From Wikipedia, the free encyclopedia
Հեպարին-հարուցված թրոմբոցիտոպենիա (ՀՀԹ), թրոմբոցիտոպենիայի տեսակ, որը հարուցվում է հեպարինի կիրառումից, ինչը լայնորեն կիրառվում է կլինիկական պրատիկայում՝ թրոմբոզի կանխարգելման և բուժման նպատակով։
Հեպարին հարուցված թրոմբոցիտոպենիա heparin-induced thrombocytopenia | |
---|---|
Թրոմբոցիտի գործոն 4–ի սխեմատիկ պատկերում, որի՝ հեպարինի հետ կապի արդյունքում դիտվում է իմուն պատասխան ՀՀԹ–ի տեսքով | |
Տեսակ | հիվանդության կարգ |
Բժշկական մասնագիտություն | արյունաբանություն |
ՀՄԴ-9 | 289.84 |
ՀՄԴ-10 | D69.5 |
Heparin-induced thrombocytopenia Վիքիպահեստում |
Պատմության մեջ հեպարինի կիրառման ժամանակ առաջացող թրոմբոզ նկարագրվել է 1957 թվականին վիրաբույժներ Վեյսմանի (Weismann) և Տոբինի (Tobin) կողմից[1][2]։ 1969 թվականին Նատելսոնը (Natelson)–ը հայտնեց այդ երևույթի ժամանակ դիտվող թրոմբոցիտոպենիայի մասին[3], իսկ մինչ այդ արյան մեջ թրոմբոցիտների մակարդակը ռուտին կերպով չէր որոշվում[1]։ 1973 թվականին Դ․ Սիլվերը (Donald Silver) և համահեղինակները հաստատեցին թրոմբոցիտոպենիան որպես ՀՀԹ–ի օղակ և առաջարկեցին հնարավոր իմունային ծագման վարկածը[4]։
Գրականության մեջ նկարագրված են 2 տեսակի ՀՀԹ, որոնք միմյանցից տարբերվում են ախտածագմամբ, կլինիկական դրսևորումներով և բուժման մոտեցմամբ։ Ընդհանուր բժշկական պրակտիկայում ՀՀԹ տերմինը ենթադրում է տիպ 2 ՀՀԹ–ն։
Հեպարին–հարուցված թրոմբոցիտոպենիան հանդիսանում է բավականին հազվադեպ հանդիպող բարդություն և նրա հանդիպման հաճախությունը կախված է ներմուծվող հեպարինի մոլեկուլային զանգվածից[5][6][7]։ Հանդիպման հավանականությունը 5%–ից ցածր է ընդհանուր հիվանդների թվից, որոնք ստացել են ոչ ֆրակցիան հեպարին (ՈՖՀ)[8], հիմանկանույմ հիւվանդեր, որոնք ունեցել են սիրտ–անոթային կամ հենաշարժիչ համակաչգի հետ կապված վիրահատություններ[9][10]։ Առավել հազվադեպ ՀՀԹ–ն հանդիպում է ցածրամոլեկուլյար հեպարինի կիրառման դեպքում (ՑՄՀ)[7][11][12]։
Առաջին տիպ ՀՀԹ–ի դեպքում տեղի է ունենում ուղակի (ոչ իմուն) փոխազդեցություն ՈՖՀ–ի և թրոմբոցիտի թաղանթի միջև, ինչը հետագայում առաջացնում է թրոմբոցիտների ակտիվացում և ագրեգացիա, հետագա թմբոցիտոպենիայի զարգացմամբ[13]։ Ոչ իմուն բնույթով պայմանավորված, կլինիկական դրսևորումները սկսվում են արտահայտվել բուժման 1-3 օրերի ընթացքում, բնութագրվելով թրոմբոցիտների մակարդակի մեկուսացված նվազմամբ ոչ ավելի քան 100 x 109/լ։ ՈՖՀ–ով բուժման ընդհատման ժամանակ թրոմբոցիտների մակարդակն ինքնուրույն վերականգնվում է 2-4 շաբաթվա ընթացքում և չի պահանջում այլ հավելյալ բուժական միջոցառումներ[14]։
Տիպ 2 հեպարին–հարուցված թրոմբոցիտոպենիան հանդիսանում է հազվադեպ հանդիպող իմուն–միջնորդավորված ռեակցիա, որն առաջանում է հեպարինով բուժման առաջնային կիրառումից հետո 4–15 օրերի ընթացքում, բնութագրվելով սպեցիֆիկ հակամարմինների առաջացմամբ, թրոմբոցիտների մակարդակի անկմամբ 100 x 109/լ–ից ցածր և պարադոքսալ թրոմբոզներով[9][13][14]։
ՀՀԹ 1 և 2 տիպերի համեմատական բնութագիր.
