From Wikipedia, the free encyclopedia
Ռուսաստանի Դաշնության Կենտրոնական բանկ (ռուս.՝ Центральный банк Российской Федерации) Ռուսաստանի Դաշնության կենտրոնական բանկն է, որը հիմնադրվել է 1860 թվականին`որպես Ռուսաստանի կայսրության պետական բանկ[1], որի գրասենյակը գտնվում է Մոսկվայի Նեգլինայա փողոցում։ Դրա գործառույթները նկարագրված են Ռուսաստանի սահմանադրության մեջ (հոդված 75) և հատուկ դաշնային օրենքում։
Ռուսաստանի կենտրոնական բանկ | |
---|---|
Տեսակ | Բանկ |
Երկիր | Ռուսաստան |
Հապավում | ЦБРФ |
Նախորդող | ԽՍՀՄ Պետական բանկ (1922-1991 թվականներին) |
Հիմնադրված | 1860 թվական |
Գլխադասային գրասենյակ | Մոսկվա, Ռուսաստան |
Տարածաշրջան | Ռուսաստան |
Գլխավոր քարտուղար | Էլվիրա Նաբիուլինա |
Նախագահ | Էլվիրա Նաբիուլինա |
Կայք | cbr.ru(ռուս.) |
Ռուսաստանի կայսրության պետական բանկ ստեղծելու որոշումը կայացրել է կայսր Պետրոս III-ը 1762 թվականի մայիսին[2], որը մոդելավորվել է Անգլիայի բանկի օրինակով և իրավունք կունենար թողարկել թղթադրամներ։ Սակայն 1762 թվականի հունիսի 28-ին տեղի ունեցած հեղաշրջման և ցարի սպանության պատճառով նախագիծը չիրականացավ։ 1768-ին բռնկված ռուս-թուրքական պատերազմի և պետական բյուջեի դեֆիցիտի ստիպեց Եկատիրինա Բ-ն, իր հերթին, անդրադարձավ թղթային փողեր թողարկելու գաղափարին և 1768 թվականին դեկտեմբերին նա ստեղծեց Պետական հանձնարարական բանկը, որը գոյություն ունեցավ մինչև 1818 թվականը և փոխարինվեց Պետական առևտրային բանկով, բայց Ռուսաստանում առաջին կենտրոնական բանկային մարմինը ստեղծվել է 1860 թվականի հունիսի 12-ին (նոր տոմարով՝ մայիսի 31-ին) որպես Ռուսաստանի կայսրության պետական բանկ (ԳոսԲանկ) (ռուս.՝ Государственный банк Российской Империи Империи) ), որը ձևավորվել է Պետական առևտրային բանկի հիմքի վրա Ալեքսանդր II կայսեր հրամանով։ Այս հրամանը վավերացրեց նաև բանկի կանոնադրությունը։ Ըստ կանոնադրության, դա պետական բանկ էր, որը նախատեսված էր առևտրի և արդյունաբերության կարճաժամկետ վարկերի համար։
1917 թվականի սկզբին բանկն ուներ տասնմեկ մասնաճյուղ, 133 մշտական և հինգ ժամանակավոր գրասենյակ և 42 գործակալություն։ 1917 թվականի նոյեմբերի 7-ին Ռուսաստանի Պետական բանկը կազմալուծվեց և փոխարինվեց Ժողովրդական բանկով, որը գոյություն ուներ մինչև Սովետական Պետական բանկի հիմնադրումը։
