թիմը սպորտային արդյունքներով անցել է Սերիա Բ՝ զբաղեցնելով ընդամենը 17-րդ տեղը․ նմանատիպ արդյունք խստ հազվադեպ է ազգային առաջնություններում (հաշվի չառնելով որակազրկումները)։ Իր տեղը պահպանել թիմի հաջողվել է միայն այն բանից հետո, երբ միավորներ են հանվել նրա մրցակիցներից (առաջին հերթին «Պորտուգեզայից»)։

Բրազիլիայի չեմպիոններ 1970 (Ռոբերտան)

1970 թվականին «Ֆլումինենսեն» մասնակցել է Ռոբերտան գավաթի խաղարկության 19 հանդիպման, որոնցից 10-ում հաղթել է, 4 անգամ խաղն ավարտել ոչ-ոքի և հինգ անգամ պարտվել։ Թիմը խփել է 29 և բաց թողել 16 գոլ։ Աղյուսակում ներկայացված են թիմի բոլոր մասնակիցները, որ հանդես են եկել այդ մրցաշարում և դարձել Բրազիլիայի չեմպիոն^[3]․

№	Խաղացող	Ամբողջական անուն	Դիրք	Խաղ	Գոլ
1	Ֆելիկս	Ֆելիքս Միելի	Դարպասապահ	15	-12
2	Ժորժ Վիտորի	Ժորժե Վիտորիո Կուսիելո	Դարպասապահ	3	-3
3	Ժայրո	Ժայրո դո Նասիմենտո	դարպասապահ	1	-1
4	Օլիվեյրա	Ռեյմունդո Էվանդրո դա Սիլվա Օլիվեյրա	աջ պաշտպան	19
5	Գալյարդա	Ժուան Ժոզե Գալյարդո	պաշտպան	18
6	Ասսիս	Ֆրանցիսկո դե Ասսիս Լիս Սիլվա	պաշտպան	17
7	Մարկո Անտոնիո	Մարկո Անտոնիո Փելիսիանո	ձախ պաշտպան	17	3
8	Սիլվեյրա	Սիլդես դե Սոյուզ Պովոաս	պաշտպան	11
9	Ալբերիկո	Ալբերիկո Դիաս դոս Սանտոս	պաշտպան	3
10	Տանինյու Բայինո	Անտոնիո Դիաս դոս Սանտոս	պաշտպան	3
11	Լումումբա	Պաուլո Նասիմենտո Ռիբեյրո	պաշտպան	2
12	Դիդի	Ադիր Սիդ Ռոդրիգես	կիսապաշտպան	19	1
13	Սամարոն	Վիլսոն Գոմես	կիսապաշտպան	18	2
14	Դենիլսոն	Դենիլսոն Կուստոդիո Մաշադո	կիսապաշտպան	16
15	Կլաուդիո Գարսիյա	Կլաուդիո Գալբո Գարսիյա	կիսապաշտպան	9
16	Վիլտոն	Վիլտոն Սեզար Խավեր	կիսապաշտպան	8
17	Ժայիր	Ժաիր դե Ժազուս Պերեյրա	կիսապաշտպան	2
18	Կաֆուրինգա	Պոասիր Ֆերնանդես	աջ հարձակվող	19	1
19	Լուլա	Լյուս Ռիբեյրո Պինտո Նետո	հարձակվող	19	5
20	Ֆլավիո	Ֆլավիո Ալմեյդա դա Ֆոնսեկա	հարձակվող	14	11
21	Միկի	Ադալբերտո Քրինցեր	հարձակվող	9	5
	Պաուլո Ամարալ	Պաուլո Լիմա Ամարալ	մարզիչ
	Ֆրանսիսկո Լապորտ		նախագահ

2017 թվականի օգոստոսի 4-ի դրությամբ^[4]

Մանրամասն տեղեկատվություն №, Դիրք ...

