artigo de listas da Wikimedia From Wikipedia, the free encyclopedia
O Patrimonio da Humanidade da Organización das Nacións Unidas para a Educación, a Ciencia e a Cultura (UNESCO) componse de lugares de importancia para o patrimonio cultural ou natural descritos na Convención do Patrimonio Mundial da UNESCO, estabelecida en 1972.[1] O patrimonio cultural está formado por monumentos (como obras arquitectónicas, esculturas monumentais ou inscricións), grupos de edificios e ruínas (incluíndo sitios arqueolóxicos). As paisaxes naturais (constituídas por formacións físicas e biolóxicas), as formacións xeolóxicas e fisiográficas (incluíndo os hábitats de especies de animais e plantas ameazadas) e os lugares naturais que son importantes dende o punto de vista da ciencia, a conservación ou a beleza natural, defínense como patrimonio natural.[2] Esta é unha lista do Patrimonio da Humanidade nos Países Baixos, especificamente clasificada pola UNESCO e elaborada de acordo con dez criterios principais, cuxos puntos son xulgados por especialistas na área. Os Países Baixos aceptaron a convención o 26 de agosto de 1992, facendo que os seus sitios naturais e históricos fosen elixibles para ser incluídos na lista.[3]
Ata 2021, hai doce propiedades no Reino dos Países Baixos inscritas na Lista do Patrimonio Mundial.[4][5][6] Once deses sitios están nos Países Baixos e un en Curaçao, no Caribe. Os Países Baixos e Curazao son ambos países constituíntes do Reino dos Países Baixos. Once sitios son bens culturais e un é un ben natural.[3] O primeiro sitio engadido á lista foi Schokland e arredores en 1995. Os dous últimos sitios da lista actual engadíronse en 2021. O sitio transnacional Mar de Wadden (o sitio natural) compártese con Dinamarca e Alemaña, as Colonias de Benevolencia son compartidas con Bélxica e o Limes da Baixa Alemaña Limes con Alemaña. Actualmente hai tres sitios na lista provisional. Un destes sitios atópase enteiramente nos Países Baixos, outro en Curazao e outro en Bonaire, que é un concello especial dos Países Baixos, situado no Caribe.[3]
A UNESCO enumera os sitios baixo dez criterios, cada entrada debe cumprir polo menos un dos criterios. Os criterios I a VI son culturais e os VII a X naturais.[7]
* Sitio transnational
| Sitio | Imaxe | Localización | Data | UNESCO data | Descrición |
|---|---|---|---|---|---|
| Schokland e arredores |  |
Noordoostpolder, Flevoland | 1995 | 739; III, V (cultural) | Schokland demostra como a xente dos Países Baixos loita contra o mar. É unha península que estivo habitada desde tempos prehistóricos, converteuse nunha illa no século XV polo avance do mar, ata que foi invadida por completo polo Zuiderzee en 1859. O Noordoostpolder creouse na década de 1940 e, en consecuencia, pasou a formar parte das terras gañadas ao mar, creándose Schokland.[8] |
| Liñas de defensa da auga holandesas |  |
Holanda Setentrional, Utrecht, Holanda Meridional e Brabante do Norte | 1996 | 759bis; II, IV, V (cultural) | A liña de defensa de Ámsterdam construíuse entre 1883 e 1920. A fortificación baséase no principio de controlar as augas ao redor dunha cidade. Contén unha rede de 45 fortes armados e pode inundar temporalmente os polders que se estenden por 135 km. ao redor de Ámsterdam. O sitio catalogouse orixinalmente como a Liña de Defensa de Ámsterdam en 1996. En 2021, ampliouse para incluír estruturas de defensa nun total de 9 lugares e renomeouse como Liñas de Defensa da Auga holandesas.[9][10] |
| Rede de muíños en Kinderdijk-Elshout | .JPG) |
Alblasserdam e Nieuw-Lekkerland, Holanda Meridional | 1997 | 818; I, II, IV (cultural) | Este sitio é un exemplo da paisaxe creada polo home ao drenar a auga dos polders. A construción de obras hidráulicas comezou na Idade Media para crear terras para a agricultura e para asentar á poboación. O patrimonio tecnolóxico inclúe canles de drenaxe e transporte da auga superfluas de pólderes, terrapléns e diques, 3 estacións de bombeo, 2 esclusas de descarga, 2 Casas de Xunta da Asemblea de Augas e 19 muíños de drenaxe, a maioría dos cales construíronse entre 1738 e 1740.[11] |
| Zona histórica de Willemstad, centro da cidade e porto, Curaçao |  |
Willemstad, Curaçao | 1997 | 819; II, IV, V (cultural) | Willemstad estableceuse como un asentamento comercial por comerciantes dos Países Baixos en 1634. A cidade moderna consta de varios distritos históricos, que reflicten a mestura de influencias culturais holandesas, españolas e portuguesas, así como o afrocaribeño. Varias casas históricas están pintadas con cores brillantes, unha tradición que data de principios do século XIX.[12] |
