Sonda espacial dos Estados Unidos. From Wikipedia, the free encyclopedia
Genesis foi unha nave espacial estadounidense lanzada cara ao punto de Lagrange L1 para recoller, analizar e traer de volta á Terra mostras do vento solar. Foi lanzada mediante un Delta 7326 desde o Centro Espacial de Cabo Cañaveral o 8 de agosto de 2001 ás 16:13:40,324 UTC.[2][4][5]
| Genesis | |
|---|---|
 Representación da sonda Genesis cos recolectores estendidos. | |
| Tipo | Científico |
| Organización | NASA |
| Destino actual | Cápsula reentrada na atmosfera, nave en órbita heliocéntrica.[1] |
| Data de lanzamento | 8 de agosto de 2001, 16:13:40,324 UTC[1][2][3] |
| Foguete portador | Delta 7326[2][4] |
| Sitio de lanzamento | Centro Espacial de Cabo Cañaveral, complexo de lanzamento 17A[2] |
| Obxectivo da misión | Estudo e análise do vento solar.[2] |
| Decaemento | 8 de setembro de 2004[2] |
| NSSDC ID | 2001-034A |
| Masa | 494,0 kg sen propelente, 636 kg con propelente[2][5] |
| Dimensións | Corpo de 2,3 x 2,0 metros, envergadura total de 7,9 metros.[2] |
| Potencia | 254 vatios[2] |
A misión da sonda Genesis foi recoller mostras do vento solar e devolvelas á Terra para ser analizadas e determinar con precisión as abundancias isotópicas do Sol, e máis concretamente dos elementos osíxeno, nitróxeno e outros, para contrastar as teorías de formación e evolución do sistema solar e a composición orixinal da nebulosa primixenia.[2][4][5]
Genesis tiña unha masa de 636 kg, dos cales 142 kg eran propelente. O corpo da sonda medía 2,3 x 2,0 metros, con dous paneis solares que producían 254 vatios de potencia (alimentando unhas baterías de níquel-hidróxeno) e que lle daban unha envergadura total de 7,9 metros. Levaba unha cápsula de retorno de mostras nun dos extremos do corpo da nave. O satélite estabilizábase mediante xiro a 0,625 r.p.m. O sistema de propulsión estaba alimentado por hidracina e presurizado mediante helio. As comunicacións tiñan lugar en banda S mediante unha antena fixa. O control térmico tiña lugar mediante quentadores e medios pasivos. A nave levaba instrumentos para monitorizar o réxime de vento solar en cada momento e seleccionar así a voltaxe adecuada nos colectores.[2]
A cápsula colectora de mostras tiña forma de disco de 1,5 m de diámetro con extremos en forma de cono truncado e 1,31 m de altura e unha masa total de 225 kg. No seu interior atopábase o compartimento científico, onde se aloxaban un concentrador e tres matrices colectoras. As matrices consistían en discos planos compostos de obleas de silicio ultrapuro, carburo de silicio, xermanio, zafiro, diamante depositado quimicamente, ouro, aluminio e vidro metálico expostos ó vento solar. Os isótopos de helio, osíxeno, nitróxeno, neon, radon e outros elementos quedaban implantados nos primeiros 100 nanómetros do disco. O concentrador era un espello electrostático que concentraba os elementos por enriba do neon por un factor de aproximadamente 20.[2]
Genesis foi lanzada cara ao punto de Lagrange L1, a 0,01 UA, nunha viaxe que durou tres meses desde o lanzamento e ao final dos cales, o 16 de novembro de 2001, entrou nunha órbita de halo arredor de L1, que foi elixido por ser unha zona libre de influencias do campo magnético terrestre e as partículas atrapadas nel. O 3 de decembro Genesis estendeu os colectores e comezou a recoller vento solar. A nave completou cinco órbitas de halo nos 30 meses que estivo cerca do punto L1. En abril de 2004 a nave recolleu os colectores dentro da cápsula e selouna antes de comezar a viaxe de retorno, de cinco meses de duración, ao final dos cales a sonda sobrevoou a Terra para regresar a ela manobrando para soltar a cápsula no lado diúrno do noso planeta o día 8 de setembro de 2004. A cápsula reentrou na atmosfera terrestre ás 15:52:47 UTC dese mesmo día. A secuencia de reentrada implicaba o desplegue dun paracaídas de guiado aos 2 minutos e 7 segundos e a 33 km de altura, desplegue que nunca ocorreu debido á instalación do revés dos acelerómetros encargados do desplegue, tal como se soupo pola investigación posterior. A cápsula terminou impactando contra o solo a 311 km/h, danándose e contaminando parcialmente a carga, que foi recollida inmediatamente polo equipo de terra e levada a unha sala limpa. As mostras dos recolectores foron enviados ó Centro Espacial Johnson, onde se atopou que gran parte aínda eran útiles para os científicos.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
