Xesús Carro

Xesús Carro García, nado en Santiago de Compostela o 24 de decembro de 1884^[1] e finado na mesma cidade o 8 de decembro de 1973, foi un sacerdote, arqueólogo e escritor galego.

Xesús Carro

Biografía
Nacemento	24 de decembro de 1884 Santiago de Compostela
Morte	8 de decembro de 1973 (88 anos) Santiago de Compostela, España
Actividade
Ocupación	sacerdote, escritor
Membro de	Real Academia Galega (académico de número) (1941–1973) Real Academia Galega (membro correspondente) (1925–1941)
Familia
Irmáns	Santiago Carro García

Traxectoria

Membros do SEG en 1928: De esquerda a dereita na fileira de atrás: Ramón Otero Pedrayo, Antón Losada Diéguez, Florentino López Cuevillas, Vicente Risco, Carballo Calero, Xosé Filgueira Valverde, Sebastián García Paz, Luís Pintos Fonseca, Antón Fraguas, Bibiano Fernández Osorio-Tafall. Sentados: Isidro Parga Pondal, Abelardo Moralejo Laso, Xesús Carro, Salvador Cabeza de León, Joaquín Arias Sanjurjo, Xerardo Álvarez Limeses e Juan Novás Guillán.

Fillo do almacenista compostelán Tomás Carro Carro. Só exerceu como eclesiástico nalgunhas parroquias santiaguesas, interesándose dende moi novo pola arqueoloxía. Pertenceu ao Seminario de Estudos Galegos e logo ao Instituto de Estudos Galegos Padre Sarmiento.

Após o alzamento militar de 1936, empregando a súa sotana como salvoconduto, conseguiu salvar parte dos fondos do Seminario de Estudos Galegos da destrución. "O máis brutal atentado que se fixo con Galiza" en palabras de Isaac Díaz Pardo. Carro conseguiu rescatar, entre outras cousas, as láminas das miniaturas do Códice Calixtino.^[2]

Ingresou na Real Academia Galega o 27 de xullo de 1941^[3] e foi correspondente da Real Academia da Historia e da Real Academia de Belas Artes de San Fernando. Colaborou na revista Spes.

Obras

• Las catedrales gallegas, 1950.
• Estudios jacobeos, 1954.
• A pelengrinaxe ao Xacobe de Galicia, 1965.