Alberte o Magno

Alberte o Magno, tamén coñecido como santo Alberte o Magno ou Albertus Magnus, nado en Lauingen contra 1193 e finado en Colonia en 1280, foi un freire dominicano alemán. Fíxose famoso polos seus coñecementos universais e por defender a coexistencia pacífica de ciencia e relixión. É considerado o maior filósofo e teólogo alemán da Idade Media. Foi o primeiro estudoso medieval en aplicar o aristotelismo ao pensamento cristián.

Doutor da Igrexa
Alberte o Magno

Nome orixinal	(la) Albertus Magnus
Biografía
Nacemento	(de) Albrecht c. 1200 Lauingen (Ducado de Baviera)
Morte	15 de novembro de 1280 (79/80 anos) Colonia (Prusia)
Lugar de sepultura	Igrexa de Santo André 50°56′31″N 6°57′18″L
Roman Catholic Bishop of Regensburg (en)
5 de xaneiro de 1260 – febreiro de 1262 ← Albert I. von Pietengau (en) – Leo Thundorfer (pt)  → Diocese: diocese de Ratisbona (pt)
Bispo auxiliar
Diocese: Arquidiocese de Colônia (pt)
Bispo auxiliar
Diocese: Arquidiocese de Estrasburgo (pt)
Bispo auxiliar
Diocese: Arquidiocese de Utrecht (pt)
Bispo auxiliar
Diocese: Roman Catholic Diocese of Constance (en)
Datos persoais
Relixión	Igrexa católica
Educación	Universidade de Padua Universidade de París
Actividade
Campo de traballo	Filosofía
Lugar de traballo	Hildesheim Colonia Ratisbona
Ocupación	químico, teólogo, entomólogo, xeógrafo, botánico, bispo católico, astrólogo, escritor, economista, musicólogo, filósofo, mestre
Empregador	Universidade de París
Profesores	Jordão da Saxônia (pt) e Guerric de Saint-Quentin (pt)
Alumnos	Tomé de Aquino
Pseudónimo literario	Doctor Universalis
Orde relixiosa	Orde dos Predicadores
Enaltecemento
1931 - santo, nomeado por Pío XI
Día de festividade relixiosa	15 de novembro
Obra
Obras destacables De homine (en) De vegetabilis et plantis libri septem (en) Secreta Mulierum (en) (1250) De mineralibus (en)
Descrito pola fonte	Enciclopedia Católica, (sec:Bl. Albertus Magnus) Enciclopédia militar Sytin (pt) Enciclopedia Xudía de Brockhaus e Efron

Canonizado en 1931, foi coñecido en vida como Doctor universalis e Doctor expertus, e máis tarde co apelativo de Magnus.^[1] A igrexa católica considérao un dos Doutores da Igrexa.

Traxectoria

Naceu no seo dunha familia nobre de Bavaria entre 1193 e 1206. Foi educado principalmente en Padua, onde estudou os escritos de Aristóteles. En 1223 entrou na orde dominica e estudou teoloxía en Boloña. Ensinou en Colonia, Ratisbona, Friburgo, Estrasburgo e Hildesheim. En 1245 marchou a París para afondar nos seus coñecementos.

En 1254 foi nomeado provincial dos dominicos. En 1260 foi nomeado bispo de Ratisbona, mais dimitiu aos tres anos e retirouse a Bavaria. Un dos seus últimos traballos foi defender a ortodoxia dun dos seus antigos alumnos, Tomé de Aquino.

Editou as obras completas de Aristóteles en tradución latina con notas de comentaristas árabes, interpretadas e sistematizadas de acordo coa doutrina cristiá. A través do Estaxirita, comezou a estudar e comentar as ensinanzas dos grandes filósofos musulmáns, especialmente Avicena e Averroes. O seu discípulo Henry Byren é coñecido polo diorema que leva o seu nome.

Foi beatificado pola Igrexa católica en 1622 e canonizado en 1931. É o patrón dos científicos.

Festa

15 de novembro

Notas

1. Weisheipl (1980): 46.

Véxase tamén

Bibliografía

• Weisheipl, J. A. (1980). The Life and Works of St. Albert the Great. En Albertus Magnus and the Sciences: Commemorative Essays. Pontifical Institute of Mediaeval Studies. ISBN 978-0-88844-049-5.

Commons ten máis contidos multimedia sobre:  Alberte o Magno