Վլադիմիր Կոլոկոլցև

Վլադիմիր Ալեքսանդրևիչ Կոլոկոլցև (ռուս.՝ Влади́мир Алекса́ндрович Колоко́льцев, մայիսի 11, 1961(1961-05-11), Nizhny Lomov, Պենզայի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), ռուս պետական գործիչ, իրավաբան։ Ռուսաստանի Դաշնության ներքին գործերի նախարար 2012 թվականի մայիսի 21-ից (2018 թվականի մայիսի 8-ից 18-ը և 2020 թվականի հունվարի 15-ից 21-ը պաշտոնակատար)։ 2009 թվականի սեպտեմբերի 7-ից մինչև 2011 թվականի մարտի 24-ը Մոսկվայի ներքին գործերի գլխավոր վարչության պետ^[1]։

Վլադիմիր Կոլոկոլցև
Կուսակցություն՝	անկախ քաղաքական գործիչ
Կրթություն՝	Military Institute of the Internal Troops of the Ministry of the Interior Russia?
Գիտական աստիճան՝	իրավաբանական գիտությունների դոկտոր
Մասնագիտություն՝	քաղաքական գործիչ
Ծննդյան օր	մայիսի 11, 1961(1961-05-11) (63 տարեկան)
Ծննդավայր	Nizhny Lomov, Պենզայի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն	Ռուսաստան
Զավակներ	Alexander Kolokoltsev?
Կայք՝	xn--b1aew.xn--p1ai/mvd/Rukovodstvo/item/670533/
Պարգևներ	Q4188110? Q24931699? և

2009 թվականի սեպտեմբերի 7-ից մինչև 2011 թվականի մարտի 24-ը Մոսկվայի ներքին գործերի գլխավոր վարչության պետ։ 2011 թվականի մարտի 24-ից մինչև 2012 թվականի մայիսի 21-ը Ռուսաստանի ներքին գործերի նախարարության Մոսկվայի գլխավոր վարչության պետ^[2], Ռուսաստանի Դաշնության ներքին գործերի մարմինների վաստակավոր աշխատակից, իրավաբանական գիտությունների դոկտոր (2005)։

Կենսագրություն

Ծնվել է 1961 թվականի մայիսի 11-ին Պենզայի մարզի Նիժնի Լոմով քաղաքում՝ բանվորի ընտանիքում։ Աշխատել է որպես բեռնատարի վարորդ, ապա Պենզայի մարզի Աշխատանքի իշխանություն ֆերմերային գործարանի կաթսայատանը ոպոմպային տեղադրման մեքենավար։ 1979 թվականին զորակոչվել է բանակ, ծառայել է ԽՍՀՄ-ի և Աֆղանստանի սահմանին գտնվող սահմանապահ զորքերում։

1982 թվականին ծառայության է անցել Մոսկվայում հավատարմագրված օտարերկրյա պետությունների դիվանագիտական ներկայացուցչությունների պահպանության միլիցիայի բաժնում։ 1984 թվականին նշանակվել է Մոսկվայի Գագարինի շրջանի ոստիկանության պարեկապահակետային ծառայության առանձին գումարտակի դասակի հրամանատար։

1985 թվականին ընդունվել է ԽՍՀՄ ՆԳՆ Երիտասարդության համամիութենական լենինյան կոմունիստական միության 60-ամյակի անվան բարձրագույն քաղաքական ուսումնարան՝ գերազանցությամբ ավարտելով այն 1989 թվականին։ Ուսումնարանն ավարտելուց հետո վերադարձել է Մոսկվա, սկսել է աշխատել Մոսկվայի Կունցևսկի շրջգործկոմի ՆԳՎ քրեական հետախուզության բաժնի օպերլիազոր։ Ավելի ուշ նշանակվել է Մոսկվայի միլիցիայի 20-րդ բաժանմունքի պետի տեղակալ, ապա՝ միլիցիայի 8-րդ բաժանմունքի պետ։

1992 թվականին տեղափոխվել է Մոսկվայի ՔԿՎ ՔԳՎ 2-րդ բաժնի ավագ օպերլիազորի պաշտոնին։ 1993 թվականի սկզբին նշանակվել է Մոսկվայի միլիցիայի 108-րդ բաժանմունքի պետ։ 1994 թվականին, գտնվելով այդ պաշտոնում, Վլադիմիր Կոլոկոլցևը նկարահանվել է դետեկտիվ հեռուստասերիալում օպերատիվ լիազորության էպիզոդիկ դերում^[3][4]։ Ֆիլմում նրա կերպարը վկաների ներկայությամբ շնորհավորում է միլիցիայի 108-րդ բաժանմունքի (Իգոր Լիվանով) օպերախմբի ղեկավարին, որ չի լինելու չբացահայտված հանցագործություն, քանի որ դեպքի վայրում հայտնաբերվածը հանդիսանում է ինքնասպանը, այլ ոչ թե սպանության զոհը։

