From Wikipedia, the free encyclopedia
Yolanda Barcina Angulo, nada en Burgos o 4 de abril de 1960, é unha política española, presidenta do Goberno de Navarra entre 2011 e 2015 e alcaldesa de Pamplona entre 1999 e 2011 por Unión del Pueblo Navarro, e presidenta deste partido desde 2009 até 2015.
.jpg) (2013)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (es) Yolanda Barcina Angulo 4 de abril de 1960 (64 anos)Burgos, España |
 Presidencia do Goberno de Navarra | |
| 1 de xullo de 2011 – 22 de xullo de 2015 ← Miguel Sanz – Uxue Barkos Berruezo → | |
.svg){kind=small} Deputada do Parlamento de Navarra | |
| 15 de xuño de 2011 – 16 de xuño de 2015 Lexislatura: VIII lexislatura de Navarra | |
| Deputada do Parlamento de Navarra | |
| 22 de maio de 2011 – 16 de xuño de 2015 | |
| Presidenta Unión del Pueblo Navarro | |
| 2009 – 2015 ← Miguel Sanz – José Javier Esparza → | |
.svg){kind=small} Alcaldesa de Pamplona | |
| 4 de xullo de 1999 – 11 de xuño de 2011 ← Javier Chourraut Burguete (en)  – Enrique Maya → | |
| Datos persoais | |
| Educación | Universidade de Navarra |
| Actividade | |
| Ocupación | política, profesora universitaria, farmacéutica |
| Empregador | Universidade Autónoma de Barcelona Universidade Pública de Navarra Universidade do País Vasco Universidade de Navarra |
| Partido político | Unión del Pueblo Navarro |
| Membro de | |
| Familia | |
| Cónxuxe | Manuel Pizarro Moreno (2016–) |
| Premios | |
 | |
Nada en Burgos, é filla única de María Dolores Angulo (1932-2018), mestra e natural de Biscaia, e José Barcina (1930-2005), agricultor e empresario burgalés. Sendo nena os seus pais trasladáronse a vivir a Portugalete (Biscaia), onde transcorreu a súa infancia até os 18 anos, cando se trasladou a Navarra a estudar a carreira de Farmacia na Universidade de Navarra. Doutorouse en 1984 cunha tese que foi premio extraordinario.[1]
En 1988 obtivo unha praza de profesora titular na Universidade Autónoma de Barcelona. En 1990 trasladouse á Universidade do País Vasco, onde foi vicedecana da Facultade de Farmacia. En 1991 incorporouse ao departamento de Tecnoloxía de Alimentos da Universidade Pública de Navarra e en 1993 obtivo a cátedra de Nutrición e Bromatoloxía nesta universidade. Desde 1995 até 1996 foi vicerreitora de Xestión Académica da mesma e actualmente forma parte do seu Consello Social.[1]
En 1996 incorporouse como independente á Consellería de Medio Ambiente, Vivenda e Ordenación do Territorio do primeiro Goberno de Navarra presidido por Miguel Sanz (UPN), converténdose na primeira muller en formar parte do Goberno de Navarra.
En 1999 foi designada para encabezar a candidatura de Unión del Pueblo Navarro (UPN) ao Concello de Pamplona, converténdose en xuño do mesmo ano na primeira muller na historia en alcanzar a alcaldía de Pamplona. En 2000 afiliouse a UPN e no seu VI Congreso, celebrado en febreiro de 2001, foi elixida membro do seu comité executivo. Foi novamente cabeza de lista por esta formación nas eleccións municipais de 2003 e 2007, conseguindo ser investida alcaldesa, tras senllas citas electorais, en tres lexislaturas consecutivas.
