Batalla de Bannockburn

A batalla de Bannockburn foi un conflito bélico entre Escocia e Inglaterra que supuxo unha transcendental vitoria escocesa no marco das Guerras de independencia de Escocia.

Batalla de Bannockburn
Primeira Guerra de Independencia de Escocia
Esta imaxe do Scotichronicon(c.1440) é a primeira representación coñecida da batalla. O Rei Roberto I empuñando un machado e Eduardo II fuxindo cara a Stirling, mestura incidentes dos dous días da batalla.
Tipo	batalla
Data	23 de xuño de 1314   ╴24 de xuño de 1314
Resultado	Vitoria decisiva de Escocia
Localización	Bannockburn (Escócia) (pt) e Battlefield of Bannockburn (en)
Coordenadas	56°05′36″N 3°56′16″O
Belixerantes
Reino de Escocia Reino de Inglaterra
Líderes
Robert the Bruce Eduardo II de Inglaterra
Forzas
5.000[1]-10.000[2] 13.700[3]-25.000[4]
Baixas
400[5] – 4.000[6] 700 cabaleiros 4.000[7] – 11.000 de infantaría[8]
[ Wikidata ]

As tropas de Robert the Bruce preparáranse en Bannockburn para presenciar o acordo de paz entre o entón Rei inglés e o seu Soberano escocés. Dado que a negociación fallou, os escoceses cargaron sobre os campos contra os ingleses. Nesa batalla, os ingleses saíron derrotados con numerosas baixas, dando unha enorme vitoria a Escocia, grazas á cal lograron a súa independencia.

A batalla

Primeiro día

Interpretación do primeiro día de batalla.

O comezo da batalla tivo lugar o día 23 cando a cabalería inglesa se lanzou contra o flanco esquerdo escocés. No fragor deste primeiro contacto entre os exércitos, Henry de Bohun viu a Robert the Bruce e dirixiuse cara a el lanza en man, o que provocou unha loita entre os dous na que saíu vencedor o escocés. Logo veu un segundo ataque de 700 cabaleiros ingleses contra o centro do exército escocés. Bruce ó ver o perigo que corría a súa infantaría, mandou ó seu flanco esquerdo contra os cabaleiros. Despois de momentos de confusión os ingleses retiráronse ó seu campamento e os escoceses celebraron o seu primeiro día de vitoria. Entre os capturados ingleses estaba Sir Thomas Gray, cuxo fillo escribiu Scalacronica, libro no que conta as memorias do seu pai na batalla.

Segundo día

Interpretación do segundo día de batalla.

Na mañá do día 24 de xuño, Eduardo II ordenou ó conde de Gloucester que realizara unha carga xeral contra os escoceses. Porén, a carga de cabalería estrelouse contra a formación escocesa de picas comandada por Bruce. O mesmo conde de Gloucester morreu empalado polas lanzas. Ante o fracaso da carga, os cabaleiros fuxiron cara ós seus postos mentres eran perseguidos pola infantaría escocesa. Mentres, o rei inglés nun esforzo desesperado, mandou ós seus arqueiros que dispararan contra os escoceses, pero foron dispersados axiña pola providencial aparición da cabalería escocesa de Robert Keith. A intervención final da retagarda escocesa provocou a retirada total do exército inglés. Eduardo II tivo que fuxir a galope do campo de batalla sobre as tres da tarde do día 24. Chegou ó castelo de Dunbar, dende onde tomou un barco de volta a Inglaterra.

Consecuencias

O monumento moderno que conmemora a batalla na chaira de Bannockburn.

Os ingleses perderon arredor da metade dos seus homes mentres que as baixas escocesas foron moitas menos. As formacións de piqueiros provocaron o principio da fin da cabalería nesta batalla.

A Primeira Guerra de Independencia de Escocia acabou con vitoria dos rebeldes contra a invasión inglesa tras esta vitoria. O rei escocés Roberto I consolidou o seu poder e recuperou a independencia de Escocia, que perdurou ata 1707.