Filipe I de Tarento
From Wikipedia, the free encyclopedia
Filipe I de Tarento (en italiano: Filippo I di Taranto, francés: Philippe Iº de Tarente, grego: Φίλιππος Α' του Τάραντα), nado en Nápoles o 10 de novembro de 1278 e finado o 26 de decembro de 1332, foi príncipe de Tarento, déspota de Epiro, rei de Albania, príncipe de Acaia e emperador titular latino de Constantinopla. Pertencente á casa de Anjou, foi fillo do rei Carlos II de Nápoles e Sicilia e María de Hungría, filla do rei Estevo V. O 4 de febreiro de 1294 recibiu o título de príncipe de Tarento en Aix-en-Provence. Este nomeamento formou parte do plan do seu pai para lle conceder un imperio oriental no mar Adriático, de feito, en agosto dese mesmo ano contraeu matrimonio con Tamar Anxelina Comnena e recibiu do seu pai o Reino de Albania, a soberanía do Principado de Acaia e todos os seus dereitos no Imperio Latino e o Señorío de Vlaquia.
Á morte do seu sogro Nicéforo asumiu tamén o título de «déspota de Romania». A revolta contra os anxevinos en Sicilia conduciu á guerra das Vésperas sicilianas, na que Filipe foi derrotado en 1299 por Frederico II de Sicilia, quen o mantivo prisioneiro até 1302. Co fin de adquirir novos territorios, en 1309 repudiou á súa esposa por cargos de adulterio e casou con Catarina de Valois-Courtenay, emperatriz titular latina, aínda que estaba comprometida con Hugo V de Borgoña, rei titular de Tesalónica. Á súa morte en 1332 todos os seus títulos pasaron a Roberto de Tarento, o fillo máis vello do seu segundo matrimonio.