Zoosemiótica
From Wikipedia, the free encyclopedia
A zoosemiótica é a rama da biosemiótica que estuda os métodos que usan os animais para comunicarse entre si.[1][2] É o estudo do uso dos signos entre animais, desde o punto de vista semiótico, é dicir, o estudo de como algo chega a funcionar como signo para algúns animais.[3] É o estudo das formas animais de coñecemento.[4]
Considerada parte da biosemiótica, a zoosemiótica está relacionada cos campos da etologia e a comunicación animal. Foi desenvolvida polo semiótico Thomas Sebeok baseándose nas teorías do biólogo alemán-estoniano Jakob von Uexküll.[5][6] O campo defínese por ter como obxecto todos aqueles procesos semióticos que comparten tanto animais como humanos.[7] Tamén se diferencia do campo da comunicación animal ou en xeral da biocomunicación en que tamén interpreta signos que non son comunicativos no sentido tradicional, como camuflaxe, mimetismo, comportamento de cortexo etc. O campo tamén estuda a comunicación entre especies, por exemplo entre humanos e animais.[8]