Pío II, papa

Pío II, papa
	; (década de 1470, Palazzo Ducale (pt) )
Nome orixinal	(la) Pius PP. II
Biografía
Nacemento	(it) Enea Silvio Piccolomini ; 18 de outubro de 1405 ; Pienza (República de Siena)
Morte	14 de agosto de 1464 ↔ 15 de agosto de 1464 (58 anos); Ancona (Estados Pontificios)
Causa da morte	peste
Lugar de sepultura	Sant'Andrea della Valle
210º Papa
	19 de agosto de 1458 (Gregoriano) – 14 de agosto de 1464 (Gregoriano) ; ← Calisto III – Paulo II →
Administrador apostólico
	12 de agosto de 1457 – 19 de agosto de 1458 ; ← Franciszek Kuhschmalz ; Diocese: Roman Catholic Diocese of Warmia (en)
Roman Catholic bishop of Warmia (en)
	12 de agosto de 1457 – ; Diocese: Roman Catholic Diocese of Warmia (en)
Camarlengo do Colexio Cardenalicio
	26 de xaneiro de 1457 – 1 de xaneiro de 1458 ; ← Antonio Cerdá i Lloscos (pt) – Giacomo Tebaldi (pt) →
Cardeal presbítero Santa Sabina (pt)
	18 de decembro de 1456 – 19 de agosto de 1458 ; ← Guillaume-Hugues d'Estaing (pt) – Berardo Eroli (pt) →
Cardeal
	17 de decembro de 1456 – 19 de agosto de 1458
Roman Catholic Bishop of Siena (en)
	23 de setembro de 1450 – 19 de agosto de 1458 ; ← Neri of Montegarullo (en) – Antonio Piccolomini → ; Diocese: Roman Catholic Diocese of Siena (en)
Roman Catholic Bishop of Trieste (en)
	17 de abril de 1447 – 23 de setembro de 1450 ; ← Niccolò Aldegardi (en) – Antonio de Goppo (en) → ; Diocese: Diocese de Trieste (pt)
Bispo
	; Diocese: Diocese de Trieste (pt)
Datos persoais
Relixión	Igrexa católica
Educación	Universidade de Siena
Actividade
Lugar de traballo	Roma ; Estados Pontificios
Ocupación	sacerdote católico (1447 (Gregoriano)–1464 (Gregoriano)), poeta, historiador, profesor universitario, diplomático, escritor, xeógrafo
Empregador	Universidade de Viena
Consagración	Juan Carvajal (pt)
Participou en
16 de agosto de 1458	conclave de 1458
Familia
Cónxuxe	sen valor
Fillos	child of Aeneas
Pais	Silvio Piccolomini e Vittoria Forteguerri
Descrito pola fonte	Vlastenský slovník historický (pt) ; Enciclopedia de Otto; Biblioteca dixital BEIC

Pío II, nado Enea Silvio Piccolomini (latín: Æneas Sylvius) en Corsignano o 18 de outubro de 1405 e finado en Ancona o 14 de agosto de 1464, foi un humanista, teólogo e xerarca relixioso italiano, 210º papa da Igrexa católica, dende 1458 até a súa morte, seis anos despois.

Datos rápidos Nome orixinal, Biografía ...

Pechar

Actividade política

Aínda como Enea Silvio, antes de ser papa, viaxou a Escocia para pedir o apoio da coroa escocesa a Francia na guerra dos Cen Anos (no seu libro titulado De Europa adica unha sección do libro a Escocia e Irlanda. Describiu ao rei Xacobe como "un home enfermizo lastrado por unha barriga gorda". Notou o clima inhóspito de Escocia e "uns pobres semiespidos que estaban pedindo fóra das igrexas (e) foron felices despois de recibir pedras como esmola".^[1] Continuando nesta liña, rexistra a seguinte historia:

"Escoitamos que en Escocia había unha vez unha árbore na beira dun río que producía froitos en forma de patos.^[2]" sendo o primeiro relato rexistrado do mito da árbore dos gansos-percebe en Escocia.^[3]

Como sucesor de Calisto III, dirixiu o seu pontificado cara a unha nova cruzada contra os turcos, para o que reuniu un congreso na cidade de Mantua, e que finalmente nunca se concretaría.

Actividade intelectual

Foi un dos máis notables humanistas do seu tempo e protexeu as artes e as letras.

En 1460 fundou a Universidade de Basilea. Pío II é o único papa que escribiu a súa autobiografía.

