Եղեգիս
գյուղ Հայաստանի Վայոց ձորի մարզում From Wikipedia, the free encyclopedia
գյուղ Հայաստանի Վայոց ձորի մարզում From Wikipedia, the free encyclopedia
Եղեգիս, գյուղ Հայաստանի Վայոց ձորի մարզի Եղեգնաձորի տարածաշրջանում[2], մարզկենտրոնից 19 կմ հյուսիս, Եղեգիս գետի միջին հոսանքի աջափնյակում։
Գյուղ | |||
---|---|---|---|
Եղեգիս | |||
Եղեգիս գյուղը Սմբատաբերդից | |||
Երկիր | Հայաստան | ||
Մարզ | Վայոց ձորի մարզ | ||
Համայնք | Վայոց Ձորի մարզ, Եղեգնաձորի շրջան և Շարուր-Դարալագյազի գավառ | ||
ԲԾՄ | 1580 մետր | ||
Պաշտոնական լեզու | հայերեն | ||
Բնակչություն | ▼369 մարդ (2011)[1] | ||
Ազգային կազմ | Հայեր | ||
Կրոնական կազմ | Հայ Առաքելական եկեղեցի | ||
Ժամային գոտի | UTC+4 | ||
| |||
Հայաստանի հնագույն գյուղերից է։ Բնակավայրի հին նախնական անվանումը եղել է եղեգիս։ Հելլինիստական շրջանում երբեմն հայտնի էր իր հունական արտասանությամբ՝ Էլեգիա։ Այնուհետև, արաբական տիրապետության օրոք հիշատակվում է որպես Ալգիս, հետո՝ Ալայազ անվանումով եղել է Երևանի նահանգի Շարուր-Դարալագյազի գավառի կազմում[3]։ Վերանվանվել է նախնական հայկական Եղեգիս անվանումը 1991 թ. ապրիլի 3-ին։
Համայնքի վարչական տարածքը կազմում է 1372 հեկտար, որից 157 հեկտարը քաղաքացիների սեփական հողեր են, այդ թվում՝ 62 հեկտար՝ տնամերձ, 95 հեկտար՝ գյուղնշանակության հողեր։
Մնացած հողերը համայնքային են և 36 հեկտարը՝ պետական սեփականության հողեր (արոտավայրեր, խոտհարքեր)։
Գյուղը գտնվում է Վայոց ձորի մարզի Եղեգնաձորի տարածաշրջանում։ Եղեգնաձոր քաղաքից գտնվում է մոտ 18 կմ հեռավարության վրա, Երևանից՝ 135 կմ։ Այն փռված է Եղեգիս գետի ձախ ափի սարալանջին, ծովի մակարդակից բարձրությունը կազմում է 1640 մ։ Եղեգիս գյուղի մոտ կա հրեական գերեզմանատուն։
Կլիման մերձարևադարձային է, ձմեռը՝ ցուրտ, ամառը՝ շոգ։
Միջնադարյան Եղեգիսը Հայաստանի ամենահարուստ համայնքներից է եղել։ XIII-XIV դարերում այն եղել է իշխանանիստ ավան՝ Օրբելյանների իշխանական տոհմի նստավայրը։
Գյուղի Սուրբ Աստվածածին մատուռը կառուցվել է 1703 թվականին ավելի հին եկեղեցու ավերակների վրա, իսկ սուրբ Կարապետ, Զորաց եկեղեցիները XIII դարի կառույցներ են։ Հատկանշական է, որ Զորաց եկեղեցում է կատարվել ռազմի դաշտ մեկնող զորքի երդման և օրհնության արարողությունները։
XV դարում Լենկ Թեմուրի և այլ զավթողական արշավանքներից, այնուհետև երկրաշարժի հետևանքով ավերվել է քաղաքը։
1988 թվականին Սումգայիթյան դեպքերից հետո գյուղը վերաբնակեցվել է Ադրբեջանից բռնագաղթված հայ ընտանիքներով։ Վերականգնվել է պատմական Եղեգիս բնակավայրի անվանումը։
Ըստ Հայաստանի 2011 թ. մարդահամարի արդյունքների՝ Եղեգիսի մշտական բնակչությունը կազմել է 369, առկա բնակչությունը՝ 346 մարդ[4]։ 1831 թ. ունեցել է Պարսկահայաստանից գաղթած 66 հայ բնակիչ և Մուղանքից գաղթած 32 թաթար[5]` մինչև 1989 թ.: Այնուհետ բնակեցվել է Ադրբեջանից բռնագաղթած հայերով։ Եղեգիսի բնակչության փոփոխությունը ժամանակի ընթացքում՝ ստորև.
