Xiu Xiu é unha banda experimental estadounidense procedente de San Jose, California. O grupo formouo no ano 2002 o cantautor Jamie Stewart, que vén sendo o seu único membro constante dende a súa incepción. No presente a banda está completada por Angela Seo e David Kendrick.
| Xiu Xiu | |
|---|---|
 | |
| Orixe | San Jose, California,  |
| Período | 2002 - presente |
| Xénero(s) | art rock, rock experimental, noise pop, música experimental |
| Selo(s) discográfico(s) | Polyvinyl Records, Upset The Rhythm, Bella Union, 5 Rue Christine, Absolutely Kosher, Free Porcupine Society, Kill Rock Stars |
| Membros | Jamie Stewart Angela Seo Shayna Dunkelman David Kendrick |
| Antigos membros | Caralee McElroy Cory McCulloch Lauren Andrews Yvonne Chen Jherek Bischoff Ches Smith Greg Saunier Devin Hoff Shayna Dunkelman |
| Na rede | |
| http://www.xiuxiu.org/ | |
             | |
O seu nome vén da película Xiu Xiu: The Sent Down Girl, que segundo Stewart influenciou o son do grupo. A banda compuxo as súas primeiras cancións para igualar o espírito de "realidade podre" da película, "que ás veces resolve a vida co peor escenario posible".[1] Stewart dixo que o tema de Tracy Chapman "Fast Car", que Xiu Xiu versionou no seu segundo álbum A Promise, tiña unha temática semellante.[1]
Posteriormente engadiu que a banda era un produto das radios piratas de San Jose que poñían música house, hi-NRG, freestyle e techno, que Stewart consideraba pouco pretenciosas, chas, claras e baseadas en música para bailar afastada da tristeza. Dixo que escribira a súa primeira canción de Xiu Xiu despois de deixar un club de San Jose só nunha noite de Nadal: "Xiu Xiu chegou dun sentimento estúpido e da soidade e entón quería bailar toda a noite, pero o club e a súa música só magnificaban ese estúpido e solitario sentimento".[2] No tempo de A Promise, o seu segundo álbum, Stewart dixo estar influenciado por gamelán e música tradicional xaponesa e coreana, e estivera escoitando música clásica contemporánea e "música dance gay".[1]
En 2003 Stewart dixo a Pitchfork que os vivos da banda eran totalmente diferentes ao material gravado. Dixo que isto se debía en gran parte ás limitacións técnicas para ser capaz de reproducir o xeito no que se gravou. Nos seus concertos o grupo incrementa a intensidade das súas partes roqueiras con máis volume, aínda que Stewart dixo que o seu repertorio está formado por material metade intenso e metade tranquilo.[1]
Historia
Formación e primeiros anos
Jamie Stewart formou Xiu Xiu en 2002 despois de que a súa banda anterior, Ten in the Swear Jar, se separase.[3] Stewart e Cory McCulloch continuaron do anterior grupo e uníronsellos Yvonne Chen e Lauren Andrews.[4] O son da banda caracterizábase polo uso de instrumentos indíxenas e baterías programadas en vez de instrumentos rock tradicionais: harmonio, mandolina, campás, gongs, teclados, e un cruzamento entre un guitarrón mexicano e un cello para os baixos, entre outros.[4] Stewart afirma que o grupo está igualmente influenciado por Nina Simone e por Krzysztof Penderecki, por The Birthday Party e por Orchestral Manoeuvres in the Dark (OMD).
Xiu Xiu fixo unha xira para promocionar o seu primeiro álbum, Knife Play, e o posterior EP Chapel of the Chimes en 2002, mesturando melodía e cacofonía cunha gran dependencia de instrumentación percusiva e de vento metal.
