Ramón Martínez López
filólogo e político galego From Wikipedia, the free encyclopedia
Ramón Martínez López, nado en Boiro o 4 de abril de 1907 e finado en Pontevedra o 12 de setembro de 1989, foi un filólogo e político galego.
Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Ramón Martínez.
 | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 4 de abril de 1907 Boiro, España |
| Morte | 12 de setembro de 1989 (82 anos) Pontevedra, España |
| Educación | Universidade de Santiago de Compostela |
| Actividade | |
| Ocupación | filólogo, político |
| Membro de | |
| Xénero artístico | ensaio |
| Premios | |
| |
Traxectoria
Como estudante, participou na creación en 1923 do Seminario de Estudos Galegos. Colaborou en El Compostelano con artigos en galego e unha serie titulada Lambizos asinada co pseudónimo Xan do Cotón. Licenciado en Dereito na Universidade de Santiago de Compostela en 1927 e en Filosofía e Letras pola mesma universidade en 1929, comezou a traballar como profesor de secundaria de latín e lingua e literatura española en Eivisa, Vigo e Lugo. En 1931 estivo entre os fundadores do Partido Galeguista. Foi retratado por varios dos renovadores, como Carlos Maside e Luís Seoane.[1]
Gañou en 1933 unha praza de profesor no Instituto español de Lisboa e, posteriormente, conseguiu a praza de profesor de literatura comparada na Universidade de Lisboa. En 1934 recibiu unha bolsa de investigación do goberno francés, e mudouse a París e en 1935 encargouse da organización do Salón do Libro Español.
En 1936 doutorouse en Filosofía e Letras pola Universidade Complutense de Madrid e accedeu aos postos de agregado cultural nas embaixadas españolas de Portugal e Francia durante a Guerra Civil española, como parte leal ao goberno democrático da Segunda República. Tamén estivo dando clase durante tres meses na Universidade de Alxer e logo loitou na fronte, pero coa derrota republicana marchou ao exilio en Francia, onde estivo nun campo de refuxiados, e logo á Arxentina, arribando a Buenos Aires no vapor Massilia o 5 de novembro de 1939.[2]
Comezou a investigar no instituto filolóxico de Buenos Aires, baixo a dirección de Amado Alonso e en 1940 accede ao departamento de Linguas Románicas da Universidade de Austin, en Texas, onde realizará o seu labor de pescuda e docencia ata a súa xubilación en 1971. En 1950 consegue a cidadanía estadounidense e en 1959 a praza de profesor. Traballou como profesor visitante na Universidade do Novo México e nas de Wisconsin, Porto Rico, Denver e Middlebury.
.jpg)
Os seus temas de investigación principais foron a literatura medieval en galego, e a el débense as edicións críticas modernas das Cantigas de Santa María, de Afonso X e da General Estoria, do mesmo autor. Traballou tamén outros campos da poesía medieval e contemporánea española (Antonio Machado) e da literatura portuguesa (Teixeira de Pascoaes, entre outros), e publicou distintos estudos e artigos sobre literatura galega, tanto en galego como en inglés.
En 1971 regresou a Galicia despois da xubilación, e contribuíu na reorganización do galeguismo. Coa chegada da democracia recuperou as súas acreditacións como profesor de secundaria e foi reposto. En 1976 ingresou como membro de número da Real Academia Galega coa lectura do discurso Contribucións norteamericás á historia da cultura medieval galega[3], respondido por Isidoro Millán González-Pardo. En 1984, data da súa instauración, recibiu a Medalla Castelao.
Obra
Notas
Véxase tamén
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.