Ես, տատիկը, Իլիկոն և Իլարիոնը (ֆիլմ)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ես, տատիկը, Իլիկոն և Իլարիոնը (վրաց.՝ მე, ბებია, ილიკო და ილარიონი), 1963 թվականին «Վրացֆիլմ» կինոստուդիայում նկարահանված գեղարվեստական ֆիլմ[2]։ Նկարահանվել է ռեժիսոր Թենգիզ Աբուլաձեի կողմից Նոդար Դումբաձեի համանուն վեպի հիման վրա։
 | |
|---|---|
.jpg) | |
| Երկիր | ԽՍՀՄ |
| Ժանր | ռոմանտիկ կատակերգություն և կինոկատակերգություն |
| Թվական | 1963 |
| Լեզու | ռուսերեն և վրացերեն |
| Ռեժիսոր | Թենգիզ Աբուլաձե[1] |
| Սցենարի հեղինակ | Թենգիզ Աբուլաձե և Նոդար Դումբաձե |
| Դերակատարներ | Սեսիլիա Թաղաիշվիլի և Ալեքսանդր Ժորժոլիանի |
| Օպերատոր | Գեորգի Կալատոզիշվիլի |
| Երաժշտություն | Արչիլ Կերեսելիձե |
| Կինոընկերություն | Վրացֆիլմ |
| Տևողություն | 90 րոպե |
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Ես, տատիկը, Իլիկոն և Իլարիոնը (այլ կիրառումներ)
.svg){kind=link}
Սյուժե
Ֆիլմը պատմում է Զուրիկոյի մասին, որ գյուղացի տղա է։ Գործողությունները տեղի են ունենում նախապատերազմական Վրաստանում։ Զուրիկոն սովորում է դպրոցում, սիրահարվում է առաջին անգամ, պատերազմ է ճանապարհում իր համագյուղացիներին, դիմավորում հաղթանակը։ Դպրոցն ավարտելուց հետո Զուրիկոն մեկնում է Թբիլիսի՝ կրթությունը շարունակելու։ Ուսումն ավարտելուց նա վերադառնում է հայրենի գյուղ՝ իր առաջին սիրո ու ընկերների մոտ։
Դերերում
- Սերգո Օրջոնիկիձե – Զուրիկո
- Սեսիլիա Թաղայշվիլի – Օլգա տատիկ
- Ալեքսանդր Ժորժոլիանի – Իլիկո
- Գրիգոլ Տկաբլաձե – Իլարիոն
- Մանանա Աբազաձե – Մերի
- Կիրա Անդրոնիկաշվիլի – Ցիրա
- Թենգիզ Դաուշվիլի – Կուկուրի
- Ալեքսանդր Գոմելաուրի – Անտիպ
- Եկատերինա Վերուլաշվիլի – գյուղացի կին
- Միխո Բորաշվիլի – Ռոմուլի Կալանդաձե, համադասարանցի
Ծանոթագրություններ
Արտաքին հղումներ
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.