From Wikipedia, the free encyclopedia
Yvonne Ann Blake, nada en Manchester o 17 de abril de 1940[1] e finada en Madrid o 17 de xullo de 2018, foi unha deseñadora de vestiario hispano-británica, gañadora dun premio Óscar e catro premios Goya. En 2012 converteuse na primeira muller galardoada co Premio Nacional de Cinematografía sen ser actriz.[2] Ademais foi presidenta da Academia das Artes e as Ciencias Cinematográficas de España (AACCE) dende 2016 ata 2018.[3]
 (2017)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 17 de abril de 1940 Manchester, Reino Unido |
| Morte | 17 de xullo de 2018 (78 anos) Madrid, España |
| Causa da morte | ictus |
| Actividade | |
| Ocupación | diseñador de vestuario |
| Premios | |
| |
| Descrito pola fonte | Yvonne Blake, Award-Winning Costume Designer, Is Dead at 78 (en)  |
    | |
Nada en Manchester, aos 16 anos obtivo unha bolsa para estudar arte, deseño e escultura no Regional College of Art & Design de Manchester. Posteriormente viaxou a Londres e presentou o seu cartafol na Casa Bermans, creadora de vestiarios como os de Cleopatra. Ao ver os seus esbozos, ofrecéronlle un posto de axudante de Cynthia Tingey, deseñadora estable da casa e creadora do vestiario de estrelas de cine.[4]
Tras traballar varias veces de axudante, o seu primeiro traballo como deseñadora no cinema foi en 1966 co filme de Daniel Mann Judith, protagonizada por Sophia Loren.[5] Os seus seguintes títulos foron Falso ídolo, El espía de la nariz fría e Fahrenheit 451.
Na súa primeira etapa en España, Blake participou na rodaxe de dous filmes, Duffy, protagonizada por Susannah York, James Coburn e James Mason, e o western cómico A Talent for Loving. Nesta rodaxe coñeceu o que foi o seu marido, Gil Carretero, que era segundo axudante de dirección. En 1971 gañou o Oscar ao mellor vestiario co filme Nicolás e Alexandra, unha superprodución dirixida por Franklin J. Schaffner e producida por Sam Spiegel.
O 14 de xullo de 2016, Blake asumiu en funcións o posto de presidente da Academia das Artes e as Ciencias Cinematográficas de España tras dimitir o seu predecesor, Antonio Resines.[5][6] O 15 de outubro, ao ser a única candidata nas eleccións, a institución ratificouna como a súa presidenta.[7]
O 3 de xaneiro de 2018 foi ingresada de urxencia no Hospital Universitario Ramón y Cajal tras sufrir un ictus.[8] Unha semana despois abandonou a UCI e comezou a recuperación.[9] Polo seu mal estado de saúde, Blake abandonou as súas responsabilidades de presidenta da AACCE. O 9 de abril a Academia nomeou a Blake presidenta de honor da institución, designou a Mariano Barroso como presidente en funcións e convocou eleccións a presidente.[10] Yvonne Blake faleceu o 17 de xullo de 2018 aos 78 anos, sen acabar de recuperarse do ictus que sufrira seis meses atrás.[11]
| Mellor vestiario | ||||
| Ano | Filme | Resultado | Notas | |
|---|---|---|---|---|
| 1971 | Nicolás e Alexandra | Gañadora | Candidata con Antonio Castillo | |
| 1975 | The Four Musketeers | Candidata | Candidata con Ron Talsky | |
| Mellor vestiario | ||||
| Ano | Filme | Resultado | Notas | |
|---|---|---|---|---|
| 1971 | Nicolás e Alexandra | Candidata | Candidata con Antonio Castillo | |
| 1973 | Jesus Christ Superstar | Candidata | ||
| 1974 | The Three Musketeers | Candidata | ||
| 1975 | The Four Musketeers | Candidata | ||
| Mellor vestiario | ||||
| Ano | Filme | Resultado | Notas | |
|---|---|---|---|---|
| 1988 | Remando ao vento | Gañadora | ||
| 1991 | Don Juan en los infiernos | Candidata | ||
| 1992 | La reina anónima | Candidata | ||
| 1994 | Canción de cuna | Gañadora | ||
| 2003 | Carmen | Gañadora | ||
| 2004 | The Bridge of San Luis Rey | Gañadora | ||
| 2006 | Goya's Ghosts | Candidata | ||
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