Foi autor intelectual doutras obras, como a historia da súa vida, titulada Comentario, a única autobiografía escrita xamais por un papa e dirixida a un bispo da Igrexa en 1462, condenou a redución á escravitude dos conversos.^[4]^[5]

Foi o autor do libro erótico "Historia de dous amantes", escrito antes de ser Papa.^[6]

Naceu en Corsignano, en Italia, no territorio sienés dunha familia nobre, pero en decadencia. Tivo un sobriño que tamén foi papa, Pío III, así como un dos descendentes do seu irmán (Bieito XIII). Xa electo Papa, arranxou a reurbanización da súa casa natal, Corsignano, que en adiante se chamaría Pienza, tomando o nome de Pío.

[1]
O papa probabelmente viu o agasallo do carbón a esmoleiros, que a miúdo recibían para quentar as habitacións.
[2]
Véxase http://mdz-nbn-resolving.de/urn:nbn:de:bvb:12-bsb10159158-6 – fol.55v, liña 5
[3]
Vexa as seguintes fontes para obter detalles sobre a historia contada por Pío II en De Europa e Commentario. Pius, Florence A. Gragg e Leona C. Gabel. 1988. Secret memoirs of a Renaissance Pope : the commentaries of Aeneas Sylvius Piccolomini, Pius II : an abridgement (Folio Society: Londres); Piccolomini, Aeneas Silvius, Robert Brown, Nancy Bisaha e Proquest (Firm). "Europe (c. 1400-1458)." - en - http://ebookcentral.proquest.com/lib/abdn/detail.action?docID=3135080; e, "Cosmographia, 1509, (París)". O libro de Nancy Bisaha e Robert Brown contén unha extensa bibliografía do papa Pío II, Ady, Cecilia M. 1913. Pius II (Aeneas Silvius Piccolomini) : the Humanist Pope (Methuen: Londres). Contén unha bibliografía e un relato dos gansos-percebe - p. 44.
[4]
Thomas, Hugh (1997). O comercio de escravos: a historia do tráfico de escravos atlántico, 1440–1870. Simon & Schuster, Inc. p. 72.
[5]
Maxwell, John Francis. A escravitude e a Igrexa Católica. pp. 51–52.
[6]
Piccolomini, Enea Silvio de; II, pape Pie; II (påve), Pius; Pius, III; Wyle, Niklas von (1988). Eurialus and Lucretia (en inglés). Rodopi. ISBN 978-90-6203-999-9.

Bibliografía

Margaret Meserve, Marcello Simonetta (2003–2007). The I Tatti Renaissance Library, ed. Pío II: Comentarios (en inglés). ISBN 0-674-01164-3.
Mandell Creighton (1939). Historia do Papado. Vols I e II (en inglés). Moscova.
Thomas Izbicki; Gerald Christianson; Philip Krey (2006). Universidade Católica de América, ed. Rexeitar a Eneas, aceptar a Pío: cartas seleccionadas de Eneas Sylvius Piccolomini, Papa Pío II (en inglés). ISBN 0-8132-1442-4.

Este artigo sobre Papas é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

[1] [1]
O papa probabelmente viu o agasallo do carbón a esmoleiros, que a miúdo recibían para quentar as habitacións.

[2] [2]
Véxase http://mdz-nbn-resolving.de/urn:nbn:de:bvb:12-bsb10159158-6 – fol.55v, liña 5

[3] [3]
Vexa as seguintes fontes para obter detalles sobre a historia contada por Pío II en De Europa e Commentario. Pius, Florence A. Gragg e Leona C. Gabel. 1988. Secret memoirs of a Renaissance Pope : the commentaries of Aeneas Sylvius Piccolomini, Pius II : an abridgement (Folio Society: Londres); Piccolomini, Aeneas Silvius, Robert Brown, Nancy Bisaha e Proquest (Firm). "Europe (c. 1400-1458)." - en - http://ebookcentral.proquest.com/lib/abdn/detail.action?docID=3135080; e, "Cosmographia, 1509, (París)". O libro de Nancy Bisaha e Robert Brown contén unha extensa bibliografía do papa Pío II, Ady, Cecilia M. 1913. Pius II (Aeneas Silvius Piccolomini) : the Humanist Pope (Methuen: Londres). Contén unha bibliografía e un relato dos gansos-percebe - p. 44.

[4] [4]
Thomas, Hugh (1997). O comercio de escravos: a historia do tráfico de escravos atlántico, 1440–1870. Simon & Schuster, Inc. p. 72.

[5] [5]
Maxwell, John Francis. A escravitude e a Igrexa Católica. pp. 51–52.

[6] [6]
Piccolomini, Enea Silvio de; II, pape Pie; II (påve), Pius; Pius, III; Wyle, Niklas von (1988). Eurialus and Lucretia (en inglés). Rodopi. ISBN 978-90-6203-999-9.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]