№	Դիրք	Անուն	Ծննդյան ամսաթիվ
1	ԴՊ	Մարկոս Ֆելիպե	1996
12	ԴՊ	Դիեգո Կավալերի	1982
22	ԴՊ	Ժուլեո Սեզար	1986
34	ԴՊ	Մատեուս Ֆիլիպ	1995

2	ՊՇ	Լուկաս	1988
3	ՊՇ	Գում	1986
4	ՊՇ	Ռենատո Շավիս	1990
6	ՊՇ	Մարլոն	1997
13	ՊՇ	Վեսլի Ֆրազան	1996
15	ՊՇ	Լեո	1996
16	ՊՇ	Ռենատո	1990
33	ՊՇ	Էնրիկե Բուս	1986
38	ՊՇ	Մատեուս Մասկարենյաս	1998
40	ՊՇ	Ռեժինալդո	1992
41	ՊՇ	Ռոժեր Իբաբես	1998
44	ՊՇ	Իգոև Նոգեյրա	1995

5	ԿՊ	Լուկաս Պերե	1982
7	ԿՊ	Մարկինո	1986
8	ԿՊ	Դուգլաս	1997

№	Դիրք	Անուն	Ծննդյան ամսաթիվ
10	ԿՊ	Գուստավ Սկարպա	1994
18	ԿՊ	Ջեֆերսոն Օրեխուելա	1993
20	ԿՊ	Խունիոր Սորնոսա	1994
21	ԿՊ	Ռոբերտ	1996
23	ԿՊ	Մարլոն Ֆրեյտաս	1995
26	ԿՊ	Մատեուս Նորտոն	1996
29	ԿՊ	Լուկինյաս	1994
37	ԿՊ	Վենդել	1997
39	ԿՊ	Լուիս Ֆեռնանդո	1994

9	ՀՐ	Էնրիկե Դորադո	1989
11	ՀՐ	Վելինգտոն Սիլվա	1993
27	ՀՐ	Պեու	1993
28	ՀՐ	Մատեուս Ալեսանդրո	1996
30	ՀՐ	Մարկինոս Կալազանս	1996
31	ՀՐ	Պատրիկ Լուան	1998
32	ՀՐ	Պեդրո	1997
35	ՀՐ	Մարկոս Ժունիոր	1993
39	ՀՐ	Ֆելիպե	1997
70	ՀՐ	Ռիշարլիսոն դե Անդրադ	1997

Փակել

Գլխավոր մարզիչ՝ Աբել Բրագա (1952)

Մարզադաշտ

Թիմը հանդես է գալիս երկու մարզադաշտերում՝ Բրազիլիայի ազգային հավաքականի նախկին՝ «Դաս Լարանժեյրաս» մարզադաշտում, որը 1919 թվականին հյուրընկալել է Ամերիկայի գավաթի խաղարկությունը և 103 հազար հանդիսատես տեղավորող «Մարական» մարզադաշտը։

Համազգեստ

Թիմի հիմնական համազգեստը՝ ուղղահայաց կարմիր-սպիտակ-կանաչ շերտերով շապիկներ, ընդ որում՝ հիմնական գույները կարմիրն ու կանաչն են, իսկ սպիտակը բաժանում է դրանք, ինչպես նաև սպիտակ շորտեր և գուլպաներ
Պահեստային ձևը՝ սպիտակ շապիկներ, կարմիր շորտեր և կանաչ (կամ կարմիր) գուլպաներ։

Բրազիլիայի չեմպիոն (4) – 1970, 1984, 2010, 2012
Բրազիլիայի առաջնության 3-րդ տեղը (4) – 1975, 1988, 2001, 2011
Բրազիլիայի գավաթի չեմպիոն (1) – 2007
Բրազիլիայի գավաթի եզրափակիչ խաղ (2) – 1992, 2005
Ռիո դե Ժանրեյո նահանգի չեմպիոն]] (31) – 1906, 1907, 1908, 1909, 1911, 1917, 1918, 1919, 1924, 1936 (АФРЖ), 1937, 1938, 1940, 1941, 1946, 1951, 1959, 1964, 1969, 1971, 1973, 1975, 1976, 1980, 1983, 1984, 1985, 1995, 2002, 2005, 2012
Ռիո-Սան Պաուլոյի մրցաշարի հաղթողը (2) – 1957, 1960
Լիբերտադորեսի գավաթի խաղարկության եզրափակչի մասնակից (1) – 2008
Հարավամերիկյան գավաթի խաղարկության եզրափակչի մասնակից (1) – 2009