Pseudo-Apolodoro

Dáse o nome de Pseudo-Apolodoro ó autor dun compendio sobre mitoloxía grega coñecido como Biblioteca mitolóxica ou simplemente Biblioteca (Βιβλιοθήκη), texto escrito no século -I e atribuído tradicional -e erroneamente- a Apolodoro de Atenas ou Apolodoro o Gramático, un gramático, historiador e mitógrafo grego do século -II.^[1]

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Apolodoro de Atenas.

Pseudo-Apolodoro

Biografía
Nacemento	c. século I
Morte	c. século II
Actividade
Campo de traballo	Mitoloxía e Literatura grega
Ocupación	mitógrafo, historiador, escritor
Período de actividade	(Con vida en: século II )
Obra
Obras destacables (I milenio) Biblioteca mitolóxica
Descrito pola fonte	Paulys Realenzyklopädie der klassischen Altertumswissenschaft

Descoñécese calquera dato biográfico deste escritor a quen se denomina Pseudo-Apolodoro ou escritor da Biblioteca, pero o feito de que a Biblioteca mencione como fonte a Cástor de Rodas fai imposible soster a autoría a Apolodoro de Atenas, morto no século anterior (cara ao -119); o devandito Cástor foi autor dunha Crónica que cita feitos acontecidos ata mediados do século -I. Descoñécese igualmente se escribiu ou non outras obras.

"De Argos e Ismene, filla de Asopo, foi fillo Iaso, de quen din que naceu Ío. Non obstante, Cástor, o cronista, e a maioría dos tráxicos cítana como filla de Ínacro, e Hesíodo e Acusilao din que era filla de Pirén".

(Pseudo-Apolodoro: Biblioteca mitolóxica II, 1, 3)

A Biblioteca

A Biblioteca mitolóxica consiste nun resumo, que ademais se conserva incompleto, dos diferentes tratados e versións sobre mitos que se desenvolveran en torno ós deuses e heroes gregos. En todo caso, segue a ser unha das fontes máis completas e útiles sobre a mitoloxía grega e moitas veces cita as fontes das que recolle a información: xa vimos antes a mención a Cástor, pero tamén fai referencia a Ferécides, Asclepíades, Acusilao, Cércope, Hesíodo, Herodoto, Homero, etc. Noutras ocasións dá estas referencias de modo indirecto ("o autor dos Nostoi" (ou Regresos), e en numerosas ocasións as referencias son imposibles de identificar ("algúns din", "outros din", "segundo outros", "segundo algúns" ou expresións igualmente vagas).

O primeiro manuscrito coñecido, do século XIV, figuraba titulado como "Biblioteca do gramático Apolodoro de Atenas, e este erro foi copiado polos seguintes amanuenses ata que, en 1873, o arqueólogo alemán Carl Robert detectou a imposibilidade cronolóxica mencionada antes. Cabe supoñer que o erro se debe á mención que fai Focio (patriarca de Constantinopla, ca. 820 - 893), quen falou da existencia dunha pequena obra -un resumo- de Apolodoro, titulada Biblioteca, que describía os deuses e heroes gregos, o regreso de Odiseo desde Troia e numerosos datos sobre pobos, países, cidades e ríos.

O texto que se conserva, en tres libros, está incompleto e remata nas fazañas de Teseo. Cómpre engadir outro texto, coñecido como Epítome Vaticana, descuberto en 1885, que completa as fazañas de Teseo e describe a guerra de Troia; e un segundo texto, basicamente igual que o anterior, descuberto en 1887 no mosteiro de San Sabas (actual Cisxordania), coñecido como Fragmenta Sabbaitica.

Notas

1. Diller, Aubrey (1983). Studies in Greek Manuscript Tradition (en inglés). A. M. Hakkert. ISBN 978-90-256-0837-8.

Véxase tamén

Bibliografía

A Galipedia ten un portal sobre: Grecia antiga

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Pseudo-Apolodoro

• Julia García Moreno: Introdución a APOLODORO: Biblioteca mitológica. Introdución, tradución e notas de Julia García Moreno. Alianza Editorial 3ª ed. 2016, pp. 28-30.