Ռուսաստանի Դաշնության Կենտրոնական բանկը ստեղծվել է 1990 թվականի հուլիսի 13-ին ԽՍՀՄ Պետական բանկի Ռուսաստանի Պետական բանկի վերափոխման արդյունքում։ Դա հաշվետու էր ՌԽՖՍՀ Գերագույն Խորհրդին։ 1990 թվականի դեկտեմբերի 2-ին ՌԽՖՍՀ Գերագույն խորհուրդը ընդունեց «Ռուսաստանի Դաշնության Կենտրոնական բանկի մասին» օրենքը, համաձայն որի՝ Ռուսաստանի կենտրոնական բանկը դարձել է իրավաբանական անձ, ՌԽՖՍՀ-ի հիմնական բանկը և պատասխանատու էր ՌԽՖՍՀ Գերագույն Խորհրդի առաջ։ 1991 թվականի հունիսին կանոնադրությունն ընդունվեց Ռուսաստանի կենտրոնական բանկի կողմից։ 1991 թվականի դեկտեմբերի 20-ին ԽՍՀՄ Պետական բանկը վերացվեց, և ՌԽՖՍՀ-ում նրա բոլոր պարտավորությունները և գույքը փոխանցվեցին Ռուսաստանի Դաշնության Կենտրոնական բանկին։ 1992 թվականից Ռուսաստանիկենտրոնական բանկը սկսել է գնել եւ վաճառել օտարերկրյա տարադրամներ ստեղծվելով արտարժույթի շուկա, հաստատել և հրապարակել օտարերկրյա տարադրամների պաշտոնական փոխարժեքները ռուբլու նկատմամբ։
Սահմանադրության համաձայն՝ այն անկախ սուբյեկտ է, որի հիմնական պատասխանատվությունն է պաշտպանելու ազգային արժույթի՝ ռուբլու, կայունությունը[3]։
Մինչև 2013 թվականի սեպտեմբերի 1-ը այն Ռուսաստանի բանկային արդյունաբերության հիմնական կարգավորողն էր, որը պատասխանատու էր բանկային լիցենզիաների, բանկային գործառնությունների կանոնների և հաշվապահական հաշվառման ստանդարտների համար, որը ծառայում էր որպես վարկային կազմակերպությունների վերջին միջոցների վարկատու։ Նշված ամսաթվից հետո ՌԴԿԲ-ի գործառույթներն ու լիազորությունները զգալիորեն ընդլայնվեցին, և կենտրոնական բանկը ստացավ Ռուսաստանի բոլոր ֆինանսական շուկաների մեգա կարգավորողի կարգավիճակ[4]։
Այն ունի բացառիկ իրավունք՝ ռուբլու թղթադրամների և մետաղադրամների հատել մոսկովյան, սանկտպետերբուրգյան և Գոզնակի դրամահատարաններում։ Կենտրոնական բանկը թողարկում է թանկարժեք եւ ոչ թանկարժեք մետաղներից պատրաստված հուշադրամներ[5]։
Ռուսաստանի օրենսդրության համաձայն՝ բանկի շահույթի կեսը պետք է ուղղվի կառավարության դաշնային բյուջեին։ Ռուսաստանի Կենտրոնական բանկը Միջազգային հաշվարկների բանկի անդամ է[6]։
Ռուսաստանի կենտրոնական բանկը 57,58% բաժնետոմս ունի երկրի առաջատար առևտրային բանկում՝ Սբերբանկում։ Ռուսաստանի կենտրոնական բանկն ունի նաև 100% բաժնեմաս Ռուսաստանի ազգային վերաապահովագրական ընկերությունում (RNRC), որը խոշորագույն ազգային վերաապահովագրական ընկերությունը։ RNRC-ը հիմնադրվել է արտերկրում վերաապահովագրության հետ կապված հնարավոր խնդիրների կանխարգելման համար Ուկրաինայի ճգնաժամի միջազգային պատժամիջոցների ընթացքում խոշոր ռիսկերի ներքո[7]։
2017 թվականին Ռուսաստանի կենտրոնական բանկի և «Յանդեքս» որոնողական համակարգի համատեղ հակակեղծարարական նախագծի շրջանակներում հայտնվեց հատուկ ստուգիչ նշան որոնման արդյունքների մեջ սպառողին տեղեկացնելով, որ կայքը իսկապես պատկանում է օրինականորեն գրանցված մի ընկերության, որը լիցենզավորված է Ռուսաստանի կենտրոնական բանկի կողմից[8][9]։
Կառավարիչները նշանակվում էին Ռուսաստանի կայսեր կողմից։
№ | Անունը (կառավարիչ) | Պատկեր | Կառավարման ժամանակ | Նշանակել է | |
