Manuel María González López

Manuel María González López Pardo, nado en Lugo en 1892 e finado na Coruña o 13 de xullo de 1975, foi un avogado e político galego.

Manuel María González López

Biografía
Nacemento	1892 Lugo, España
Morte	13 de xullo de 1975 (82/83 anos) A Coruña, España
Gobernador civil de Toledo
Civil governor of Albacete (en)
Gobernador civil de Córdoba
Gobernador civil da provincia de Huesca
Actividade
Ocupación	avogado, político

Traxectoria

Visita á campa de Vicente Viqueira en Ouces (Bergondo), en 1930. Co gallo da homenaxe a Manuel Lugrís. De esquerda a dereita, Víctor Casas, Carlos Monasterio, Benito Ferreiro Pardo, Lugrís, familiar de Bernardino Varela, Emilio González, Salvador Mosteiro, asistente descoñecido, Bernardino Varela e Manuel María González.^[1]

Mestre e licenciado en Dereito pola Universidade de Santiago de Compostela. Participou en 1919 na II Asemblea Nacionalista, solicitando que se engadise ao programa das Irmandades a neutralidade relixiosa.^[2] Foi redactor de Voz del Pueblo e directivo do Centro Republicano compostelán do que chegou a ser presidente en 1922. Nese mesmo ano foi elixido concelleiro en Compostela.^[3] Colaborou en La Campana. En 1929 trasladouse a Vigo por motivos profesionais. Militante do Partido Republicano Radical Socialista asistiu ao pacto de Lestrobe.

Na madrugada do 14 de abril de 1931 arengou ás masas desde a escalinata do Pazo de Xustiza e proclamou a República en Vigo.^[4] Na República foi nomeado gobernador civil de Huesca o 30 de decembro de 1931, permanecendo no cargo ata o 16 de xuño de 1932, cando pasou a ser gobernador civil de Córdoba, permanecendo no cargo ata o 14 de setembro de 1933. Integrado en Izquierda Republicana, o 19 de marzo de 1936 foi nomeado gobernador civil de Albacete, permanecendo no cargo ata o 14 de xuño dese ano, cando pasou a ser gobernador civil de Toledo.

Aparentemente foi levado polos militares rebeldes ao interior do Alcázar de Toledo como refén durante o asedio, pero despois comprobouse que acudiu en calidade de refuxiado. Foi relevado como gobernador o 10 de agosto dese ano. Ao rematar o asedio, a finais de setembro, retornou a Galicia. No consello de guerra contra os membros do Comité de Defensa da República de Santiago de Compostela (causa 231/36) celebrado o 19 de novembro, actuou como defensor xunto cos letrados Manuel Casás Fernández e José Reino Caamaño; Manuel María ocupouse da defensa de Rafael Frade Peña.^[5][6] Instalouse na Coruña, onde exerceu como avogado durante o franquismo. Finou na Coruña o 13 de xullo de 1975.^[7]

Obras

É autor da peza teatral Antón de Freixide, estreada no Teatro Principal de Santiago pola Tuna Escolar Gallega o 4 de febreiro de 1915, e representado tamén na Coruña, Betanzos, Viveiro, Lugo, Monforte, Tui e Noia nese ano.^[8] A obra continuou representándose nos anos dez e vinte. Na presentación da obra en Compostela, tivo moita repercusión o discurso de Manuel María, en presenza do claustro da Universidade, da prensa e das autoridades.^[9]

Vida persoal

Casou na Coruña con María de los Ángeles Pardo Hidalgo en xuño de 1921.^[10] Foi pai de María de los Ángeles, Carmela e Manuel María González Pardo. María de los Ángeles finou en febreiro de 1975.^[11]

Notas

1. Diéguez, Uxío-Breogán (2016). "As Irmandades da Fala, fitos e logros no seu fecundo evoluir (1916-1931)". As Irmandades da Fala (1916-13931): reivindicación identitaria e activismo socio-político-cultural no primeiro terzo do século XX. Edicións Laiovento. ISBN 978-84-8487-330-3.
2. "A II Asamblea Nacionalista 3 (XLIII)". Diario de Ferrol. Consultado o 23/04/2017.
3. Pereira, Dionisio (2012). Fundación 10 de Marzo, ed. José Pasín Romero: Memoria do proletariado militante de Compostela. Santiago de Compostela. pp. 168–169. ISBN 978-84-939921-0-1.
4. La dinámica sociopolítica en Vigo durante la Segunda República. Tese de doutoramento presentada por Manuel Fernández González baixo a dirección do catedrático Justo Beramendi González. Universidade de Santiago de Compostela. Facultade de Xeografía e Historia. Departamento de Historia Contemporánea e de América.
5. Lamela García, Luis (2005). Do Castro, ed. 1936, la 'Cruzada' en Compostela. La guerra civil y la represión franquista en los documentos policiales y militares. Sada. p. 92. ISBN 84-8485-186-9.
6. A represión franquista en Galicia. Actas dos traballos presentados ao Congreso da Memoria. Narón, 4 a 7 de decembro de 2003. Nota 16. Páx. 396. Asociación Cultural Memoria Histórica Democrática, maio 2005
7. Necrolóxica en Hoja Oficial del Lunes, 14-7-1975, p. 15.
8. O teatro galego e os coros populares, 1915-1931
9. Tato, Laura (1997). Teatro galego 1915-1931 (PDF). Edicións Laiovento. pp. 11–14. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 16 de abril de 2018. Consultado o 16 de abril de 2018.
10. Diario de Pontevedra, 20-6-1921, p. 2.
11. La Voz de Galicia, 18-2-1975, p. 58,

Véxase tamén

Bibliografía

• Serrallonga i Urquidi, Joan (2007). "El aparato provincial durante la Segunda República. Los gobernadores civiles, 1931-1939" (PDF). Hispania Nova (7). Consultado o 1/9/2012.

Ligazóns externas

• Manuel María González López na Cordobapedia
• Fernández, Carlos (25/11/2006). "Un refuxiado no Alcázar de Toledo" La Voz de Galicia (en castelán).