Պավել Կորին

From Wikipedia, the free encyclopedia

Պավել Կորին

Պավել Դմիտրիևիչ Կորին (ռուս.՝ Павел Дмитриевич Корин, հունիսի 25 (հուլիսի 7), 1892, Պալեխ, Vyaznikovsky Uyezd, Վլադիմիրի նահանգ, Ռուսական կայսրություն[1] - նոյեմբերի 22, 1967(1967-11-22)[1][2][3][…], Մոսկվա, ԽՍՀՄ[1][4]), ռուս խորհրդային նկարիչ, ԽՍՀՄ ժողովրդական նկարիչ (1962), ԽՍՀՄ Գեղարվեստի ակադեմիայի իսկական անդամ (1958

Արագ փաստեր Պավել Կորին, Ծնվել է ...
Փակել
Thumb
Կորինի աշխատանքներից

Կենսագրություն

Սովորել է Մոսկվայի գեղանկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության ուսումնարանում։ Ղեկավարել է Պուշկինի անան կերպարվեստի թանգարանի վերականգնման արվեստանոցը (1932-59), եղբոր՝ Ալեքսանդր Կորինի և այլոց հետ վերականգնել Դրեզդենի պատկերասրահի նկարները։ Կորինի ստեղծագործությանը բնորոշ է կերպարների ոգեշնչվածությունն ու կամային նկարագիրը, գծանկարի մոնումենտալ խստությունը, պլաստիկական ձևերի ամբողջականությունը, գույնի հագեցվածությունը։ 1920-30-ական թվականներին. աշխատել է «Հեռացող Ռուսիան» կտավի վրա։ Պատկերել է խորհրդային մտավորականության ներկայացուցիչներին. «Ալեքսանդր Նևսկի» եռապատկերի կենտրոնական մասը (1942, Տրետյակովյան պատկերասրահ, Մոսկվա), («Լեոնիդով», «Մ. Վ. Նեստերով», երկուսն էլ՝ 1939Մարտիրոս Սարյանի, Սիմոնովի (երկուսն էլ՝ 1956), Կուկրինիկսների (1958), Գուտտուզոյի (1961, բոլորն էլ՝ Տրետյակովյան պատկերասրահում) նկարների համար արժանացել է լենինյան մրցանակի (1963)։ 1941-45-ին և ետպատերազմյան տարիներին ստեղծել է «ռուս ժողովրդի անպարտելիությունը» գովերգող գործեր («Ալեքսանդր Նևսկի» եռապատկերը, 1942-43, Տրետյակովյան պատկերասրահ), Մոսկվայի մետրոպոլիտենի կայարանների՝ «Արբատսկայա»-ի, «Կոմսոմոլսկայա-կոլցևայա»-ի խճանկար առաստաղապատկերները (1951, պետական մրցանակ 1952), «Նովոսլոբոդսկայա»-ի լիտրաժները (1951

Կորինի աշխատանքներից Խորհրդային Միության մարշալ Լեոնիդ Գովորովի դիմանկարը (1949) գտնվում է Հայաստանի պետական պատկերասրահում։

Ծանոթագրություններ

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.