Monção

Monção^[1] é unha vila raiana portuguesa no Distrito de Viana do Castelo, rexión Norte e subrexión do Minho-Lima, con cerca de 2 600 habitantes.

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Monção (homónimos).

Monção

Localización
42°04′24″N 8°28′48″O
Estado	Portugal
Distritos	Distrito de Viana do Castelo
Contén a división administrativa	Abedim (pt) Anhões e Luzio (pt) Barbeita (pt) ../... 24+
Poboación
Poboación	19.230 (2011) (91 hab./km²)
Xeografía
Superficie	211,31 km²
Comparte fronteira con	Melgaço Valença Arcos de Valdevez Salvaterra de Miño Arbo As Neves Paredes de Coura
Datos históricos
Día festivo	festa patronal (12 de marzo)
Identificador descritivo
Código postal	4950
Fuso horario	UTC±00:00
Sitio web	cm-moncao.pt

Xeografía

Praza Deu-La-Deu.

Freguesías do concello de Monção.

Monção é a sede dun municipio que ten unha superficie de 211,51 km²,^[2] e unha poboación, no ano 2001, de 19 957 habitantes.^[3]

Limita ao norte con Galiza (Salvaterra de Miño), ao leste co municipio de Melgaço, ao sur con Arcos de Valdevez, ao suroeste con Paredes de Coura e ao oeste con Valença.

O concello está subdividido en 33 freguesías:^[4]

Abedim Anhões Badim Barbeita Barroças e Taias Bela Cambeses Ceivães Cortes Lapela Lara

Longos Vales Lordelo Luzio Mazedo Merufe Messegães Monção Moreira Parada Pias Pinheiros

Podame Portela Riba de Mouro Sá Sago Segude Tangil Troporiz Troviscoso Trute Valadares

O punto máis alto é o Alto de Santo António, a 1 114 metros sobre o nivel do mar, na freguesía de Riba de Mouro.

Evolución da poboación

Evolución da poboación do concello de Monção (1801 – 2004) [5]
1801	1849	1900	1930	1960	1981	1991	2001	2004
12.095	14.983	26.077	24.585	27.393	23.799	21.799	19.956	19.842

Historia

Monção recibiu un foro do rei Afonso III o 12 de marzo de 1261.

A vila fíxose célebre no curso das guerras fernandinas debido á enérxica acción de Deu-la-Deu Martins, esposa do alcalde local, que atacou ás tropas castelás que asediaban a vila bombardeándoas cos últimos víveres que lles quedaban.

Iso é o motivo polo cal, aínda hoxe, aparece no escudo de armas desta vila unha muller sobre unha torre sostendo un pan en cada man. Ao seu redor obsérvase, nunha bordadura, a divisa da vila, facendo referencia ao nome daquela heroína: Deus o deu. Deus o há dado.^[6]