1995 թվականին նշանակվել է Կենտրոնական վարչական շրջանի քրեական հետախուզության վարչության 2-րդ բաժնի պետ։ 1997 թվականին դարձել է Ռուսաստանի ՆԳՆ-ին առընթեր Կազմակերպված հանցավորության դեմ պայքարի տարածաշրջանային 4-րդ տարածաշրջանային վարչության բաժնի պետ։ 1999 թվականին նշանակվել է Ռուսաստանի ՆԳՆ Կազմակերպված հանցավորության դեմ պայքարի գլխավոր վարչությանը կից կազմակերպված հանցավորության դեմ պայքարի կենտրոնական տարածաշրջանային վարչության Հարավ-Արևելյան վարչական շրջանի տարածաշրջանային օպերատիվ-հետախուզական բյուրոյի պետի պաշտոնում։

2001 թվականին նշանակվել է Ռուսաստանի ՆԳՆ Կենտրոնական դաշնային շրջանի գլխավոր վարչության օպերատիվ-հետախուզական բյուրոյի 3-րդ բաժնի պետ։ 2003 թվականին նշանակվել է բյուրոյի պետի տեղակալ։ 2007 թվականի հունվարին նշանակվել է Օրլովի մարզի Ներքին գործերի վարչության պետ^[5][6]։ Մարզում նրա աշխատանքի ընթացքում մեղադրանքներ են ներկայացվել երկու առաջին փոխմարզպետներ Վիտալի Կոչուևին և Իգոր Սոշնիկովին, ինչպես նաև մարզպետարանի ստորաբաժանումների մի քանի ղեկավարների^[7]։ Ձերբակալվել և ազատազրկման են դատապարտվել նաև այսպես կոչված վորոբյովյան ԿՀԽ-ի որոշ ակտիվ մասնակիցներ։ 2009 թվականի ապրիլին նշանակվել է Ռուսաստանի ՆԳՆ քրեական հետախուզության վարչության պետի առաջին տեղակալ^[8]։

2009 թվականի սեպտեմբերի 7-ին Ռուսաստանի նախագահի հրամանագրով նշանակվել է Մոսկվայի ներքին գործերի գլխավոր վարչության պետ^[9]։ Կոլոկոլցևը փոխել է պաշտոնանկ արված Վլադիմիր Պրոնինին։ Ավելի վաղ՝ ապրիլի 28-ին, Պրոնինը հեռացվել էր պաշտոնից այն բանից հետո, երբ Ցարիցինո-ի վարչության պետ Դենիս Եվսյուկովը կրակ էր բացել մոսկովյան սուպերմարկետում։ Կոլոկոլցևի նշանակումից մոտ չորս ամիս առաջ ՆԳ գլխավոր վարչության պետի պարտականությունները ժամանակավորապես կատարում էր առաջին տեղակալ Ալեքսանդր Իվանովը^[7]։

2010 թվականի հունիսի 10-ին շնորհվել Է «միլիցիայի գեներալ-լեյտենանտ» հատուկ կոչում^[10]։

Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի 2011 թվականի մարտի 24-ի հրամանագրով^[11] Վ.Ա. Կոլոկոլցևին շնորհվել է ոստիկանության գեներալ-լեյտենանտի հատուկ կոչում, և նա նշանակվել է Ռուսաստանի ՆԳՆ Մոսկվայի գլխավոր վարչության պետի պաշտոնում։ Այդ նույն հրամանագրով նա ազատվել է Մոսկվայի ՆԳ գլխավոր վարչության պետի պաշտոնից։ Այդ նույն հրամանագրով նա ազատվել է Մոսկվայի ՆԳ գլխավոր վարչության պետի պաշտոնից։

Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի 2012 թվականի մայիսի 21-ի հրամանագրով նշանակվել է Ռուսաստանի Դաշնության ներքին գործերի նախարար, և նրա ղեկավարությամբ իրավապահ համակարգի բարեփոխումները շարունակվել են։

2018 թվականի ապրիլի 6-ին ներառվել Է ԱՄՆ-ի պատժամիջոցների կրեմլյան ցուցակում՝ Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինին մոտ կանգնած 17 պաշտոնյաների և 7 գործարարների թվում^[12][13][14]։

2020 թվականի հունվարին կառավարության հրաժարականից հետո Միխայիլ Միշուստինի նոր աշխատասենյակում նախարարի պաշտոնում վերանշանակվել է 2020 թվականի հունվարի 21-ին։

Քննադատություն

2013 թվականի փետրվարի 10-ին Վլադիմիր Կոլոկոլցևը Կիրիլ Պոզդնյակովին տված հարցազրույցում ՆՏՎ ալիքի ամփոփիչ ծրագիրը արտահայտվել է այն ոգով, որ դեմ չէ Ռուսաստանում մահապատժի վերադարձին՝ հայտարարելով հետևյալը.

