Disco compacto
soporte dixital óptico para datos From Wikipedia, the free encyclopedia
soporte dixital óptico para datos From Wikipedia, the free encyclopedia
Un CD (das siglas inglesas de Compact Disc) ou disco compacto é un soporte dixital óptico para todo tipo de datos (son, vídeo, documentos etc). Foi creado en 1980 por Sony e Philips e comercializado a partir de 1982 deica hoxe. Nos días de hoxe, tecnoloxías sucesoras como o DVD poden desprazar ou minimizar esta forma de almacenamento; o DVD tamén é un almacenamento óptico. Quer o CD quer o DVD utilizan o láser como ferramenta fundamental á hora de ler e gravar.
O disco compacto foi creado polo neerlandés Joop Sinjou e o Kees Schouhamer Immink e o xaponés Toshí Tada Doi en 1979. Ao ano seguinte, Sony e Philips comezaron a distribuír discos compactos, pero as vendas non foron un éxito pola depresión económica daquela época.
Entón decidiron abordar o mercado da música clásica, de maior calidade musical. En 1981, o director de orquestra Herbert von Karajan, convencido do valor dos discos compactos, promoveunos durante o festival Salzburgo e desde ese momento comezou o seu éxito. Os primeiros títulos gravados en discos compactos foron a Sinfonía alpina de Richard Strauss, os valses de Frédéric Chopin interpretados polo pianista chileno Claudio Arrau e o álbum The Visitors de ABBA. No ano 1984 saíron ao mundo da informática, permitindo almacenar ata 600 MB.
O diámetro da perforación central dos discos compactos foi determinado en 15 mm; os creadores inspiráronse no diámetro da moeda de 10 centavos de florín dos Países Baixos. En troques, o diámetro dos discos compactos, que é de 12 cm, corresponde á anchura dos petos superiores das camisas para homes, porque segundo a filosofía de Sony, todo debía caber alí. Os máis comúns son os de 120 milímetros de diámetro, con 74 ou 80 minutos (650 ou 700 MB) de capacidade. A versión oficial defende que este tamaño foi especificado polo vicepresidente de Sony, Norio Ohga, para permitir incluír así a Novena sinfonía de Beethoven completa.[1]
Malia poder haber variacións na composición dos materiais empregados na fabricación dos discos, todos seguen un mesmo patrón: os discos compactos fanse dun disco groso, de 300,2 milímetros, de policarbonato de plástico, ao que se lle engade unha capa refractante de aluminio, utilizada para obter máis lonxevidade dos datos, que reflectirá a luz do láser (no rango do espectro infravermello e xa que logo non apreciábel visualmente); posteriormente engádeselle unha capa protectora que o cobre e, opcionalmente, unha etiqueta na parte superior.
Os métodos comúns de impresión nos CD son screen printing e offset printing. Veranse agora os parámetros máis importantes dos CD.
Un CD de son reprodúcese a unha velocidade tal que se len 150 KB por segundo. Esta velocidade base úsase como referencia para identificar outros lectores como os do computador, de modo que se un lector indica 24X, significa que le 24 x 150KB = 3600 KB por segundo. A área do programa é de 86,05 centímetros cadrados, de modo que a lonxitude da espiral gravábel será de 86,05/1,6 = 5,38 quilómetros.
Cunha velocidade de exploración de 1,2 m/s, o tempo de duración é de 74 minutos, ou ao redor de 650 MB de datos.
Segundo o tipo de CD, actualmente hai diferentes configuracións:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
