Gary Moore

Robert William Gary Moore, nado en Belfast, Irlanda, o 4 de abril de 1952 e finado en Estepona, España, o 6 de febreiro de 2011,^[1] foi un guitarrista, vocalista e produtor de blues e hard rock. A súa carreira pasou por diversas épocas, mais son as súas aportacións como guitarrista nas bandas Thin Lizzy, Colosseum II e Skid Row ás que lle brindaron unha fama internacional, amais dunha extensa carreira en solitario, mesturando o blues rock con outros xéneros.

Gary Moore

Biografía
Nacemento	(en) Robert William Gary Moore 4 de abril de 1952 Belfast, Reino Unido
Morte	6 de febreiro de 2011 (58 anos) Estepona
Causa da morte	infarto agudo de miocardio
Lugar de sepultura	St Margaret's Church (en)
Educación	Ashfield Boys' High School (en)
Altura	1,7 m
Lateralidade	manicho
Actividade
Ocupación	guitarrista, cantante, produtor musical, compositor de cancións, artista discográfico
Período de actividade	1969 - 2011
Membro de	Colosseum II (pt) (1975–1978) Skid Row (banda irlandesa) (pt) (1968–1971) Thin Lizzy
Xénero artístico	Música rock, Blues rock, hard rock, heavy metal tradicional (pt) , Fusion e Blues
Tesitura	Barítono
Instrumento	Guitarra, Gibson Flying V, Fender Stratocaster, Jackson Soloist (pt) e voz
Selo discográfico	Virgin Records
Descrito pola fonte	Obálky knih,
Sitio web	gary-moore.com

Moore, doutra banda, foi coñecido por ser un dos guitarristas máis solicitados para traballar en discos doutros artistas como Greg Lake, Cozy Powell, John Mayall, Mick Jagger e Jack Bruce, entre moitos outros, e tamén foi un dos primeiros músicos en mesturar o rock coa música celta.

Como guitarrista, o irlandés demostrou un colosal talento como intérprete e creador, móvendose entre o virtuosismo co instrumento e as cancións ricas en matices e recoñecemento popular. Foi nomeado como influencia por outros afamados guitarristas que iniciaron a súa carreira nas últimas tres décadas como Eric Gales, Jeff Healey, Jonny Lang,Robert  Randolph, Eric Johnson, John Mayer, Kenny Wayne Shepherd e Scott Henderson, entre outros.^[2]

Traxectoria

Moore iniciou a súa traxectoria profesional aos dezaseis anos de idade, tendo a Jeff Beck, Eric Clapton, Peter Green e Jimi Hendrix como ídolos, e participando nas gravacións dun álbum da banda de folk Dr. Strangely Stranger. Pouco despois ingresou na banda irlandesa Thin Lizzy, onde coñeceu o seu fiel compañeiro Phil Lynott. Nesta agrupación gravou o tema «Still in Love With You» do álbum Nightlife (1974) e máis tarde gravou integramente Black Rose: A Rock Legend (1979).

A pesar do fanatismo polo blues, o jazz tamén lle interesaba, tanto que foi o estilo máis explorado no seu primeiro álbum en solitario, Grinding Stone (1973).

Fixo a súa carreira en solitario, obtendo moito éxito en Europa e o Xapón, salientando dúas fases distintas, comezando coa máis dura en discos como Corridors Of Power, Victims Of Future e Wild Frontier na década de 1980, cos que acadou o recoñecemento mundial e bos resultados nas listaxes musicais e en vendas. Nos anos noventa, polo contrario, dedicouse completamente ao blues, e en especial ao blues rock, que con discos como Still Got the Blues (1990) e After Hours (1992) lle permitiu compartir con artistas como B.B. King, Albert Collins, George Harrison e Albert King, entre outros. No seguinte decenio decidiu mesturar as súas influencias, dando paso a álbums que flutuaron entre o hard rock e o blues rock.

Faleceu en febreiro de 2011 dun ataque ao corazón nun hotel de Estepona.^[3]

Lápida de Gary Moore no cemiterio St. Margaret de Rottingdean

Discografía

• Skid Row (1970)
• 34 hours (1971)
• Gary Moore-Brush Shiels-Noel (1971, publicado en 1990)
• Grinding Stone (1973)
• Back on the Streets (1979)
• G-Force (1980)
• Live at the Marquee (1981)
• Gary Moore (1982)
• Corridors of Power (1982)
• Victims of the Future (1983)
• Dirty Fingers (1984)
• We Want Moore (1984)
• Run for Cover (1985)
• Rockin' Every Night - Live in Japan (1986)
• Wild Frontier (1987)
• After the War (1989)
• Still Got the Blues (1990)
• After Hours (1992)
• Blues Alive (1993)
• Around the Next Dream (1994)
• Ballads & Blues 1982-1994 (1994)
• Blues for Greeny (1995)
• Dark Days in Paradise (1997)
• Out in the Fields (1998)
• Blood of Emeralds (1999)
• A Different Beat (1999)
• Back to the Blues (2001)
• Best of the Blues (2002)
• Have Some Moore - The Best Of (2002)
• Live at Monsters of Rock (2003)
• Parisienne Walkways: The Blues Collection (2003)
• Power of the Blues (2004)
• Old New Ballads Blues (2006)
• The Platinum Collection (2006)
• Close As You Get (2007)
• Bad for You Baby (2008)