A traxectoria municipal de Yolanda Barcina na alcaldía caracterizouse pola transformación urbanística da cidade. Entre os maiores investimentos realizados destacaron o impulso á peonalización das avenidas Carlos III e Roncesvalles e as rúas Iturralde e Suit; como tamén da reurbanización do centro histórico da cidade, creando un grande espazo exclusivamente peonil na Plaza del Castillo, ao dotala dun aparcadoiro subterráneo; así como o investimento en cultura e en educación, multiplicando o número de prazas en escolas infantís e creando unha rede de centros culturais (Civivox). Ademais, durante o seu mandato construíuse o Palacio de Congresos e Auditorio Baluarte e a nova estación de autobuses subterránea en pleno centro da cidade. Pamplona foi recoñecida neste tempo como unha das cidades con maior calidade de vida, segundo un estudo da OCU.[2]
No entanto a súa actividade foi duramente criticada por todos os grupos da oposición, sendo acusada de sectarismo e de gobernar só en favor dos seus votantes, así como de discriminación de todo o referente ao vasquismo ou o éuscaro. Algunhas das polémicas que máis impacto tiveron nos medios foron a situación urbanística dun ático da súa propiedade, a destrución dos restos arqueolóxicos na Praza de El Castillo, o nunca terminado Museo dos Sanfermines, a non remoción do xefe de Policía Municipal que foi reprobado pola maioría política do Concello,[3] a súa actitude fronte ás peñas sanfermineiras,[4] favorecer os intereses privados de El Corte Inglés en contra do pequeno comercio local, percibir grandes dietas[5][6] e obsequios valiosos de institucións públicas (Caja Navarra), que nada máis ocupar o cargo de presidenta foral se subise o soldo mentres predicaba austeridade ou que unha das numerosas propiedades inmobiliarias que acumulou nestes anos de dedicación política, sita en Cantabria e valorada en dous millóns de euros, se mostrase nun programa televisivo de casa luxosas.[7]
O 19 de abril de 2009 foi elixida presidenta de Unión del Pueblo Navarro co 89% dos votos,[8] en substitución de Miguel Sanz. Nas eleccións ao Parlamento de Navarra de 2011 encabezou a candidatura do seu partido ao Parlamento de Navarra, que obtivo 19 dos 50 escanos, sendo o máis votado de Navarra. Con todo, tivo que pactar a súa investidura co Partido Socialista de Navarra (PSN), o que foi ratificado por ambas as organizacións o 18 de xuño de 2011. O 23 de xuño foi investida presidenta do Goberno de Navarra cos votos dos dous grupos,[9] e o 1 de xullo de 2011 tomou posesión do cargo, converténdose na primeira muller que ocupa a presidencia do Goberno de Navarra. Apenas un ano despois, Yolanda Barcina destituíu o vicepresidente Roberto Jiménez (secretario xeral do PSN), acusándoo de «comportamento desleal» por denunciar un déficit nas contas públicas; o que provocou o paso á oposición do PSN.[10]
No IX Congreso de UPN, celebrado o 17 de marzo de 2013, Barcina impúxose a Alberto Catalán como presidenta do partido rexionalista nunha disputada votación interna na que obtivo o 51,7% dos votos.[11]
En xaneiro de 2013 a Asociación Kontuz denunciou o cobro de cuantiosas dietas por parte dos presidentes da Comisión Permanente da Xunta de Entidades Fundadoras de Caja Navarra, Miguel Sanz e Yolanda Barcina, durante o tempo que ocuparon o cargo de presidentes do Goberno de Navarra.[12] Barcina chegou a recibir, nun mesmo día no que houbo dúas reunións, 3434 euros en dietas.[13] Difundido o escándalo polos medios de comunicación, Barcina e Sanz aseguraron que devolverían parte das dietas cobradas. A cantidade que Barcina afirmou que devolvería sería de 68 500 euros.[14]
Como consecuencia deste escándalo, o 11 de marzo de 2013 o Parlamento de Navarra aprobou unha declaración na que se pedía a dimisión de Yolanda Barcina.[15] En xuño de 2013 o xuíz de instrución do chamado 'Caso Caja Navarra' considerou que existían «indicios da comisión dun presunto delito de suborno» por parte de Barcina, elevando a causa ao Tribunal Supremo por ser aforada.[16] Finalmente a causa foi arquivada por devandito tribunal, que considerou que os feitos non eran constitutivos de delito.[17]
O 13 de marzo de 2014, o Parlamento de Navarra volveu pedir a dimisión de Yolanda Barcina e o adianto de eleccións, xunto coa dimisión da conselleira de Economía e vicepresidenta primeira Lourdes Goicoechea, como consecuencia do ditame da comisión de investigación sobre as irregularidades en Facenda, denunciadas pola súa exdirectora Idoia Nieves, que implicaban a conselleira.[18]
O 10 de novembro de 2014 anunciou que non se ía a presentar á reelección nos comicios forais.[19] O 27 de agosto de 2015 presentou ao Comité Executivo de UPN a súa dimisión como presidenta a pesar de que o seu mandato concluía en 2017. A presidencia en funcións foi asumida polo vicepresidente Antonio Sola coa misión de convocar unha asemblea do partido para escoller quen lideraría o partido na súa nova etapa. Barcina reincorporouse á Universidade Pública de Navarra.[20]
O 14 de outubro de 2015 foi nomeada conselleira independente de Movistar+.[21]
O 16 de febreiro de 2017 tomou posesión da Medalla número 31 da Real Academia Nacional de Farmacia.[22]
Até 2010, e durante 21 anos, foi esposa do arquitecto santanderino José Virgilio Vallejo, con quen tivo un fillo adoptado en Bolivia.[23] O 26 de decembro de 2016 contraeu matrimonio con Manuel Pizarro.[24]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