---|---|---|---|---|---|
Սկսվել է | Ավարտվել է | ||||
1 | Ալեքսանդր վոն Ստեյգլից | 1860 թվականի հունիսի 10-ից | 1866 թվական | Ալեքսանդր II | |
2 | Եվգենիյ Լամենսկիյ | 1866 թվականից | 1881 թվական | ||
3 | Ալեքսեյ Ցիսմեն | 1881 թվականից | 1889 թվական | Ալեքսանդր III | |
4 | Յուլիյ Ժուկովսկիյ | 1889 թվականից | 1894 թվական | ||
5 | Էդուարդ Պլեսկե | 1894 թվականից | 1903 թվական | Նիկոլայ II | |
6 | Սերգեյ Տիմաշև | 1903 թվականից | 1909 թվական | ||
7 | Ալեքսեյ Կոնշին | 1909 թվականից | 1914 թվական | ||
8 | Իվան Շիպով | 1914 թվականից | 1917 թվական |
Նախագահը նշանակվում էր Խորհրդային Միության Ժողկոմխորհի նախագահի կողմից։
№ | Անուն (նախագահ) | Պատկեր | Կառավարման ժամանակ | Appointed by | |
---|---|---|---|---|---|
Սկսվել է | Ավարտվել է | ||||
1 | Արոն Շեյման[10] | 1921 թվականից | 1924 թվական | Վլադիմիր Լենին | |
2 | Նիկոլայ Տումանով | 1924 թվականի մարտի 5-ից | 1926 թվականի հունվարի 16 | Ալեքսեյ Ռիկով | |
3 | Գեորգի Պյատակով | 1929 թվականի ապրիլի 19 | 1930 թվականի հոկտեմբերի 18 | ||
4 | Մոյսեյ Կալմանովիչ | 1930 թվականի հոկտեմբերի 18-ից | 1934 թվականի ապրիլի 4 | Վյաչեսլավ Մոլոտով | |
5 | Լև Մարյասին | 1934 թվականի ապրիլի 4-ից | 1936 թվականի հուլիսի 14 | ||
6 | Սողոմոն Կրուգլիկով | 1936 թվականի հուլիսի 14-ից | 1937 թվականի սեպտեմբերի 15 | ||
7 | Ալեքսեյ Գրիչմանով | 1937 թվականի սեպտեմբերի 15-ից | 1938 թվականի հուլիսի 16 | ||
8 | Նիկոլայ Բուլգանին | 1938 թվականի հոկտոմբերի 2-ից | 1940 թվականի ապրիլի 17 | ||
9 | Նիկոլայ Սոկոլով | 1940 թվականի ապրիլի 17-ից | 1940 թվականի հոկտեմբերի 12 | ||
10 | Նիկոլայ Բուլգանին | 1940 թվականի հոկտեմբերի 12-ից | 1945 թվականի մայիսի 23 | Իոսիֆ Ստալին | |
11 | Յակով Գոլև | 1945 թվականի մայիսի 23-ից | 1948 թվականի մարտի 23 | ||
12 | Վասիլի Պոպով | 1948 թվականի մարտի 23-ից | 1958 թվականի մարտի 31 | Գեորգի Մալենկով կամ Նիկոլայ Բուլգանին | |
13 | Նիկոլայ Բուլգանին | 1958 թվականի մարտի 31-ից | 1958 թվականի օգոստոսի 15 | Նիկիտա Խրուշչով | |
14 | Ալեքսանդր Կորովուշկին | 1958 թվականի օգոստոսի 15-ից | 1963 թվականի օգոստոսի 14 | ||
15 | Ալեքսեյ Պոսկոնով | 1963 թվականից | 1969 թվական | Ալեքսեյ Կոսինգին | |
16 | Մեֆոդիյ Սվեշնիկով | 1969 թվականից | 1976 թվական | ||
17 | Վլադիմիր Ալխիմով | 1976 թվականի հոկտեմբերի 11-ից | 1986 թվականի հունվարի 10 | Նիկոլայ Տիխոնով | |
18 | Վիկտոր Դեմենցև | 1986 թվականի հունվարի 10-ից | 1987 թվականի օգոստոսի 22 | Նիկոլայ Ռիժկով | |
19 | Նիկոլայ Գարետովսկի | 1987 թվականի օգոստոսի 22-ից | 1989 թվականի հունիսի 7 | ||