Despois de 2002 Xiu Xiu minguaría ao marchar Yvonne Chen para centrarse na súa tenda vegana Otsu e para autopublicar a revista Zum, á vez que Cory McCulloch deixou de xirar, centrándose no seu lugar en producir os seguintes dous álbums da banda. Unha perda persoal tamén afectaría ao grupo, ao morrer o pai de Jamie Stewart, o músico e produtor Michael Stewart, aparentemente tras suicidarse.[5][6] Para facer fronte a estas perdas, Stewart gravaría o seu seguinte álbum, A Promise (2003).
Centrándose novamente na vida persoal de Jamie Stewart, ao igual que o Knife Play, A Promise actúa como un disco conceptual de desesperación interna. Formado por dez temas, o álbum é menos acústico e non depende dos metais e da percusión como Knife Play. Porén, o traballo non se desviou da programación pola cal Stewart e McCulloch serían loubados polo público e a crítica. A Promise contiña tamén unha versión do tema de Tracy Chapman "Fast Car".
Durante esta época, Stewart gravou Fag Patrol, unha colección de material anterior e de versións de cancións de The Smiths e do seu anteror grupo con McCulloch, Ten in the Swear Jar. Publicado como un CD caseiro polo selo de Rob Fisk e Kelly Goodefisk Free Porcupine Society, Fag Patrol limitouse a tan só uns poucos centos de copias (aínda que en 2005 foi reeditado en CD e en 2021 en vinilo por Improved Sequence).[7]
Na primavera de 2004, Stewart e McCulloch lanzaron o que é considerado por moitos o álbum máis accesible do grupo, Fabulous Muscles. Cun son máis pop que os seus anteriores lanzamentos, Fabulous Muscles impulsou a Xiu Xiu a novas alturas en termos de popularidade, en gran parte grazas ao seu sinxelo "I Luv the Valley OH!". O ton do disco reflicte unha serie de eventos "incriblemente, incriblemente violentos, incriblemente discordantes, e difíciles de aceptar" na vida de Stewart.[8] Este describe as súas letras como "nunca ficticias".[8] Stewart díxolle a Pitchfork que as cancións de Xiu Xiu están baseadas en cinco temas: familia, política, sexo, amor e falta de amor, e suicidio, e como estes están conectados.[8]
Para a xira de Fabulous Muscles en 2004 uniuse a curmá "perdida" de Stewart Caralee McElroy, substituíndo a Lauren Andrews que deixara o grupo o ano anterior para continuar cos seus estudos académicos.[9]
De La Forêt a Dear God, I Hate Myself
Visto como un regreso á conduta máis escura e malhumorada de Stewart, o cuarto álbum de Xiu Xiu, La Forêt, falaba da frustración que Stewart sentira durante o proceso de gravación do disco de 2004. Centrado ao redor do tema de "tempos horribles en vidas horribles", así como nas frustracións persoais de Stewart co entón presidente estadounidense George W. Bush,[10] La Forêt caracterízase por un son completamente diferente, con capas de mandolina, harmonio, clarinete, cello, autoharpa, e tuba.[11] Ademais de lanzar La Forêt, Xiu Xiu uniuse ao grupo experimental italiano Larsen para formar XXL, que editou o seu primeiro álbum, ¡Ciaütistico!, en 2005, seguido por un segundo, ¿Spicchiology?, en 2007.[12] Durante o ano 2005 Stewart tamén traballou con artistas como The Paper Chase, Kill Me Tomorrow, e Devendra Banhart.
