carácter

Substantivo masculino

1. Sinal ou marca que se imprime, pinta ou esculpe nalgo
   • Exemplo: Na escultura apreciébanse os carácteres do escultor
     

.

1. Signo de escritura ou de imprenta.
   • Exemplo: No códice destacaban os carácteres das iniciais góticas
     

.

1. Estilo ou forma dos signos da escritura ou dos tipos de imprenta.
   • Exemplo: Carácter redondo. Caracteres itálicos
     

.

1. Marca ou ferro coa que os animais dun rabaño se distinguen dos doutro.
   • Exemplo: Nos montes comunais os cabalos e as vacas levan o carácter do dono
     

.

1. Conxunto de calidades ou circunstancias propias duna cousa, dunha persoa ou dunha colectividade, que as distingue, polo seu modo de ser ou de obrar, das demais.
   • Exemplo: O carácter dos galegos. O carácter insufrible da avó
     

.

1. Condición dada a alguén ou a algo pola dignidade que sustenta ou a función que desempeña.
   • Exemplo: O carácter do xuíz. O carácater do noso pai. Medidas de carácter transitorio
     

.

1. (Relixión) Sinal espiritual que queda nunha persoa como efecto dun coñecemento ou experiencia importantes, como, na relixión católica, a deixada polos sacramentos do bautismo, confirmación e orde.
   • Exemplo: O sacramento da orde imprime carácter
     

.

1. Forza e elevación de ánimo natural de alguén, firmeza, enerxía.
   • {{exemplo|Unha persna de carácter.
2. Pegada que deixa en alguén unha determinada experiencia.
   • Exemplo: O traballo no campo de refuxiados é dos que confiren carácter
     

.

Observacións

• Na 2ª acepción úsase máis en plural.