partido político español From Wikipedia, the free encyclopedia
Falange Española de las Juntas de Ofensiva Nacional Sindicalista (FE de las JONS, en galego: Falanxe Española das Xuntas de Ofensiva Nacional Sindicalista) foi un partido político español de extrema dereita.
FE de las JONS fundouse o 15 de febreiro de 1934 en Madrid, como resultado da unificación de Falange Española e Juntas de Ofensiva Nacional-Sindicalista. Os primeiros serían máis próximos ao fascismo italiano; os segundos aos nazis. Con todo, ambos partidos mantiñan estreitos vínculos coa dereita antirrepublicana, en especial cos partidarios de Afonso XIII. Os afonsinos foron, de feito, a principal fonte de financiamento das súas actividades.[1]
En 1937 FE de las JONS fundiuse cos carlistas de Comuñón Tradicionalista, dando lugar a FET de las JONS. Esta nova organización funcionou como o partido único da ditadura franquista, se ben o franquismo utilizou sempre a denominación de "Movemento" para referirse a ela.
Durante as negociacións José Antonio Primo de Rivera, líder de FE, aceptou boa parte da simboloxía das JONS, dirixidas por Ramiro Ledesma Ramos. Emporiso o poder da nova organización quedou en mans dos falanxistas por medio dun triunvirato no que participaban dous falanxistas e un xonsista. As relacións entre xonsistas e falanxistas non foron fáciles e xa en setembro Primo de Rivera desmontou o triunvirato e asumiu a dirección do partido. En outubro o partido adoptou a camisola azul á que se opuñan os xonsistas por considerala unha medida fascista que os arredaba das bases traballadoras e revolucionarias.
Durante a Revolución de outubro, Primo de Rivera apoiou ao goberno mentres os de Ledesma Ramos eran máis reticentes a darlle o seu apoio, buscando unha alianza coa CNT. A loita entre as dúas faccións fíxose máis dura co gallo da elaboración do programa do partido, os 27 puntos. Na redacción deste programa, presentado a finais de novembro de 1934, impuxéronse finalmente as teses de Primo de Rivera, o que motivou que o 14 de xaneiro de 1935 Ledesma Ramos e outros dirixentes da antiga JONS marchasen da FE de las JONS. Non obstante, poucos militantes máis marcharon canda eles, de xeito que non conseguiron refundar a antiga JONS.
Nas eleccións de 1936 FE de las JONS presentouse en solitario. Primo de Rivera tivo só o 4.6% dos votos e quedou sen escano, pero o triunfo da Fronte Popular produciu unha radicalización da dereita e as Juventudes de Acción Popular pasáronse en bloque á Falanxe e na guerra civil española apoiou ao bando franquista e as autoridades republicanas detiveron a Primo de Rivera que foi fusilado o 20 de novembro de 1936.
As organizacións de FE de las JONS foron sendo integradas nas estruturas do bando nacional a medida que o poder se centralizaba en Franco nos primeiros meses da guerra. O 25 de setembro de 1936 un decreto prohibiu no bando franquista toda propaganda e actividade política.[2] Con todo a Falanxe seguiu a actuar contando coas súas propias milicias, prensa e organizacións.[3] Un novo decreto do 25 de decembro someteu as milicias de todos os partidos á disciplina militar, acabando coa súa autonomía.
Un novo decreto de 19 de abril de 1937 unificou o falanxismo co carlismo. Constituíuse así a Falange Española Tradicionalista y de las JONS, en cuxo seo se disolveron tanto FE de las JONS como a Comuñón Tradicionalista. A nova organización, con Franco como dirixente, incorporou no seu programa os 27 puntos do programa de FE de las JONS, a excepción do último dos puntos, que estabelecía a determinación de FE de las JONS de pactar o mínimo posíbel con outras forzas políticas.
Así mesmo, FET de las JONS incorporou toda a simboloxía de FE de las JONS, como o seu himno, o "Cara al Sol".
O ideario do partido resúmese nos 27 puntos. Este texto foi debatido no máximo órgano do partido, o Consello Nacional, durante as primeiras semanas do outono de 1934. A principios de outubro, cando xa se camiñaba cara a súa aprobación, os traballos foron suspendidos polo inicio da Revolución de outubro. O texto definitivo foi publicado no xornal ABC o 30 de novembro de 1934.[4] Os seus principais aspectos programáticos poden resumirse nas seguintes ideas:
O programa foi criticado pola súa vaguidade e provocou numerosas defeccións dentro do partido. Ao sector máis próximo ao conservadorismo pareceulle excesiva a súa chamada á revolución social, o seu anticapitalismo e escaso compromiso coa Igrexa católica. En cambio, os sectores máis próximos ao totalitarismo atopárono tépedo.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