20 | Վիկտոր Գերաշչենկո | 1989 թվականի հունիսի 7-ից | 1991 թվականի օգոստոսի 26 | Վալենտին Պավլով | |
21 | Անդրեյ Զվերև | 1991 թվականի օգոստոսի 26-ից | 1991 թվականի դեկտեմբերի 20 | Իվան Սիլայև |
Ռուսաստանի Կենտրոնական բանկի նախագահ
| |
---|---|
Նշանակող | Ռուսաստանի նախագահ |
Առաջին պաշտոնավար | Ալեքսանդր վոն Ստեյգիլց |
Կայք | Bios |
Կենտրոնական բանկի տնօրենների խորհրդի նախագահը Ռուսաստանի Դաշնության կենտրոնական բանկային համակարգի ղեկավարն է։ Նախագահն ընտրվում է Ռուսաստանի նախագահի կողմից և նշանակվում է չորս տարի ժամկետով։ Նախագահը կարող է նշանակվել մի քանի անընդմեջ ժամկետներով (Սերգեյ Իգնատևը Կենտրոնական բանկի կառավարիչ էր 11 տարի, և նա նշանակվեց երեք անգամ․ հետխորհրդային Ռուսաստանում ամենաերկար ժամկետով պաշտոնավարանն է)։
№ | Անուն | Պատկեր | Պաշտոնավարման ժամկետը | Նշանակել է | |
---|---|---|---|---|---|
Ժամկետի սկիզբը | Ժամկետի ավարտ | ||||
1 | Գեորգի Մատյուխին | 1990 թվականի դեկտեմբերի 25 | 1992 թվականի մայիսի 16 | Բորիս Ելցին | |
2 | Վիկտոր Գերաշչենկո | 1992 թվականի հուլիսի 17 | 1994 թվականի հոկտեմբերի 18 | ||
3 | Տատյանա Պարամոնովա | 1994 թվականի հոկտեմբերի 19 | 1995 թվականի նոյեմբերի 08 | ||
4 | Ալեքսանդր Խանդրուև | 1995 թվականի նոյեմբերի 8 | 1995 թվականի նոյեմբերի 22 | ||
5 | Սերգեյ Դուբինին | 1995 թվականի նոյեմբերի 22 | 1998 թվականի սեպտեմբերի 11 | ||
6 | Վիկտոր Գերաշչենկո | 1998 թվականի սեպտեմբերի 11 | 2002 թվականի մարտի 20 | ||
7 | Սերգեյ Իգնատև | 2002 թվականի մարտի 21 | 2013 թվականի հունիսի 23 | Վլադիմիր Պուտին | |
9 | Էլվիրա Նաբիուլինա | 2013 թվականի հունիսի 24 | առ այսօր |
Ռուսաստանի Կենտրոնական բանկը անմիջական մասնակցային հետաքրքրություններ ունի մի շարք ռուսաստանյան ընկերություններում.
Բացի այդ, Ռուսաստանի կենտրոնական բանկը ավելի վաղ հետաքրքրություններ էր առաջացնում Ռուսաստանի մի շարք այլ կազմակերպություններում։ Մասնավորապես, ԳոսԲանկի (ԽՍՀՄ պետական բանկի) լուծարումից հետո ԿԲ-ն շահավետորեն ձեռք բերեց ամբողջական կամ վերահսկիչ շահեր հինգ այսպես կոչված «Ռուսաստանի արտաքին բանկեր»-ում (մինչև 1991 թվականը `« Խորհրդային արտաքին բանկեր »).
Նրանք բոլորն էլ ԽՍՀՄ Վնեշեկոնոմբանկի համակարգի անդամներ էին և 1992-ին Ռուսաստանի Գերագույն Խորհրդի Նախագահության որոշմամբ փոխանցվեցին ԿԲ-ին։ Որպես վարկային հաստատություններին ֆինանսական աջակցության մաս Ռուսաստանի կենտրոնական բանկը դրանցում ներդրումներ է կատարում բանկային հատվածի համախմբման հիմնադրամի միջոցով և ձեռք է բերում (ժամանակավոր և անուղղակի հիմունքներով) բաժնետոմսեր այդ բանկերի սեփական կապիտալում։ Այս տեսակի առաջին նախագիծը Otkritie FC Bank-ն էր 2017-ի ամռանը։
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.