Շառլ Ադոլֆ Վյուրց

Շառլ Ադոլֆ Վյուրց (ֆր.՝ Charles Adolphe Wurtz, նոյեմբերի 26, 1817(1817-11-26)^{[1][2][3][…]}, Ստրասբուրգ^[4][1] - մայիսի 12, 1884(1884-05-12)^{[1][2][3][…]}, Փարիզ, Փարիզի շրջան^[4][5]), ֆրանսիացի քիմիկոս, Փարիզի ԳԱ անդամ (1867)։

Շառլ Ադոլֆ Վյուրց Charles Adolphe Würtz
Ծնվել է	նոյեմբերի 26, 1817(1817-11-26)[1][2][3][…] Ստրասբուրգ[4][1]
Մահացել է	մայիսի 12, 1884(1884-05-12)[1][2][3][…] (66 տարեկան) Փարիզ, Փարիզի շրջան[4][5]
Գերեզման	Պեր Լաշեզ[6]
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա
Դավանանք	բողոքականություն
Մասնագիտություն	քիմիկոս, քաղաքական գործիչ, համալսարանի դասախոս և բժիշկ
Հաստատություն(ներ)	Փարիզի բժշկության դպրոց, Ստրասբուրգի համալսարանի բժշկության ֆակուլտետ և Գյուղատնտեսության ազգային ինստիտուտ
Գործունեության ոլորտ	քիմիա և բժշկություն
Պաշտոն(ներ)	անփոփոխ սենատոր, Mayor of 7th arrondissement of Paris? և president of the French Academy of Sciences?
Անդամակցություն	Լոնդոնի թագավորական ընկերություն, Փարիզի գիտափիլիսոփայական միություն, Ֆրանսիական գիտությունների ակադեմիա, Սանկտ Պետերբուրգի գիտությունների ակադեմիա, Արվեստների և գիտությունների ամերիկյան ակադեմիա, Պրուսիայի գիտությունների ակադեմիա, Ֆրանսիայի քիմիկոսների ասոցացիա, Ազգային բժշկական ակադեմիա, Բավարիական գիտությունների ակադեմիա, ԱՄՆ-ի Գիտությունների ազգային ակադեմիա, Բելգիայի թագավորական բժշկական ակադեմիա, Թուրինի գիտությունների ակադեմիա[5] և Association française pour l'avancement des sciences?[7]
Ալմա մատեր	Ստրասբուրգի համալսարան, Գիսենի համալսարան և Ժան Շթուրմի գիմնազիա (1834)
Տիրապետում է լեզուներին	ֆրանսերեն[3] և գերմաներեն
Եղել է գիտական ղեկավար	Émile Lemoine?, Պոլ Էմիլ Լեկոք դը Բուաբոդրան և Արման Գոթիե
Հայտնի աշակերտներ	Ալեքսանդր Զայցև և Édouard Grimaux?
Պարգևներ	[8] Ֆարադեյի դասախոսության նրցանակ Լոնդոնի թագավորական միության արտասահմանյան անդամ [9] Jecker Prize? [10] և Էյֆելյան աշտարակի 72 անունների ցանկ [11]
Charles Adolphe Wurtz Վիքիպահեստում

Քիմիա ուսումնասիրել է Լիբիխի (Հիսեն) և Դյումայի (Փարիզ) լաբորատորիաներում։ 1853 թվականից՝ Սորբոնի համալսարանի օրգանական քիմիայի պրոֆեսոր։ Հայտնաբերել է բազմաթիվ օրգանական նյութեր և սինթեզի եղանակներ։ Ստացել և ուսումնասիրել է ճարպային ամինների պարզագույն ներկայացուցիչները՝ մեթիլամինը և էթիլամինը (1849 թ.)։ Առաջարկել է (1855 թ.) հագեցած ածխաջրածինների ստացման ընդհանուր եղանակ, սինթեզել է էթիլենգլիկոլը (1856 թ.), էթիլենքլորհիդրինը և էթիլենի օքսիդը (1859 թ.), որից ստացել է ամինասպիրտներ, խոլինը (1867 թ.) և նեյրինը (1869 թ.)։ Բենգոլսուլֆոթթուների և կալիումի հիդրօքսիդի փոխազդեցությամբ ստացել է ֆենոլ (1867 թ.), նկարագրել է ալդոլային կոնդենսումը (1872 թ.)։ Կարևոր են նաև ցիանի քլորիդի, ուրետանի, ամիլսպիրտի, ամիլենի, խառը ռադիկալների, կաթնաթթվի վերաբերյալ հետազոտությունները։ Վյուրցը ատոմամոլեկուլային ուսմունքի, Ա․ Բուտլերովի կառուցվածքային տեսության և Դ. Մենդելեևի պարբերական օրենքի ջատագովն էր։