Poemas pendurados dun cabelo

Poemas pendurados de un cabelo é un libro de poemas de Ricardo Carballo Calero publicado en 1952^[1] e reeditado en 1980.^[2]

Poemas pendurados dun cabelo
Título orixinal	Poemas pendurados de un cabelo
Autor/a	Ricardo Carballo Calero
Orixe	Galicia
Lingua	Galega
Xénero(s)	Poesía
Editorial	Colección Xistral
Data de pub.	1952
[ editar datos en Wikidata ]

A primeira edición, na Colección Xistral, estivo ao coidado de Ánxel Johán.

Características

1ª parte: Entre o verde e o azul. Cinco poemas de carácter filosófico-moral nunha atmosfera escéptica pero non desesperada.

2ª parte: Poemas pendurados dun cabelo. Sete poemas onde o motivo central son os anxos, ansia da plenitude que está presente en toda a obra de Carballo Calero.

3ª parte: A soleira de ouro. Destacan dous temas: o feminino en canto símbolo da beleza absoluta e as diversas dimensións do amor.

Segundo Henrique Rabuñal: o poeta defende a beleza e a palabra, e canta, admirado o que non entende. Na pregunta reside a verdade.^[3]

A muller como tema aparece mesmo entrelazado co motivo dos anxos; e a carón do tema amoroso aparece a temática da muller como obxecto da Natureza, dotado dun poder simbólico para aludir á Natureza mesma, á vida mesma ^[4]. O propio autor deixou dito sobre ese tema:

O amor é un tema poético clásico... a carón do tema amoroso aparece cun muita frecuéncia na miña obra o tema da muller considerada como espectáculo, considerada como obxecto da Natureza, dotado dun poder simbólico para aludir à Natureza mesma, à vida mesma. E a beleza plástica da feminidade, asi como os matices espirituais que lle son aderentes, aparecen muitas veces na miña poesia. É dicer, o que se chamava na retórica clásica a “descriptio puellae”, e que aparece con mais frecuéncia, con mais intensidade que o tema amoroso propriamente dito, ainda que este, efectivamente, existe tamén... ainda que ao mellor alguns poemas de amor dos que teña escritos poden figurar entre as cousas menos desacertadas que escrevin, considero que, en xeral, son mais artísticos estes outros poemas en que está observada a muller con simpatia, con fervor, pero con obxectividade na sua capacidade de deleite óptico e símbolo vital.^[5]

Poemas

Entre o verde e o azul

Son 5 poemas sen título

Ai, as perguntas
que endejamais serán contestadas.
Vai o rio cara o ma:
Non pode volver a água.
...^[6]

Poemas pendurados dun cabelo

• Sen título

Un cabelo de anjo
pendurado do ceo,
se non é a espada de Damocles,
é adival para o espírito
...^[7]

• Etxelnburg
• Sen título

É na palma da vida
unha moeda gastada
...^[8]

• Sen título

Rillaba a mágoa o seu corazón forte,
seu corazón de cerne de carballo
...^[9]

• Sen título

¿Qué badal
de qué sino de cristal
ven de bater
estes ouros angélicos
...^[10]

• Autobus
• Rosas

A soleira de ouro

Son seis poemas sen título

Eu vin a dona na soleira de ouro.
O vento nas suas tempas aniñaba.
Alcipreste de chama, sacro lírio.
Aquela vin a quen amei na terra,
a cuja branda cabeleira outrora.
enxoitou na faterna a miña fonte.
...^[11]

Notas

1. Carballo Calero, Ricardo (1952). Poemas pendurados de un cabelo. Colección Xistral.
2. Carballo Calero, Ricardo (1980). Pretérito imperfeito (1927-1961). Ediciós do Castro. ISBN 84-7492-047-7.
3. Rabuñal, Henrique (2020). Ricardo Carvalho Calero. O anxo da terra. Galaxia. p. 130. ISBN 978-84-9151-436-7.
4. Villamayor, Sindo (1996). Historia da Literatura Galega. 33. O silencio interior (1940-1950). Ed. A Nosa Terra. p. 1042. ISBN 84-89679-05-3.
5. Fernán-Vello, M.A.; Pillado Mayor, F. (1986). Conversas en Compostela con Carballo Calero. Sotelo Blanco. p. 133. ISBN 84-86021-32-4.
6. Carballo Calero 1980, p. 111.
7. Carballo Calero 1980, p. 117.
8. Carballo Calero 1980, p. 118.
9. Carballo Calero 1980, p. 120.
10. Carballo Calero 1980, p. 121.
11. Carballo Calero 1980, p. 143.