Տեսակ | ՀՀԹ 1 տիպ | ՀՀԹ 2 տիպ |
---|---|---|
Մեխանիզմ | Ոչ իմուն | Իմուն |
Թրոմբոցիտների մակարդակ | ≥100 x 109/լ/ ≥50% նախնական քանակի համեմատ | ≤100 x 109/լ/ ≤50% նախնական քանակի համեմատ |
Դրսևորում | Առաջին 4 օրում | 5–14 օր հետո |
Թրոմբոզներ | Հազվադեպ | Հաճախ |
Բուժում | Բուժման ընդհատում | Այլ հակամակարդիչների կիրառում |
Ախտածագման որոշիչ օղակը հանդիսանում է IgG դասին պատկանող սպեցիֆիկ հակամարմինների անբացատրելի սինթեզը (զգալի հազվադեպ IgA և IgM դասի)՝ հեպարին/թրոմբոցիտար գործոն 4–ի նկատմամբ (հեպարինով ակտիվացված թրոմբոցիտների α–հատիկների կողմից արտազատվող)։ Արյան պլազմայում սպեցիֆիկ IgG հակամարմիններն առաջանում են բուժման 4-10 օրերի ընթացքում, ինչը համընկնում է կլինիկական դրսևորումների առաջացման հետ։ Սակայն, այն անհատների շրջանում, ովքեր վերջին 100 օրերի ընթացքում կիրառել են ՈՖՀ, առաջին կլինիկական դրսևորումների առաջացումը կրճատվում է մինչև 24 ժամ՝ շնջանառող հակամարմինների հնարավոր պատճառով (տևողությունը միջնագիծ 50-85 օր)[15][16]։ Հեպարին/թրոմբոցիտար գործոն 4–ի կոմպլեքսի նկատմամբ սինթեզված հակամարմիններն առկա են տիպ 2 ՀՀԹ ունեցող գրեթե բոլոր անհատների շրջանում, սակայն, անհրաժեշտ է նշել այն փաստը, որ հակամարմինների ≈70% այն անհատների մոտ է, որքեր միացվել են արյան արյան շրջանառության սարքին։ Հետագայում տեղի է ունենում IgG, թրոմբոցիտար գործոն 4–ի, հեպարինի փոխազդեցություն՝ իմուն կոմպլեքսի ձևավորմամբ, որն ունակ է թրոմբոցիտների մակերեսին ադսորբցիայի։ Տեղի է ունենում թրոմբոցիտների ակտիվացում (IgG–ի Fc հատվածը կապվում է թրոմբոցիտների Fc ընկալիչների հետ)՝ հետագա քայքայմամբ և արյան մեջ վազոակտիվ (սերոտոնին, հիստամին, ադենոզին երկֆոսֆատ), պրոկոագուլյանտ նյութերի ձերբազատմամբ, որոնք բարձրացնում են թրոմբինի մակարդակը։ Բացի դրանից, իմուն կոպլեքսներն ունակ են ակտիվացնել/վնասել էնդոթելի բջիջները, որի հետևանքով տեղի է ունենում հյուսվածքային թրոմբոպլաստինի սինթեզ, ինչն իր հերթին բարձրացնում է թրոմբինի սիթեզը և թրոմբոէմբոլիկ բարդությունների ռիսկը[17][18]։
Հեպարինի և թրոմբոցիտար գործոն 4–ի փոպազդեցության հիմնական գործոններն են հանդիսանում հեպարինին մոլեկուլի երկարությունը և լիցքը, այդ պատճառով այսպիսի ռեակցիայի առաջացման հավանականությունը ակնհայտորեն քիչ է ցածրամոլեկուլյար հեպարինի (ՑՄՀ) կիրառման դեպքում[17]։
Բացի այդ, ՀՀԹ առաջացման ռիսկը մնում է բարձր հեպարինով բուժումը լիարժեք ընդհատելուց հետո[15][19]
ՀՀԹ | |
---|---|