Վախենում եմ մահապատժի հակառակորդներին զայրացնել, բայց եթե ոչ որպես նախարար, այլ որպես հասարակ քաղաքացի, ես նման հանցագործների համար ոչ մի դատապարտելի բան չէի տեսնի

Այս հայտարարությունն արվել է նախօրեին կատարված աղմկահարույց հանցագործությունների՝ Նաբերեժնիե Չելնիում 8-ամյա Վասիլիսա Գալիցինայի առևանգման և սպանության, ևս մեկ աղջկա առևանգման և սպանության պատճառով, այս անգամ Չեչնիայում։ Այս հայտարարությունը խիստ քննադատության ենթարկվեց Յաբլոկո կուսակցության կողմից, որի կայքում հայտնվել էր նախարարին պաշտոնանկ անելու առաջարկը^[15], սակայն կային նաև նրանք, ովքեր պաշտպանեցին իրենց կարծիքն արտահայտելու նախարարի իրավունքը^[16]։

Վլադիմիր Կոլոկոլցևը իրավաբանական գիտությունների դոկտոր է, ատենախոսության թեման՝ Ռուսաստանի պետական շահերի ապահովումը Ազգային անվտանգության հայեցակարգի համատեքստում (2005)^[17]։ Ըստ դիսերնետի վերլուծության^[18], Կոլոկոլցևի դոկտորական ատենախոսությունը պարունակում է չորս ատենախոսությունների ընդգրկուն ոչ փաստագրված փոխառություններ^[19]։ Բացի այդ, Դիսնետ համայնքի փորձաքննությունները ցույց են տալիս փոխադարձ փոխառությունների առկայությունը Վ. Կոլոկոլցևի և Ռուսաստանի ԱԴԾՆ-ի նախկին ղեկավար Վիկտոր Իվանովի գիտական աշխատանքներում^[20]։

Վլադիմիր Կոլոկոլցևը ներկա է գտնվել Միասնական Ռուսաստան կուսակցության համագումարին, որը տեղի է ունեցել 2018 թվականի դեկտեմբերի 7-ին և 8-ին։ Ըստ Պավել Չիկովի, դա խախտում է դաշնային օրենքի 2011 թվականի փետրվարի 7-ի № 3-ԴՕ Ոստիկանության մասին, արգելելով ոստիկանության աշխատակցին մասնակցել քաղաքական կուսակցությունների գործունեությանը (7-րդ օրենքի 2-րդ  հոդվածի մաս)։ ВКонтакте սոցիալական ցանցում Ոստիկանության օմբուդսմեն հասարակական կազմակերպության ադմինիստրատոր Վլադիմիր Վորոնցովը, իսկ ավելի ուշ Իլյա Յաշինը^[21] դիմել են գլխավոր դատախազություն և նախագահի աշխատակազմ^[22][23][24]։ ՆԳ նախարարության պաշտոնական ներկայացուցիչ Իրինա Վոլկը հայտարարել է, որ Կոլոկոլցևը համագումարին ներկա է եղել որպես հյուր, և դա օրենսդրության խախտում չէ^[25]։ Միասնական Ռուսաստանի ղեկավար կազմի անդամ Իգոր Սելիվերսթովը հայտարարել է, որ Միասնական Ռուսաստան կուսակցության համագումարում Կոլոկոլցևի ներկայությունը չի նշանակում մասնակցել դրան և նախարարի անձնական գործն է^[26]։

Ընտանիք

Ամուսնացած է, ունի երկու զավակ։

• Կինը՝ Վերա Իվանովնա Կոլոկոլցևա։
• Որդին՝ Ալեքսանդր Վլադիմիրի Կոլոկոլցև (ծնված՝ 1983), գործարար, նախկին ոստիկան։ Հանդիսանում է գործընկեր մի շարք համատեղ ընկերություններում՝ անշարժ գույքի ոլորտում Գենադի Ստեփանյանի և նրա հարազատների (Ստինկոմ^[27], Ստրելա), ռեստորանային բիզնեսում և պարենամթերքի (Իլ ֆորնո և Բրինդե), ՏՏ տեխնոլոգիաներում (ՖԲ գրուպ)^[28]։
• Դուստրը՝ Եկատերինա Վլադիմիրևա Կոլոկոլցևա (ծնվ. 1988), ՄՄՀՊԻ շրջանավարտ, լրագրող^[29]։

