Concilio de Carrión

O concilio de Carrión foi unha concilio de cregos e nobres que se celebrou en Carrión de los Condes en 1130.

Historia

En 1123 o papa Calisto II equiparou as guerras contra os musulmáns na península coas cruzadas en Terra Santa, exhortando aos eclesiásticos a predicar estas ideas. Á súa morte, o seu sucesor Honorio II enviou ao cardeal Umberto como legado a latere , para corrixir algunhas cuestións.

O arcebispo de Santiago, Xelmírez, convocou para tal fin o concilio en Carrión, que comezou en febreiro de 1130 e que estivo presidido polo legado papal, o arcebispo de Santiago (Xemírez), o metropolitano de Tarragona (Olegario) e o rei Afonso VII. O legado dedicouse a reforzar a autoridade do rei^[1] mentres Xelmírez manobraba para aumentar o seu poder, xa que depuxo aos bispos de León, Salamanca e Oviedo máis ao abade de Samos, que se opuxeron ao matrimonio do rei con Berenguela, sendo substituídos o de León e o de Salamanca por cóengos de Santiago^[2]) co pretexto de asegurar estas sés para o monarca.^[3]

Notas

1. Falque Rey, Emma (1988). Historia Compostellana Latin. Brepols. ISBN 978-2503037011.
2. Gordo Molina, Ángel G. (2016). "La iglesia leonesa y castellana en el reino de Alfonso VII". Scielo.
3. Fletcher, Richard Alexander (1993). A vida e o tempo de Diego Xelmírez. Galaxia. ISBN 978-84-7154-862-7.