տեսակ | հիվանդության կարգ |
Ծանոթագրություններ | |
Heparin-induced thrombocytopenia Վիքիպահեստում |
Կլինիկական նշաններն առաջանում են 5-14 օրը կամ ավելի շուտ, եթե առկա է հեպարինի ինֆուզիայի 100–օրյա անամնեզ, ինչը համապատասխանում է հակամարմինների անհրաժեշտ քանակի սինթեզին։ ՀՀԹ–ի հաճախ առաջին և բավական անսպասելի դրսևորումն է հանդիսանում խորանիստ երակների թրոմբոզը, արն ասոցացված է թրոմբոցիտների նախնական մակարդակի համեմատ 50%–ով կրճատման հետ[8][20]։ Սակայն, նկարագրված են թրոմբոցիտների նորմալ մակարդակի դեպքում առաջացած թրոմբոզի դեպքեր։ Այսպիսով, չկան թրոմբոցիտների մակարդակի իջեցման և թրոմբոզի միջս հստակ կապի առկայություն։ Չնայած երակային համակարգի առավել վնասման (առավել հաճախ՝ ստորին վերջույթի խորանսիտ երակներ, թրոմբոէմբոլիաներ, կենտրոնական սինուսի թրոմբոզներ)[21], հանդիպում են նաև զարկերակային թրոմբոզներ, որոնք դրսևորում են ստորին վերջույթի իշեմիկ ախտահարմամբ, ուղեղի արյան շրջանառության խանգարմամբ և սրտամկանի ինֆարկտով։
ՀՀԹ–ի հազվադեպ հանդիպող բարդություններից են՝
Ախտորոշումը կարող է դրվել հիմնվելով կլինիկական դրսևորումների վրա, օգտվելով բալային համակարգից, իսկ լաբորատոր հետազոտության տվյալները կարող են ծառայել որպես հավելյալ ցուցանիշներ, քանի որ ունեն ցածր սպեցիֆիկություն, բացի այդ անհրաժեշտ է բացառել կլինիկական դրսևորումենրի այլ հնարավոր պատճառները[21]։
ՀՀԹ տիպ 2–ի բալային համակարգ
Նշաններ | 2 բալ | 1 բալ | 0 բալ |
---|---|---|---|
Թրոմբոցիտոպենիա | Թրոմբոցիտների անկում 50% կամ Թր≥20,000 | Թրոմբոցիտների անկում 30-50% կամ Թր≥10,000 | Թրոմբոցիտների անկում 30%–ցի քիչ կամ Թր≤10,000 |
Դրսևորման ժամանակ | 5-10 օր կամ 1 օրում (վերջին 30 օրում հեպարինի ինֆուզիայի անմանեզ) | ≥10 օրից կամ ≥1 օրից (վերջին 30 օրում հեպարինի ինֆուզիայի անմանեզ) | ≤4 оրից պակաս առանց հեպարինի ինֆուզիայի |
Թրոմբոզ և այլ բարդություններ | Հաստատված թրոմբոզ, մաշկի մեռուկ կամ
համակարգային ռեակցիա հեպարինի միանվագ ներակումից հետո | Թրոմբոզ | Հաստատված թրոմբոզի նշանների բացակայություն |
Թրոմբոցիտոպենիայի այլ պատճռաներ | Չկա | Հնարավոր է | Առկա է |
6-8 բալ՝ բվարձր ռիսկ, 4-5 բալ՝ միջին ռիսկ, 3 բալից քիչ՝ ցածր ռիսկ
Հակամարմինների առկայությունը հանդիսանում է ախտորոշման հիմնավորման կարևոր, բայց որ բավարար չափանիշ, ընդհակառակը՝ հակամարմինների բավակայությունը հանդիսանում ՀՀԹ—ի բացակայության բացարձակ նշան[9]։
