Biotita

A biotita^[1] é un tipo de mica de cor negra que fundamentalmente contén silicatos de aluminio e ferro. É un mineral frecuente en moitos tipos de rochas, e polo tanto xunto coa moscovita, son as micas máis abondosas da Terra. É moi habitual atopala en moitas rochas graníticas de Galicia.

Biotita
Fórmula química	K(Mg,Fe)3(Al,Fe)Si3O10(OH,F)2
Clase	Silicatos
Subclase	Filosilicatos
Sistema cristalino	Monoclínico
Cor	Negra e marrón escura
Brillo	Anacarado
Dureza	2-3
Fractura	Irregular
Exfoliación	Perfecta, en láminas
Raia	Branca
Densidade	2,8-3,2 g/cm3

Aspecto

A biotita preséntase en forma de cristais con forma hexagonal formando frecuentemente maclas. A súa exfoliación é perfecta e faina en forma de láminas moi flexibles e elásticas, suaves, traslúcidas, de brillo anacarado e lixeiramente coloreadas.

Segundo as diferentes inclusións de elementos que presente a biotita pode ser:

• Lepidomelana, se inclúe óxido de ferro (FeO).
• Manganofilita, se inclúe manganeso (Mn).
• Wodanita, se inclúe titanio (Ti).
• Natrobiotita, se inclúe sodio (Na).
• Hendricksita, se inclúe zinc (Zn).

Lugares onde se atopa

Atópase con frecuencia en granitos, pegmatitas, gneises, lousas, dioritas e en rochas volcánicas sendo, polo tanto, un mineral formador de rochas.

Usos da biotita

Úsase coma illante eléctrico e térmico.