| Ir. D.F. Woudagemaal (estación de bombeo a vapor de D.F. Wouda) |  |
Lemmer, Lemsterland, Frisia | 1998 | 867; I, II, IV (cultural) | A Estación de Bombeo de Vapor Wouda é unha instalación alimentada a vapor para evitar a inundación das zonas baixas de Frisia. Comezou a funcionar en 1920. Cando se construíu, era a estación de bombeo de vapor máis grande e tecnoloxicamente máis avanzada do mundo. No momento do nomeamento, aínda funcionaba plenamente.[13] |
| Droogmakerij de Beemster (Beemster Polder) |  |
Beemster, Holanda Setentrional | 1999 | 899, I, II, IV (cultural) | O Polder de Beemster é o primeiro pólder que se creou recuperando terras dun lago. Drenouse en 1612, o que foi posible grazas aos avances na tecnoloxía dos muíños de vento. O pólder colocouse nun patrón xeométrico, de acordo cos principios de planificación do Renacemento. A gráfica básica é un rectángulo de 180 m. por 900 m.. O patrón de estradas e cursos de auga vai de norte a sur e de leste a oeste. O pólder aínda se usa para a agricultura.[14] |
| Rietveld Schröderhuis (Casa Rietveld Schröder) |  |
Utrecht, Utrecht | 2000 | 965; I, II (cultural) | A Casa Rietveld Schröder construíuse en 1924. Encargada por Truus Schröder-Schräder e deseñada por Gerrit Thomas Rietveld. A casa é un dos exemplos máis coñecidos do movemento De Stijl. Trátase dunha pequena vivenda unifamiliar cunha disposición espacial interior flexible, que permitiu cambios paulatinos no tempo en función dos cambios de funcións. Nos anos 1970 e 1980 foi coidadosamente restaurada ao seu estado orixinal e dende entón consérvase como un museo.[15] |
| Mar de Wadden* |  |
Frisia, Groninga, e Holanda Setentrional | 2009 | 1314; VIII, IX, X (natural) | O mar de Wadden é o maior sistema ininterrompido de area intermareal e lodos do mundo. É un importante lugar de biodiversidade, onde viven especies como a foca común, foca cincenta e Toniña común. Os sitios de Alemaña e Holanda foron inscritos na Lista do Patrimonio Mundial en 2009, o ben en Dinamarca engadíuse en 2014.[16] |
| Zona de anel de canles de Ámsterdam do século XVII dentro do Singelgracht |  |
Ámsterdam, Holanda Setentrional | 2010 | 1349; I, II, IV (cultural) | O distrito da canle de Ámsterdam deseñouse a finais do século XVI e construíuse no século XVII, como unha cidade portuaria nova e totalmente artificial. As canles están dispostas en arcos concéntricos, cruzados con vías fluviais radiais e rúas. Consérvanse a maioría das vivendas levantadas nos séculos XVII e XVIII, mentres que as antigas estruturas civís e hidráulicas substituíronse en xeral. Nos séculos XVII e XVIII, Ámsterdam foi vista como un modelo de referencia para varios proxectos en todo o mundo. [17] |
| Factoría Van Nelle |  |
Rotterdam, Holanda Meridional | 2014 | 1441; II, IV (cultural) | A fábrica construíuse na década de 1920 como planta de procesamento e envasado de alimentos para café, té e tabaco. Deseñada por Leendert van der Vlugt representa un novo concepto de fábrica, un símbolo da cultura modernista e funcionalista do período de entreguerras. As fachadas son de aceiro e vidro, proporcionando luz natural aos traballadores. As actividades industriais da fábrica cesaron na década de 1990, a propiedade agora está dirixida por un novo propietario.[18] |
| Colonias de Benevolencia* |  |
Drenthe | 2021 | 1555rev; II, IV (cultural) | Tras as Guerras Napoleónicas en Europa, grandes sectores da poboación dos Países Baixos quedaron empobrecidos. Para abordar os problemas sociais, a Sociedade de Benevolencia fundouse en 1818 e construíu sete colonias agrícolas para familias, orfos, mendigos e militares retirados. Este enfoque foi innovador coa combinación de educación, sanidade e traballo (forzoso) para garantir a autosuficiencia das colonias. Tres destas colonias están listadas nos Países Baixos: Veenhuizen, Frederiksoord (na imaxe) e Wilhelminaoord. Un sitio, Wortel, está listado en Bélxica.[19] |
| Fronteiras do Imperio Romano – Límites da Xermania Inferior* |  |
varios sitios | 2021 | 1631; II, III, IV (cultural) | O Limes da baixa Alemaña protexía a provincia romana de Xermania Inferior (Baixa Alemaña), ao longo do Rin desde o Macizo Renano ata a costa do Mar do Norte. As fortificacións establecéronse a finais do século I a.C. e permaneceron en uso ata a desintegración do Imperio Romano de Occidente a principios do século V a.C. O sitio comprende 102 sitios, 39 dos cales están nos Países Baixos, os outros están en Alemaña. Os sitios inclúen restos de fortes, cidades, estradas e outras infraestruturas. Imaxe dunha torre de vixía reconstruída en Vechten.[20] |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