En 2006 Stewart puxo fin á súa relación profesional con McCulloch. Posteriormente comezou a gravar con Greg Saunier, batería da banda de San Francisco Deerhoof, como produtor do quinto disco de Xiu Xiu, titulado The Air Force.[13] Saunier, que anteriormente traballara con Stewart en Knife Play, creou para o disco un gran wall of sound, un marcado contraste coa actitude discordante de McCulloch con respecto á produción.[14]
The Air Force sería promocionado ao longo de 2006 por un trío, ao xuntarse a Stewart e McElroy o batería/percusionista Ches Smith, que xatraballara con Xiu Xiu en Knife Play. Producido por Greg Saunier, Stewart dixo que o álbum ía sobre "facer a outras persoas sentirse mal" en lugar de sentirse mal un mesmo, e que o ano no que foi lanzado foi "un dos primeiros non dominados por traxedias persoais".[8] Os seus temas principais son "culpa e sexo en oposición a dor e sexo".[8] Stewart considerouno o seu mellor e máis consciente álbum pop ata o momento. Dixo que a banda estaba obsesionada co Blue Album de Weezer e o The Queen Is Dead de The Smiths mentres estaba de xira, aínda que o álbum non os reflicte particularmente.[8] The Air Force tamén contén as primeiras cancións da banda nun álbum sen voces de Stewart, con McElroy cantando "Hello From Eau Claire", ademais de conter a peza instrumental "Saint Pedro Glue Stick".[15]
Un terceiro EP, Tu Mi Piaci, de cancións gravadas orixinalmente por artistas como Bauhaus, Nedelle, Big Star, The Pussycat Dolls, e Nina Simone foi editado en 2006, xunto cunha colaboración co artista de ambient Grouper, titulada Creepshow. Pouco despois, Xiu Xiu gravaría o seu sexto álbum, Women as Lovers, lanzado en 2008. Sendo o seu disco máis longo ata a data, Women as Lovers intenta perfeccionar as influencias synth-pop do son do grupo. O dueto de Stewart e McElroy con Michael Gira de Swans nunha versión do tema de David Bowie e Queen "Under Pressure" é moi representativo disto. Ese ano a banda comezou a xirar con Devin Hoff no baixo, sendo a segunda encarnación de Xiu Xiu como cuarteto, aínda que esa formación non durou moito ao marchar este abruptamente pouco despois do inicio da xira.[16]
En maio de 2009 revelouse que Caralee McElroy non seguiría traballando con Xiu Xiu.[17][18] A única explicación dada da súa marcha foi o seu ingreso no grupo de darkwave de Manhattan Cold Cave, que deixaría pouco despois. Tras as vacantes deixadas por Hoff e McElroy, Stewart e Smith recruitaron a Angela Seo a finais de 2009. Despois o grupo comezou a traballar no seu sétimo álbum de estudio, Dear God, I Hate Myself, gravandoo en Oakland, California e en Durham, Carolina do Norte. Xiu Xiu elixiu experimentar con programación baseada en videoxogos, usando a Nintendo DS para compoñer moitos dos temas que aparecen no seu álbum de 2010.[19] O video musical da canción "Dear God, I Hate Myself" conseguiu bastante atención en Internet. Neste aparece Seo inducíndose o vómito durante os tres minutos de canción, e remata con ela vomitando sobre Stewart, que pasara todo o video comendo chocolate.[20]
De Always a FORGET
En 2010, Xiu Xiu deixou Kill Rock Stars e fichou por Bella Union e Polyvinyl.[21][22] Xiu Xiu publicou o álbum Always a través destes novos selos en 2012. The Independent calificouno como"magnífico" e deulle 5 estrelas,[23] mentres que Drowned in Sound deulle unha puntuación de 9 sobre 10.[24]
En abril de 2013 Stewart e Eugene Robinson de Oxbow publicaron o álbum colaborativo Xiu Xiu & Eugene S. Robinson Present: Sal Mineo a través de Important Records despois de xirar por Europa xuntos no mes de febreiro para promocionar o proxecto.[25][26]
