Մասնակից:Sona Nikolyan/Ավազարկղ2
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ազատ ոճի պարը 20-րդ դարի պարային ոճ է, որը նախորդել է ժամանակակից պարին[1][2]: Ապստամբելով դասական բալետի խիստ սահմանափակումների դեմ՝ Լուա Ֆյուլերը, Այսեդորա Դունկանը և Սրուրբ Ռութ Դենիսը (թատրոնում իրենց կատարած աշխատանքի շնորհիվ) մշակեցին ազատ ոճի պարի սեփական ոճերը և իրենց բեմադրությամբ և ուսուցմամբ դրեցին ամերիկյան ժամանակակից պարի հիմքերը: Եվրոպայում Ռուդոլֆ Լաբանը, Էմիլ Ժակ-Դալկրոզը և Ֆրանսուա Դելսարտը մշակեցին մարդկային շարժման իրենց սեփական տեսությունները և ուսուցման մեթոդները, որոնք հանգեցրին եվրոպական ժամանակակից և էքսպրեսիոնիստական պարի զարգացմանը:
Ազատ ոճի պարը տարածված էր Կենտրոնական և Արևելյան Եվրոպայում, որտեղ ստեղծվեցին ազգային դպրոցներ, ինչպիսիք են Երաժշտական պարային դպրոցը (School of Musical Movement) (Հեպտաչոր)՝ Ռուսաստանում և Նվագախմբի դպրոցը (Orkesztika School)՝ Հունգարիայում[3][4]:
Ջոշ Օուինգսը մեծ ներդրում կատարեց Հյուսիսային Ամերիկայում ազատ պարի ոճի համար: Նրա ոճին հատուկ էր մարմնի արագ շարժումների շուրջ պտույտներ՝ զուգորդված դեմքի կրքոտ արտահայտություններով:
Այս մարզաձևի մեկ այլ նախաձեռնող Էնդրյու Սառան էր: Նա ստեղծեց «թռչող չինացի» շարժումը, որը ասիացի տղամարդկանց համար առանձին աղանդ բերեց ազատ ոճի պարի անկաշկանդ շարժման համար: