Անդրեյ Դմիտրիի Սախարով (ռուս.՝ Андрей Дмитриевич Сахаров, մայիսի 21, 1921(1921-05-21)[1][2][3][…], Մոսկվա, Խորհրդային Ռուսաստան[1] - դեկտեմբերի 14, 1989(1989-12-14)[2][3][4][…], Մոսկվա, ԽՍՀՄ[5]), ԽՍՀՄ ֆիզիկոս, իրավապաշտպան, ԽՍՀՄ ԳԱ ակադեմիկոս և քաղաքական գործիչ, այլախոհ, խորհրդային ջրածնային ռումբի համահեղինակ, ԽՍՀՄ իրավապաշտպան շարժման առաջնորդներից մեկը, 1975 թվականի խաղաղության Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր[16], խորհրդային քաղբանտարկյալ (1980-1986)[17], ԽՍՀՄ ժողովրդական պատգամավոր (1989)։
Արագ փաստեր Անդրեյ ՍախարովАндрей Сахаров, Ծնվել է ...
Անդրեյ Սախարով Андрей Сахаров |
---|
|
Ծնվել է | մայիսի 21, 1921(1921-05-21)[1][2][3][…] Մոսկվա, Խորհրդային Ռուսաստան[1] |
---|
Մահացել է | դեկտեմբերի 14, 1989(1989-12-14)[2][3][4][…] (68 տարեկան) Մոսկվա, ԽՍՀՄ[5] բնական մահով |
---|
Գերեզման | Վոստրյակովոե գերեզմանատուն |
---|
Քաղաքացիություն | ԽՍՀՄ և Խորհրդային Ռուսաստան |
---|
Ազգություն | ռուս |
---|
Դավանանք | աթեիզմ |
---|
Մասնագիտություն | ֆիզիկոս, իրավապաշտպան և միջուկային ֆիզիկոս |
---|
Հաստատություն(ներ) | Պ․ Ն․ Լեբեդևի անվան ֆիզիկայի ինստիտուտ, Պ․ Ն․ Լեբեդևի անվան ֆիզիկայի ինստիտուտ և Պ․ Ն․ Լեբեդևի անվան ֆիզիկայի ինստիտուտ |
---|
Գործունեության ոլորտ | ֆիզիկա[5] |
---|
Պաշտոն(ներ) | ԽՍՀՄ ժողովրդական դեպուտատ |
---|
Անդամակցություն | ԱՄՆ-ի Գիտությունների ազգային ակադեմիա[6], Ռուսաստանի գիտությունների ակադեմիա, ԽՍՀՄ գիտությունների ակադեմիա, Ֆրանսիական գիտությունների ակադեմիա, Արվեստների և գիտությունների ամերիկյան ակադեմիա և Ամերիկական փիլիսոփայական ընկերություն[6] |
---|
Ալմա մատեր | ՄՊՀ ֆիզիկայի ֆակուլտետ (1942) |
---|
Կոչում | ԽՍՀՄ ԳԱ ակադեմիկոս և ԽՍՀՄ ԳԱ անդամ |
---|
Գիտական աստիճան | ֆիզիկամաթեմատիկական գիտությունների դոկտոր |
---|
Տիրապետում է լեզուներին | ռուսերեն[2][5][7] |
---|
Գիտական ղեկավար | Իգոր Տամմ[8] |
---|
Հայտնի աշակերտներ | Վլադիմիր Լեվեդև |
---|
Ազդվել է | Միխայիլ Գորբաչով |
---|
Պարգևներ | |
---|
Ամուսին(ներ) | Ելենա Բոներ |
---|
Հայր | Դմիտրի Սախարով |
---|
Մայր | Եկատերինա Սախարովա |
---|
Կայք | sakharov.space |
---|
Andrei Sakharov Վիքիպահեստում |
Փակել
1986 թվականին Միխայիլ Գորբաչովը Սախարովին ազատեց աքսորից և թույլ տվեց վերադառնալ Մոսկվա, որը աշխարհում գնահատվեց որպես այլախոհության դեմ պայքարի ավարտի սկիզբ ԽՍՀՄ-ում։