Butrint

Butrint (en grego: Βουθρωτόν e Βουθρωτός^[1], en latín: Buthrōtum, en albanés: Butrint) foi unha antiga polis grega e posteriormente unha cidade romana e a sé dun bispado cristián primitivo en Epiro. Orixinalmente, era o asentamento da tribo grega dos caonios,^[2][3][4] posteriormente formou parte do estado de Epiro e despois foi unha colonia e bispado romanos. Entrou en declive na Antigüidade tardía, antes de ser abandonada durante a Idade Media despois de que un gran terremoto inundase a maior parte da cidade. No presente é un importante sitio arqueolóxico do condado de Vlorë, en Albania, a uns 14 quilómetros ao sur de Sarandë e preto da fronteira con Grecia. Está situado nun outeiro con vistas á canle de Vivari e forma parte do Parque Nacional de Butrint. Hoxe Bouthrotum é unha sé titular católica latina e tamén conta co castelo de Ali Pasha.

Butrint

(sq) Butrint
Tipo	sitio arqueolóxico da Grecia antiga
Localizado na área protexida	Butrint (en)
Localización
División administrativa	Sarandë municipality, Albania (en) e Condado de Vlorë, Albania
39°44′46″N 20°01′14″L
Composto por	teatro grego de Butrint
Características
Superficie	3.980 ha
Patrimonio da Humanidade
Tipo	Patrimonio cultural  → Europa-América do Norte
Data	1992 (16ª Sesión), Criterios de Patrimonio da Humanidade: (iii)
Extensión dun sitio Patrimonio da Humanidade	1999
En perigo	1997 - 2005
Identificador	570
Historia
Cronoloxía
1997-2005	lista do Patrimonio Mundial en Perigo
1999	extensión dun sitio Patrimonio da Humanidade
Páxina web	butrint.al

A cidade é considerada un dos máis importantes sitios arqueolóxicos de Albania. Debido ao seu enorme valor cultural, histórico e natural cunha historia considerable, Butrint foi declarado Patrimonio da Humanidade da UNESCO en 1992 e ademais é un parque nacional dende 2000.^[5][6]

Galería de imaxes

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Notas

1. Stephanus of Byzantium, Ethnica, O709.1
2. Borza, Eugene N. (1992). In the Shadow of Olympus: the Emergence of Macedon (Revised ed.). Princeton, New Jersey: Princeton University Press. "Os falantes destes diversos dialectos gregos asentáronse en diferentes partes de Grecia en diferentes momentos durante a Idade do Bronce Media, cun grupo, os gregos do "noroeste", que desenvolveron o seu propio dialecto e poboaron o Epiro central. Esta foi a orixe das tribos molosas ou epiróticas." "[...] un dialecto propio do grego, como os dialectos que falan os dorios e os molosos". "As montañas occidentais foron poboadas polos molosos (os gregos occidentais de Epiro)."
3. Crew, P. Mack (1982). The Cambridge Ancient History – The Expansion of the Greek World, Eighth to Sixth Centuries BC, Part 3: Volume 3 (Second ed.). Cambridge, Reino Unido: Cambridge University Press. "Non se suxeriu que os molosos... falasen ilirio ou outra lingua bárbara, aínda que Esquilo e Píndaro escribiron sobre terras molosas. O feito de que falasen grego foi implicado pola inclusión de Molossi por parte de Heródoto entre os colonos gregos de Asia Menor, pero só se demostrou cando D. Evangelides publicou dúas longas inscricións do Estado Molossi, creadas p. 369 a.C. en Dodona, en grego e con nomes gregos, patronimías gregas e nomes tribais gregos como Celaethi, Omphales, Tripolitae, Triphylae, etc. Como o grupo de tribos molosas na época de Hecateo incluía a Orestae, Pelagones, Lyncestae, Tymphaei e Elimeotae, como dixemos anteriormente, podemos estar seguros de que eles tamén falaban grego".
4. Hammond, NGL (1994). Philip of Macedon. Londres, Reino Unido: Duckworth. "Epiro era unha terra de leite e produtos animais... A unidade social era unha pequena tribo, formada por varios grupos nómades ou seminómades, e estas tribos, das que se coñecen máis de setenta nomes, uníronse en grandes coalicións tribais, tres en número: tesprocianos, molosos e caonios.... Polo descubrimento das inscricións sabemos que estas tribos falaban a lingua grega (nun dialecto grego occidental)"
5. UNESCO. "Butrint". whc.unesco.org (en inglés).
6. "PER SHPALLJEN PARK KOMBETAR NE MBROJTJE TE SHTETIT TE ZONES ARKEOLOGJIKE TE BUTRINTIT" (PDF). imk.gov.al (en albanés). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 2017-10-27. Consultado o 2018-02-14.

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Butrint

Outros artigos

• Patrimonio da Humanidade en Albania

Bibliografía

• Ceka N., Butrint: A guide to the city and its monuments (Migjeni Books) Tirana 2005)
• Crowson A., "Butrint from the Air", in Current World Archaeology 14 (2006).
• Hansen, Inge Lyse e Richard Hodges, eds., Roman Butrint: An Assessment. Oxford: Oxbow Books, 2007.
• Hodges, R.; Bowden, W.; Lako, K. (2004). Byzantine Butrint: Excavations and Surveys 1994–99 (PDF). Oxford: Oxbow Books.
• Richard Hodges e Matthew Logue, "The Mid-Byzantine Re-Birth of Butrint", Minerva 18, #3 (maio/xuño de 2007): 41–43.
• A. M. Liberati, L. Miraj, I. Pojani, F. Sear, J. Wilkes e B. Polci, ed. por O. J. Gilkes. The Theatre at Butrint. Luigi Maria Ugolini's Excavations at Butrint 1928-1932, (Albania Antica IV) (Supplementary volume no. 35. Publicado por British School at Athens, 2003).
• Jarrett A. Lobell, Ages of Albania (Archeology magazine marzo/abril de 2006)
• Ugolini L. M., Butrinto il Mito D'Enea, gli Scavi. Roma: Istituto Grefico Tiberino, 1937 (reprint Tirana: Istituto Italiano di Cultura, 1999)