Բնակչությունը զբաղվում է ծխախոտագործությամբ, անասնապահությամբ և դաշտավարությամբ։ Գյուղում գործում է քարի մշակման արտադրամաս։
Եղեգիսի հյուսիսարևմտյան մասում գտնվում են Եղեգիս բերդի ավերակները (Սմբատաբերդ, IX դար), արևելյան մասում՝ Սբ. Ստեփանոս (Զորաց) (XIII դար), արևմտյան մասում՝ Սբ. Աստվածածին (վերանորոգված 1703 թ.), հարավային մասում՝ Սբ. Նշան (Կարապետ) (XI-XIII դարեր) եկեղեցին, XI-XVI դարերի խաչքարեր։
Գյուղն ունի դպրոց, բուժկետ, գրադարան, մանկապարտեզ։
Միջնադարյան գյուղաքաղաքի ավերակները մեծ մասամբ զբաղեցնում են ներկայիս Եղեգիս գյուղի տարածքը։ Գյուղաքաղաքի արվարձանները տարածվելով հասել են նույնիսկ Շատին գյուղի մոտ գտնվող պատմական Ոստինք (Հոստուն) գյուղատեղիի սահմանները։ Գյուղաքաղաքից արևմուտք բարձրադիր հրվանդանի վրա տեղակայված է Եղեգիսի անառիկ բերդը (Սմբատաբերդ)։ Եղեգիսից հյուսիս-արևելք ձորակի մեջ է Ճգնավորի քար անապատը։ Գյուղաքաղաքի տարբեր հատվածներում են գտնվում Զորաց տաճարը, Ս. Նշան, Ս. Աստվածածին, Կաթողիկե եկեղեցիները, Օրբելյանների պալատը (այժմ չկա), բազմաթիվ մահարձաններ, խաչքարեր ու տոհմական գերեզմանոցներ։ Գյուղի փողոցներում կարելի է տեսնել բազմաթիվ տապանաքարեր, խաչքարեր[9]։
Եղեգիսը պատմական Սյունիքի Վայոց ձոր գավառի հնագույն ու նշանավոր բնակավայրերից մեկն է։ Եղեգիս գետի կիրճի քարայրներում մարդու բնակեցման հետքերը նկատվում են դեռևս նախապատմական շրջանից։ Եղեգիսն իր երկարատև պատմության ընթացքում ունեցել է երկու ծաղկման շրջան։ X-XI դդ. դառնում է Սյունյաց գահերեց իշխանների վարչաքաղաքական կենտրոնը։ Սելջուկյան արշավանքներից հետո բնակավայրն ավերվում է։ Նոր ծաղկումը համընկնում է XIII-XIV դդ. Օրբելյան իշխանական տան կառավարման շրջանի հետ։ Նրանց օրոք են կառուցվում բնակավայրի հայտնի հուշարձանները՝ Օրբելյանների պալատը, եկեղեցիները, որոնց կից ստեղծվում են գրչության կենտրոններ։ Այս շրջանում Եղեգիսում՝ գետի ձախափնյակում մոտ մեկ դար հաստատվում է հրեական համայնքը։ XV-XVIII դդ. հիշատակությունները Եղեգիսի մասին կցկտուր են։ XVIII-XIX գյուղում հաստատվում է թրքախոս ազգաբնակչություն, որը գյուղն անվանափոխում է Ալայազ։ 1988 թ. Եղեգիսում բնակվում են Սումգայիթի ջարդերից հետո Ադրբեջանից գաղթած հայերը[9]։
Եղեգիսի տարբեր հատվածներում գտնվող պատմաճարտարապետական հուշարձաններից ուշագրավ են.
Տարիներ շարունակ Եղեգնաձորի երկրագիտական թանգարանի հավաքածուն համալրվել է հողագործական աշխատանքների արդյունքում պատահականորեն հայտնաբերված XII-XIV դդ. թվագրվող տարաբնույթ գտածոներով (խեցեղեն, մետաղե, ապակե առարկաներ, դրամներ), որոնք հայտնաբերվում են միջնադարյան գյուղաքաղաքի վրա նստած ներկայիս գյուղի և շրջակա տարածքներից[9]։
Եղեգիս գյուղաքաղաքը միջնադարյան կարևոր քաղաքատիպ բնակավայրերից մեկն էր, որը եղել է Սյունյաց Վասակյան, ապա Օրբելյան իշխանների նստավայրը և մշակութային կենտրոնը։ Հարուստ է պատմաճարտարապետական հուշարձաններով[9]։
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.