Nun correo electrónico enviado a fans o 28 de xaneiro de 2013, Xiu Xiu anunciou que "Ches Smith, Mary Halvorson, Tim Berne, Tony Malaby, Andrea Parkins e Jamie Stewart acaban de gravar un álbum en NYC de versións free jazz e artísticas de todas as cancións de Nina Simone". O álbum, Nina, foi publicado a través de Graveface Records o día 3 de decembro de 2013. No mes mo correo, a banda tamén anunciou que estaba traballando nun novo álbum. Angel Guts: Red Classroom foi editado en febreiro de 2014. As publicacións musicais Drowned in Sound e Mojo déronlle unha puntuación de 8 sobre 10.[27] David Hartley,da banda The War on Drugs, loubou o disco chamándoo un "asalto estereoscópico".[28]
En xuño de 2015 Xiu Xiu iniciou unha nova páxina de Bandcamp co título "xiuxiu69". Dende a súa creación describiron a páxina como "tenda efémera especializada en zonk exclusivo, escuro, descatalogado, experimental e pasado por alto".[29] A páxina é usada para albergar proxectos como lanzamentos de Xiu Xiu gravados fóra do estudio, álbums en solitario de Jamie Stewart, proxectos ambient, colaboracións de Xiu Xiu descatalogadas e gravacións da anterior banda de Stewart, Ten In The Swear Jar. A través de Xiuxiu69 véndese tamén música e mercadotecnia, incluídos álbums de Xiu Xiu e material vagamente relacionado co grupo, como o da banda de Jamie Stewart e Lawrence English HEXA.
O 16 de novembro de 2016 a banda anunciou que o seu seguinte álbum, FORGET, sería lanzado o 24 de febreiro do seguinte ano. O anuncio estivo acompañado do seu sinxelo principal, "Wondering", que significou un regreso a composicións máis orientadas ao pop.[30]
Presente
Xiu Xiu interpretou a longa peza "Deforms the Unborn", baseada na posesión demoníaca nos nenos, no Museo Guggenheim de Nova York en maio de 2018.[31] A gravación sería lanzada nun casete de edición limitada, de tan só 66 unidades, en decembro de 2021.[32]
Xiu Xiu lanzou o seu décimo primeiro álbum, Girl with Basket of Fruit, o 8 de febreiro de 2019 a través de Polyvinyl.[33]
O seu seguinte disco, Oh No, apareceu o 26 de marzo de 2021. O sinxelo principal, "A Bottle of Rum", contaba con Liz Harris e lanzouse xunto co anuncio do álbum o 27 de xaneiro. O segundo sinxelo, "Rumpus Room",contaba con Liars e editouse o 4 de marzo.
"Maybae Baeby", o primeiro sinxelo do seu décimo terceiro álbum Ignore Grief, apareceu o 12 de xaneiro de 2023. O álbum, lanzado o 3 de marzo dese ano,[34] conta co novo membro da banda David Kendrick, anteriormente en Sparks e Devo.
O seu décimo cuarto álbum, 13" Frank Beltrame Italian Stiletto with Bison Horn Grips, anunciouse o 25 de xuño de 2024[35] e lanzouse o 27 de setembro dese ano.
Discografía
| Álbum | Ano | Selo |
|---|---|---|
| Knife Play | 2002 | 5 Rue Christine/Kill Rock Stars |
| A Promise | 2003 | 5 Rue Christine |
| Fabulous Muscles | 2004 | 5 Rue Christine |
| La Forêt | 2005 | 5 Rue Christine |
| The Air Force | 2006 | 5 Rue Christine |
| Women as Lovers | 2008 | Kill Rock Stars |
| Dear God, I Hate Myself | 2010 | Kill Rock Stars |
| Always | 2012 | Polyvinyl, Bella Union |
| Angel Guts: Red Classroom | 2014 | Polyvinyl, Bella Union |
| FORGET | 2017 | Polyvinyl |
| Girl with Basket of Fruit | 2019 | Polyvinyl |
| Oh No | 2021 | Polyvinyl |
| Ignore Grief | 2023 | Polyvinyl |
| 13" Frank Beltrame Italian Stiletto with Bison Horn Grips | 2024 | Polyvinyl |
Notas
Véxase tamén
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
