Juan Sebastián Elcano

Juan Sebastián Elcano, tamén escrito Juan Sebastián de Elcano, nado en Getaria, Guipúscoa, entre 1486 e 1487 e finado no océano Pacífico o 4 de agosto de 1526, foi un explorador español que participou na primeira expedición que deu a volta ao planeta Terra, e capitaneou os derradeiros compases desta.

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Elcano.

Juan Sebastián Elcano

Biografía
Nacemento	c. 1486 Getaria (Coroa de Castela)
Morte	4 de agosto de 1526 (Gregoriano) (39/40 anos) Océano Pacífico
Causa da morte	Escorbuto
Capitán de barco Nao Victoria
Actividade
Ocupación	explorador, navegante
Carreira militar
Rango militar	oficial da armada
Comandante de (OBSOLETO)	Nao Victoria
Participou en
10 de agosto de 1519	Expedición de Magalhães-Elcano
	García Jofre de Loaísa
Familia
Cónxuxe	sen valor
Parella	María Hernández de Hernialde María Vidaurreta
Fillos	Domingo de Elcano Fernandez  () María Hernández de Hernialde N. Elcano Vidaurreta  () María Vidaurreta
Pais	Domingo Sebastián Elcano   e Catalina del Puerto
Irmáns	Martin Perez Elcano Ochoa Martinez de Elcano Sebastián Elcano Catalina Elcano Domingo Elcano Inés de Elcano Anton Martin Elcano
Cronoloxía
	circum-navegação (pt)
Sinatura
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Obálky knih, The Nuttall Encyclopædia >>>:Cano, Sebastian del

Estatua de Juan Sebastián Elcano en Getaria.

Circunnavegación

Esta comezara en Sevilla o 10 de agosto de 1519 con cinco naves, capitaneada por Fernão de Magalhães. O 20 de setembro partiran de Sanlúcar de Barrameda (provincia de Cádiz) coa intención de atopar o paso marítimo cara aos territorios das Indias Orientais, e buscar o camiño que, percorrendo sempre mares casteláns (segundo o Tratado de Tordesillas), chegase ás illas das especias, o que era a chamada ruta para o oeste, que xa buscara Colón.

Tras a morte de Magalhães en Filipinas en 1521 durante unha escaramuza cos indíxenas, Elcano púxose ao mando. Tiña o problema de volver a España co que quedaba da expedición, sen coñecer o camiño de volta polo Pacífico, e parecía tolemia intentalo, polo que elixiu navegar, case como un pirata, polos mares portugueses cara ao oeste, bordeando África por rutas coñecidas e con posibilidades de facer augadas. Conseguiu levar a termo a expedición, chegando a Sanlúcar de Barrameda o 6 de setembro de 1522 na nao Victoria de noventa toneladas^[1], xunto con outros 17 sobreviventes. Isto constituíu o logro dunha impoñente fazaña: a circunnavegación da Terra.

O rei Carlos I de España, concedeulle como escudo unha esfera do mundo coa lenda en latín: Primus circumdedisti me ("Fuches o primeiro en me circundar").

Morreu cando participaba na expedición de García Jofre de Loaísa ás Illas Molucas.

Na súa honra, o buque escola da Armada Española leva o seu nome.

Sobreviventes da expedición

Estes dezaoito homes regresaron a Sanlúcar na Vitoria en 1522 e está o letreiro posto na fachada do concello de Sanlúcar de Barrameda

Nome	Posto
Juan Sebastián Elcano, de Getaria	Capitán
Francisco Albo, de Axio	Piloto
Miguel de Rodas	Piloto
Juan de Acurio, de Bermeo	Piloto
Antonio Lombardo (Pigafetta), de Vicenza	Sobresalinte
Martín de Yudícibus, de Savona	Mariñeiro
Hernando de Bustamante, de Mérida	Mariñeiro e barbeiro
Nicolás el Griego, de Nápoles	Mariñeiro
Miguel Sánchez, de Rodas	Mariñeiro
Antonio Hernández Colmenero, de Huelva	Mariñeiro
Francisco Rodriguez, portugués de Sevilla	Mariñeiro
Juan Rodríguez, de Huelva	Mariñeiro
Diego Carmena	Mariñeiro
Hans de Aquisgrán	Canoneiro
Juan de Arratia, de Bilbao	Grumete
Vasco Gómez Gallego o Portugués, de Baiona	Grumete
Juan de Santandrés, de Santander ou de Cueto	Grumete
Juan de Zubileta, de Barakaldo	Paxe

Notas

1. Descubrimientos y Exploraciones. Frank Debenham. Ed. Luis de Caralt. Barcelona, 1960

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Juan Sebastián Elcano

Outros artigos

• Juan Sebastián Elcano (A-71)