Չնայած հիվանդության 50–ամյա պատմությանը և ֆարմակոլոգիայի բուռն զարգացմանը, այսօր ՀՀԹ–ի բուժման համընդհանուր ընդունված ուղեցույց չկա, որը հիմված կլինի բազմակենտրոն հետազոտությունների վրա։ Սակայն ստեղծված է ալգորիթմ, որը թույլ է տալիս անցկացնել տարբեր աստիճանի էֆեկտիվության ունեցող բուական միջոցառումներ։
Ալտորնատիվ հակամակարդիչները հանդիսանում են տիպ 2 ՀՀԹ–յի միակ արմատական բուժման մեթոդ։ Դեղորայքի ընտրությունը կախված ե բազմաթիվ ցուցանիշներից, ինչպիսիք են երիկամային կամ լյարդային անբավարարությունը, դեղամիջոցի կիսատրոհման պարբերությունը, լաբորատորիայի տեխնիկական հագեցվածությունը և այլն։ Հնարավոր տարբերակներից են թրոմբինի ուղակի ընկճողների, Х գործոնի ընկճողների կիրառումը։
Արգատրոբանի մոլեկուլային կառուցվածք | |
---|---|
տեսակ | հիվանդության կարգ |
Ծանոթագրություններ | |
Heparin-induced thrombocytopenia Վիքիպահեստում |
Բուժման տևողությունը հստակեցված չէ, սակայն, հաշվի առնելով թրոմբոզի առաջացման վտանգը բուժումը սկսելուց 6 շաբաթվա ընթացքում և հետո, հարկ է աստիճանաբար անցում կատարել վարֆարինի, բայց ոչ ավելի շուտ, քան թրոմբոցիտների մակարդակի վերականգնումը[61]։
Կապված ՀՀԹ–ի հետվիրահատակն բարձր ռիսկի հետ, անհրաժեշտ է ստուգել թրոմբոցիտների մակարդակն ամեն օր, այդ պատճառով մեկուսացված հետվիրահատական թրոմբոցիտոպենիան, որը տևում է 5 օր և ավելի, պահանջում է ՀՀԹ–ի պարտադիր բացառում[62]։
Անամնեզում ՀՀԹ–ի առկայության և սրտի վրա պլանային վիրահատության ցուցման դեպքում անհրաժեշտ է որևէ կիրառելի իմունոլոգիական մեթոդի միջոցով համոզվել, որ սպեցիֆիկ հակամարմինները բացակայում են։ Դրական իմունոլոգիական ռեակցիայի դեպքում վիրահատությունը պետք է հետաձգտվի 2 շաբաթով մինչ կրկնակի իմունոլոգիակն հետազոտություն։ Հակամարմինների բացակայության դեպքում ընտրության դեղամիջոց է հանդիսանում ՈՖՀ–ի և տիրոֆիբանի շարքին պատկանող հակաագրեգանտի զուգակցված կիրառումը[63]։
Բացի դրանից, ցանակալի է ինչպես նախավիրահատական, այնպես էլ հետվիրահատական շրջանում բացառել հեպարինի ցանկացած ներգործությունը, անհրաժեշտության դեպքում փոխարինելով արգատրոբանով, լեպիրուդինով, բիվալիրուդինով[45]։
Սրտի վրա անհետաձգելի վիրահատության, ԱԿՇ–ի կամ ինվազիվ միջամտական ցուցումների դեպքում, այն անձանց մոտ, ովքեր անամնեզում նշում են ՀՀԹ վերջին 100 օրվա ընթացքում կամ ունեն ակտիվ ՀՀԹ, ընտրության դեղորայքներ են հանդիսանում։ բիվալիրուդին՝ արյան արհեստական շնջանառության սարքին միացնելու դեպքում և լեպիրուդին՝ առանց վերջինիս[64]։
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.