Ծանոթագրություններ

1. Правительство РФ подало в отставку
2. Указ Президента Российской Федерации от 10.11.2015 г. № 554 «О присвоении специального звания Колокольцеву В. А.»
3. На углу у Патриарших. Актеры и роли
4. Назначение главой МВД Колокольцева воспринято с радостью: в отличие от Нургалиева, у него нет иллюзий насчет подчиненных
5. В УВД Орловской области назначен новый начальник // Пресс-служба УВД, 17 января 2007
6. Указ Президента Российской Федерации от 15.01.2007 г. № 33 «О начальнике Управления внутренних дел по Орловской области»
7. Баршев В., Передельский Д. и др. Город принял // Российская газета, № 4991 (167), 7 сентября 2009.
8. Указ Президента Российской Федерации от 08.04.2009 г. № 365 «О назначении на должность сотрудников органов внутренних дел Российской Федерации»
9. Указ Президента Российской Федерации от 07.09.2009 г. № 1013 «О начальнике Главного управления внутренних дел по г. Москве»
10. «Главе ГУВД Москвы Колокольцеву присвоено звание генерал-лейтенанта». ՌԻԱ Նովոստի. 2010 թ․ հունիսի 11. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ ապրիլի 10-ին. Վերցված է 2010 թ․ սեպտեմբերի 21-ին.
11. Указ Президента Российской Федерации от 24 марта 2011 г. № 350 «О присвоении специального звания высшего начальствующего состава сотрудникам органов внутренних дел Российской Федерации и назначении на должность сотрудников органов внутренних дел Российской Федерации»
12. «Ukraine-/Russia-related Designations and Identification Update; Syria Designations; Kingpin Act Designations; Issuance of Ukraine-/Russia-related General Licenses 12 and 13; Publication of New FAQs and Updated FAQ» (անգլերեն). www.treasury.gov. Վերցված է 2018 թ․ ապրիլի 9-ին.
13. «США расширили санкционный список в отношении России». ՌԻԱ Նովոստի. 2018 թ․ ապրիլի 6. Վերցված է 2018 թ․ ապրիլի 6-ին.
14. Наказание за «скверные поступки». «Кремлёвский список» превратился из «телефонного справочника» в реальный инструмент воздействия на российскую финансовую элиту
15. «Алексей Мельников: Колокольчик смертной казни | Партия ЯБЛОКО». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ ապրիլի 5-ին. Վերցված է 2013 թ․ մարտի 28-ին.
16. «Радио ЭХО Москвы :: Казнить нельзя помиловать / Комментарии». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ ապրիլի 20-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 6-ին.
17. Глава МВД представил Владимира Колокольцева личному составу // vesti.ru, 7 сентября 2009.
18. Публикация результатов экспертизы диссертации Владимира Колокольцева на сервере сообщества «Диссернет»
19. «Сплошные совпадения» генерала Колокольцева привели в Петербург // Фонтанка.ру
20. «Диссернет» уличил руководителей МВД и ФСКН в списывании друг у друга // РБК
21. Илья Яшин попросил Генпрокуратуру проверить участие главы МВД в съезде «Единой России»
22. TV Rain Inc (2018 թ․ դեկտեմբերի 9). «Глава МВД принял участие в съезде «Единой Россия» вопреки законодательному запрету». tvrain.ru. Վերցված է 2018 թ․ դեկտեմբերի 9-ին.
23. «Прокуратуру и АП попросят провести проверку из-за участия главы МВД Владимира Колокольцева в съезде 'ЕР'». Эхо Москвы. Վերցված է 2018 թ․ դեկտեմբերի 9-ին.
24. Павел Чиков указал на незаконное участие Колокольцева в съезде «Единой России» / «БИЗНЕС Online»
25. «Официальная информация». Министерство внутренних дел Российской Федерации. мвд.рф. 2018 թ․ դեկտեմբերի 9. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ դեկտեմբերի 10-ին. Վերցված է 2018 թ․ դեկտեմբերի 10-ին.
26. В МВД прокомментировали присутствие Колокольцева на съезде «Единой России» — РИА Новости, 09.12.18
27. ВЕДОМОСТИ — Сын министра внутренних дел оказался бизнесменом
28. «Ведомости» рассказали о бизнесе сына министра внутренних дел Колокольцева «Медиазона», 02.2016
29. «Как устроились дети чиновников. И что в этом неправильного». Meduza. 2017 թ․ մայիսի 30. Վերցված է 2017 թ․ մայիսի 30-ին.

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Վլադիմիր Կոլոկոլցև» հոդվածին։