Ինքնագիտակցում
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ինքնագիտակցում, ինքնության փիլիսոփայության մեջ սեփական անձի կամ անհատականության փորձն է[1]: Այն չպետք է շփոթել գիտակցության հետ՝ որակական իմաստով: Եթե գիտակցությունը մարդու մարմնի և շրջակա միջավայրի մասին իրազեկ լինելն է, ապա ինքնագիտակցումը այդ գիտակցության (ինքնա)ճանաչումն է[2]: Ինքնագիտակցումն այն է, թե ինչպես է անհատը զգում և հասկանում իր բնավորությունը, զգացմունքները, շարժառիթները, ցանկությունները, պահանջմունքները:
Անհատի` որպես մշակույթի և առհասարակ կյանքի սուբյեկտի կյանքի ուղու վրա աստիճանաբար նկատվում է մարդու գիտակցության և ինքնագիտակցության դիալեկտիկական կապի գիտակցում և տիրապետում, ինչը կարևոր պայման է կյանքի ռազմավարության մշակման և սահմանման համար: